Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Column Hanneke | ‘Van drugsbende naar knutselklas’

8 februari 2024 | Leestijd 2 min

Het is een bijzondere tegenstelling: om mijn heen knopen stoere mannen vol tattoos ijverig kraaltjes aan elkaar tot een schattige sleutelhanger. Voor EO Metterdaad ben ik in een verslavingscentrum op het platteland van Brazilië. Ik had me er wel iets anders bij voorgesteld.

Dit zou in Nederland toch onwaarschijnlijk zijn. Hier zou je toch recht in je gezicht worden uitgelachen als je een groep Nederlandse volwassen mannen zou voorstellen om kralen te rijgen of te gaan punniken? Wanneer ik mijn verbazing hierover uit, geeft de Nederlandse docent Danielle mij gelijk: ‘Het zit in de Braziliaanse aard om volgzaam te zijn,’ verklaart ze. ‘Het leuke is dat ze er ook echt voor openstaan. Ze zijn enthousiast en open, bereid om iets te proberen.’ Ze legt ook uit dat in creatief bezig zijn veel lessen verscholen zitten: vaardigheden aanleren, incasseren, motiveren, openstaan voor feedback, enzovoort.

Een knutselwerkje maken helpt

Ik krijg het maar moeilijk bij elkaar. Er zijn mannen waarvan ik weet dat ze in drugskartels en criminele bendes hebben gezeten. Sommigen hebben mensen vermoord. Het zijn geen lieverdjes. En nu zijn ze hier gemoedelijk bezig als schooljongens in een klas. Criminaliteit lijkt heel ver weg op het platteland van Brazilië. Ver van slechte milieus en oude patronen proberen deze mannen hun leven een positieve wending te geven. En zelfs het maken van een knutselwerkje kan bijdragen aan die wending, leert Danielle mij.

Sleutelhanger als reminder voor gebed

Rafael is al een tijdje geconcentreerd bezig. Tattoos op z’n knokkels en bij z’n slaap. Geïntrigeerd door deze aanblik maak ik foto’s, hij gaat onverstoorbaar door. Dan overhandigt hij mij trots zijn gehaakte sleutelhanger. Voor mijn dochter. De sleutelhanger wordt thuis dankbaar in ontvangst genomen. Elke keer wanneer ik hem zie liggen, bid ik Rafael een positieve wending toe. En nog veel knutselwerkjes.

IMG_6836[47]

Geschreven door

Hanneke den Hartog-van der Kwast

Meer over het project

--:--