Henri Bontenbal: ‘Je wordt behandeld zoals jij anderen behandelt’

Moge de geliefde van je jeugd je vreugde geven. Ze is zo lieflijk als een hinde, bekoorlijk als een ree - Spreuken 5:18

“Als ik dit nu tegen mijn geliefde zou zeggen, zou ze in lachen uitbarsten. Ik heb mijn vrouw ontmoet op de christelijke studentenvereniging. Wij hadden daar elk jaar een dies natalis (geboortedag van je vereniging) en daarvoor nodigde je als man een vrouw uit om met jou mee te gaan als partner. Ik heb toen Hanneke gevraagd. Ik had een klik met haar, maar ik kende haar ook nog niet heel goed. Het was dus niet dat ik stapelverliefd op haar was en dacht: die moet ik hebben. We hebben heel veel gepraat die avond en we begrepen elkaar op een of andere manier al heel snel. Dat klinkt misschien gek en het is moeilijk uit te leggen waarom dat zo was, maar je voelt een soort verwantschap bij iemand.

Als ik eenmaal iets in m’n kop heb, dan ga ik er gewoon voor en moet alles daarvoor wijken

We zijn redelijk jong getrouwd, ik was 23, maar ik ben na zeventien jaar nog steeds gek op mijn vrouw. Ik kan niet doen wat ik nu doe als ik niet haar volledige steun en hulp had. Voor mij is zij gewoon een lot uit de loterij. Als ik te veel met mezelf bezig ben of met mijn idealen, dan gaat ze af en toe op de rem staan. En dat is in het begin nog een beetje vriendelijk, maar als het niet bij mij binnenkomt, dan zal zij me harder een spiegel voorhouden. Ik heb dat ook nodig. Als ik eenmaal iets in m’n kop heb, dan ga ik er gewoon voor en moet alles daarvoor wijken. Zij corrigeert mij dan. Je kunt hier helemaal worden opgeslokt door het Haagse, maar zij is de spiegel naar buiten toe: snapt iemand op straat nog wat ik in hemelsnaam aan het doen ben?

En ze is ook mijn inspiratiebron. Als verloskundige in Rotterdam ervaart zij heel veel dingen van de achterkant van de samenleving en daar praten we dan thuis over. Op die manier vorm je een goed beeld van wat er gaande is bij mensen die heel kwetsbaar zijn en dat inspireert mij weer om politiek te bedrijven. Dus ik ben heel dol op mijn vrouw en ik zou echt geen dag zonder haar kunnen!”

Maak me niet arm, maar ook niet rijk. Voed me slechts met wat ik nodig heb - Spreuken 30:8

“Het mooie hieraan vind ik dat hierin de klassieke deugd van matigheid resoneert. In het extreme vind je nooit geluk. Ik denk dat deze spreuk een gestoelde wijsheid is die heel erg waar is, maar waar onze cultuur weinig weet meer van heeft. Daardoor zijn heel veel mensen ook zo ongelukkig. Ik ben me er heel erg bewust van dat ik in een bevoorrechte positie zit: mijn vrouw en ik hebben een goede opleiding, we hebben twee banen, met onze kinderen gaat het goed en daarmee krijg je al – wat wetenschappers noemen – sociaal kapitaal mee. Ik kom zelf uit een groot gezin met acht kinderen en één inkomen. Dat was geen super ruim inkomen, dus daar zat die matigheid wel in.

En de deugd van alles delen: ik droeg altijd de kleren van de broers boven mij. Natuurlijk had ik geen eigen kamer, ik sliep altijd in een stapelbed met een van mijn broers. Je moest het met elkaar doen en mijn ouders hebben elk dubbeltje omgedraaid en sober geleefd om het gezin groot te brengen met een fatsoenlijke opleiding. Mijn ouders kozen voor de essentie: nee, ik droeg geen merkkleding, maar ze hebben me wel naar muziekles gestuurd. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor. Ik leerde wat belangrijk was en dat die dingen vaak even moeite kosten.

Ik droeg geen merkkleding, maar werd wel naar muziekles gestuurd

Dat armoede ongelukkig maakt, is wel duidelijk. Door de verhalen van mijn vrouw weet ik dat armoede voor heel veel stress, ongeluk en gebroken relaties zorgt. Maar ik denk dat je achter de voordeuren van de duurdere wijken ook veel ellende vindt. Dat is een ander type ellende, maar ik denk dat extreme rijkdom ook heel weinig geluk brengt.”

Je moet elk mens recht in ogen kunnen zien, nooit je ogen hoeven neerslaan - Spreuken 4:25

“Dit is een wijze spreuk voor de politiek, want als je eenmaal begint aan een cirkel van onoprechtheid, komt het altijd terug. Je wordt behandeld zoals jij anderen behandelt. Je kunt maar beter oprecht blijven in de politiek, hoewel dat soms ingewikkeld is. Het is hier wel een giftige omgeving waar soms politieke spelletjes worden gespeeld. Dat stimuleert je niet om heel oprecht te zijn. Tegelijkertijd heb je gewoon een intern kompas. Het ergste wat je kunt verliezen, is uiteindelijk niet je baan of zetels, maar je eigen integriteit. Als mensen tegen mij zouden zeggen: ‘Je bent met idealen en oprechte bedoelingen de politiek in gegaan, maar je bent jezelf kwijtgeraakt’, dan zou ik dat het allerergste vinden.”

Meer lezen? In de allernieuwste Eva praat Henri verder over zijn eerste weken als partijleider, en hoe hij moet wennen aan zijn nieuwe titel en functie, want ten diepste is hij een gewone jongen van het volk. “De echte helden zijn de mensen die de maatschappij draaiende houden.” Word abonnee of bestel een los nummer!

Tekst: Jeannette Coppoolse
Beeld: Nienke van Denderen fotografie