Iwan werd gered uit een leven vol criminaliteit

Iwan werd geboren op het woonwagenkamp. Zijn moeder is zigeunerin en zijn vader Surinamer. “Dit kon in die tijd eigenlijk niet, want zigeuners hoorden alleen een relatie aan te gaan met zigeuners.” Iwans vader werd zelfs nog bedreigd door de vader van Iwans moeder. De ouders van Iwan hielden het niet lang vol en besloten uit elkaar te gaan. Iwan bleef bij zijn moeder wonen en werd een jongen van de straat.

Bendeleven

“Je doet alles voor geld. Het is het beeld wat ons wordt voorgehouden: we moeten status hebben en dikke auto’s en een klokje… Ja, je gaat erin mee.” Toen Iwan twaalf was, hoorde hij van zijn vader over de bende ‘The Crips’, overgewaaid vanuit Amerika. De bende stond voor broederschap waar geweld geen probleem was: “We hadden pistolen, messen, boksbeugels en knuppels. Als er wat gebeurde gingen we er vol op in. We hebben samen jaren achter de tralies gezeten met z’n allen.”

Motorclub

Twee neven van Iwan wilden samen ‘The Crips’ in de motorwereld brengen. Zij vroegen Iwan of hij mee wilde doen, en dat deed hij. Iwan heeft de uiteindelijke naam ‘Caloh Wagoh’ aangedragen. Deze naam betekent ‘zwarte rijders’.
In het begin was er wekelijks een clubavond bij Iwan in de woonwagen. Uiteindelijk telde de club zo’n tweehonderd leden en reden ze het hele land door. Iwan was ‘Nomada’ die ervoor zorgde dat er ‘Chapters’ (afdelingen) opgezet werden.
De motorclub is nu verboden in Nederland. Verschillende leden zijn door de rechtbank veroordeeld in het omvangrijke ERIS-proces wegens betrokkenheid bij verschillende liquidaties. “Het gaat om iets van tien van 200 leden. Ik weet niet wat ze hebben gedaan.", vertelt Iwan. “Van deze tien weet ik niet wat ze hebben gedaan. Maar bij ‘Opsporing verzocht’ en ‘RTL Boulevard’ werd Caloh Wagoh steeds vaker genoemd.” Iwan had binnen de club nog nooit gehoord van de verdenkingen. 

Politie-invallen

Na onderzoek van de politie zijn er bij veertig leden invallen gedaan, ook bij Iwan: “Met achthonderd man politie was het de grootste inval aller tijden. Ze hebben mijn deur eruit gezaagd. Ik was niet thuis, maar wat ze wel hebben gedaan is afluisterapparatuur geplaatst.” De eerstvolgende clubavond was er paniek door alle beschuldigingen. “Ik ben achter de afluisterapparatuur gekomen door wat ik later las in de rapportage van de politie.” De apparatuur hing in de ‘memberroom’ waar werd gesproken over een villa in Dordrecht. Deze villa moest schoongemaakt worden en dat regelde Iwan met de presidenten van de verschillende Chapters. De politie dacht dat Iwan met ‘schoonmaken’ bedoelde iemand te liquideren.

De dodenlijst

Na meer onderzoek brengt de politie slecht nieuws bij Iwan: hij staat op de dodenlijst. Van wie de dodenlijst is, willen ze niet zeggen. Iwan weet niet zeker of de politie een spelletje speelde of dat de melding serieus was: “Ik heb een kogelvrij vest aangetrokken en een pistool in mijn gokkast verstopt. Want mocht het echt zo zijn, dan moet ik mezelf kunnen verdedigen.”

Opgepakt

Net voordat Iwan twee weken later zijn kinderen op wil halen, wordt hij ingesloten door vier auto’s. Er komen allemaal mensen met bivakmutsen en getrokken wapens uit de auto: “In films heb je die rode stippen, maar in het echt zijn het groene stippen.” Iwan bedenkt zich dat hij op de dodenlijst staat en denk dat dit het is. De enige persoon zonder bivakmuts had een ketting met ‘politie’ erop.
Iwan wordt zijn auto uit gesleurd en afgevoerd naar het politiebureau op het Marconiplein in Rotterdam. Hij was opgelucht dat hij op het bureau was.

Verdenking van moord

Het vuurwapen in Iwans woning wordt gevonden, maar zijn advocaat zegt dat hij zich daar geen zorgen over hoeft te maken. “Hij schuift een dossier naar me toe waarin staat: ‘Iwan Massing president motorclub Caloh Wagoh. Betrokken bij meerdere moorden en er staan meerdere moorden uit.’ Ik lees dat en begreep het even niet.” Iwan zegt stellig tegen zijn advocaat dat hij er echt niks mee te maken heeft. Voor deze beschuldiging krijg je normaalgesproken levenslang. “Ik werd helemaal wit, er ging van alles door me heen. Ik denk: ‘Daar gaat m’n leven.’”

God ontmoeten in de gevangenis

Iwan moet zeven maanden de gevangenis in voor het wapenbezit. Als hij de rechter vraagt naar het dossier met de verdenking van moord, geeft deze aan daar niks mee te maken te hebben. “Dus ze hadden een dossier opgebouwd met de gedachte: ‘Misschien weet hij iets en gaat hij praten’.”
In de gevangenis van Alphen aan de Rijn leerde Iwan pastoor Geert kennen. “Die man heeft mij heel veel gesteund, ook buiten de kerktijden.” In die zeven maanden heeft Iwan elke dag gebeden: “Ik kreeg een goede en sterke relatie met God.”

Op vrije voeten

Na zijn periode in de gevangenis kwam Iwan vrij. Hij nam zijn geloof mee naar huis. Daar gebeurde iets bijzonders: “Ik lag op mijn bed en er kwam in een keer een verschijning; een aanwezigheid. Er kwam een licht en een stem.” Dit had Iwan nog nooit gezien, gevoeld of gehoord, maar op dat moment wist hij dat het God was. “Hij zei een zinnetje. Hij zei: ‘Wat ben je aan het doen?’” Deze ene zin leek als een heel boekwerk. “Ik wilde weer terug naar God; dat gevoel weer terug hebben. Net als bij een droom: wanneer je wakker wordt, is de droom weg. En wanneer je weer gaat slapen, ben je terug in die droom.”

Roeping

Na deze ontmoeting met God overleed Iwans tante. Op de begrafenis was er een man die tegen Iwan zei: ‘God houdt van jou en hij wil dat jij Jezus volgt.’ “Ik dacht: ‘Wat?’ Ik kende die man nog helemaal niet.” Hij hield die man twee minuten lang vast, omdat het voelde alsof hij de stem van eerder nu vasthield.

Jezus als ultieme broeder

Vanaf dat moment is Iwans leven helemaal omgedraaid: “Drie weken daarna heb ik me laten dopen en toen begon de ware redding.” Iwan vertrouwt nu niet meer op zichzelf maar op Jezus: “Mijn oude ik is niet meer.” Het gangsterleven heeft Iwan achtergelaten want Jezus zou dat ook niet doen. “Jezus is voor mij de ultieme broeder.” Hij is weggegaan bij de club, iets wat niet zomaar kan.

‘Nu pas leef ik’

Nu helpt hij bij het Leger des Heils lotgenoten die terug proberen te komen in de maatschappij. En hij volgt de opleiding maatschappelijke zorg/ervaringsdeskundige. “Nu pas leef ik. Sinds ik Jezus heb aangenomen in mijn leven gaan alle deuren open.” Iwan vindt zijn werk ontzettend leuk: “Bij het Leger des Heils voelt het niet eens als werken. Ik denk dat ik ze goed kan helpen om het goede pad te kiezen. Ik wil alleen maar mensen proberen te helpen op weg naar leven.”