Het roddelcircuit: 'Wat als de geboorte van Jezus in 2023 had plaatsgevonden?'

“Nou, dat was een fijne dienst, hè?”
“Heel fijn. Duurde ook niet te lang, gelukkig.”
“Koffie?”
“Nou, ik sla even over. Ik weet niet wat ze erin stoppen, maar de vorige keer heb ik een week niet geslapen, haha. Doe maar thee.”

“De nieuwe koster houdt van sterke bakjes, denk ik. O, kijk, er zijn koekjes!”
“Pak er voor mij twee. Ik had alleen Mentos tijdens de preek.”
“Dat is een tegenvaller. Ik had twee keer Fruitella en nog een keer Stophoest door de rij. Er kwam nog een Kingetje aan, maar die haalde mij net niet.”

“En als je naast die van Jansen zit, is het sowieso maar de vraag wat je krijgt. Die eet alles zelf op.”
“Ik denk dan: hallo, je zit in een kerk, hè. Maar delen? Ho maar.”
“Sowieso is dat een eh… bijzondere familie. Ik vraag me af hoe vaak ze onder de douche staan, hahaha. Nee, dat mag ik echt niet zeggen natuurlijk.”
“Maar serieus, waar halen ze die kleren vandaan?”

“Nou ja, het gaat er gelukkig niet om hoe je eruitziet hier. Maar er zijn wel grenzen. Mijn moeder zei altijd: als je bij de koning op bezoek gaat, trek je ook iets netjes aan. Zit wel wat in.”
“Ik ga nog een koekje halen, jij nog eentje? Ik heb trek.”
“Echt niet, kijk eens waar die suiker allemaal blijft? Er mag wel iets af, hier en hier. Ha, Annet, fijne dienst gehad? Ja, was mooi hè? Woensdagavond is het kring bij jou, toch? Oké, tot dan. Fijne zondag!”

“Zo leuk voor haar, dat ze nu toch zwanger is. Hadden ze niet meer verwacht hoor.”
“Niemand toch? Ze zijn al hartstikke oud!”
“Schijnt een bijzonder verhaal te zijn. Ze hebben er echt lang over gedaan, de hele medische molen door. Maar uiteindelijk toch op een natuurlijk manier, schijnt.”

“Hoe weet jij dat nou weer? Lijkt me niet dat je haar man gesproken hebt, hahaha. Die zegt helemaal niks meer.”
“Dat is echt een raar verhaal, ja. Hij heeft dus een engel gezien.”
“Zegt hij. Nee, wacht, schrijft hij. Ik heb nog nooit iemand zo veel papiertjes rond zien strooien.”
“Beetje wappie klinkt het wel. Ik heb nog nooit een engel gezien.”
“Laat je vrouw het niet horen hè…”

“Maar serieus, dat is toch een maf verhaal? Moeilijk om te geloven.”
“Ze zijn nu dus wel in verwachting.”
“En ze is dus niet de enige. O, wacht even. Daar loopt Sven. Hé, jij werkt bij de gemeente, toch? Hoe zit het nou met die brief die we gekregen hebben? Wat is dat voor inschrijving?”
Jij hebt dit toch niet bedacht hè, anders gooien we je uit de kerk. Haha, geintje, Sven.”
“Ik moet straks dus helemaal naar Rotterdam, dat is toch onzinnig? Omdat mijn ouders daar toevallig vandaan komen. Dat kan toch makkelijker?”

“Lang leve de computer. Ik heb het altijd gezegd, als we álles alleen maar digitaal doen, gaat het een keer mis.”
“Maar Sven, luister. Kun jij niet iets voor ons regelen? Nee, ik snap dat jij het allemaal niet bedacht hebt, maar kan het niet per post of zo?”
“Of telefonisch. Ik moet naar Eindhoven. Ouders bedankt.”
“Oké, oké, we gaan heus wel. Paspoort meenemen, ja, dat stond ook in de brief. Lekker ouderwets inschrijven. Ik hoop dat het hierna wel klaar is. Goeie zondag, Sven. En succes, ik zie daar nog meer mensen staan die bij jou willen klagen. Neem nog een koekje.”

“Echt gedoe, die inschrijving.”
“Zeg dat. Wij hebben dus iemand op de Bijbelkring die denkt dat het de eindtijd is.”
“Nee joh.”
“Ja echt. Die heeft op de een of andere manier uitgerekend dat het woord inschrijving achterstevoren iets uit Openbaring is. Ik ben toen afgehaakt, moet ik bekennen.”

“Hm. Het komt gewoon door een computervirus dat het hele bevolkingsregister kwijt is.”
“Ja, ja, dat zei ik ook. Maar als je eenmaal in zo’n tunnelvisie zit, helpt niks meer.”
"De eindtijd was nog nooit zo dichtbij als… nu! Nee, nu. Of wacht: nu!”
“Haha, heel grappig. Dat soort grapjes moet je op je kring proberen.

Hé kijk, daar gaan Maartje en Jochem. Wist jij dat zij eh... nogal onverwachts zwanger is, zeg maar?”
“Nee, echt?!”
“Zeker. Raar verhaal ook weer. Het zit een beetje in de familie daar. Nichtje van Annet, wist je dat?”
“Hou op met me. Ik haal toch maar even koffie. Wat een zondag! Je zou willen dat de preek zo boeiend was, haha.”

“Ik hoorde het via via, ik ken niet precies het hele verhaal. Die Jochem klust bij iemand, nieuwe badkamer of keuken, zoiets. Hoe dan ook, die komt op een dag thuis en dan zegt Maartje: ik ben zwanger.”
“Jemig, onhandig. Dat kun je wel voorkomen tegenwoordig.”
“Nou, het verhaal wordt nog wat gekker. Want zij wachten dus tot het huwelijk. Zéggen ze.”
“Ja, maar dat kun je toch moeilijk volhouden als je al zwanger bent.”
“Precies. Maar Maartje beweert dus tegen haar familie dat ze het nog nooit eh… nou ja, gedáán hebben. Zij en Jochem.”

“Ik snap dat ze liever gewacht hadden, maar dit gelooft niemand.”
Jochem wel.”
“Echt? Wat zegt hij dan?”
“Hij zegt er weinig over. Maar ze gaan wel trouwen.”

“Een moetje dus.”
“Ja, maar wacht. Ze zegt dus dat ze zwanger is van de heilige Geest en…”
“Pardon?”
“De heilige Geest ja, ik verzin het niet.”
“Dat is toch heel bizar? Hoe komt ze daarbij?”
“Dat heeft een engel blijkbaar gezegd.”

“Tuurlijk, nog een engel.”
“Jochem heeft ook zoiets meegemaakt. Die was al van plan te vertrekken omdat hij wel wist dat het kind niet van hem kon zijn.”
“O, wat een verhaal is dit. Is ze zwanger van iemand anders? Wie dan?”
“Dat weet niemand. De heilige Geest dus, zegt zij.”

“Dat geloof je niet echt, toch? Ik hoop dat het een grap is. Een slechte dan en totaal niet passend als je in een kerk zit, maar dit is niet waargebeurd.”
“Ze hebben ook al een naam voor het kind.”
“O, ze weten al wel of het een jongetje of een meisje wordt?”
“Echt zo’n dertien-in-een-dozijn-naam, Isa of zo. Ik weet het niet precies. Die naam heeft die engel ook bedacht, schijnt.”

“Dit is echt een verhaal uit de categorie ‘ik geloof niet dat de maanlanding echt gebeurd is’. Dan zijn ze zeker ook bang voor een wereldwijd complot? Iets met Bilderberg, haha.”
“Nou…”
“Hier hebben ze een woord voor: godsdienstwaanzinnig, zo heet dat.”
“Ik zeg niet dat ik het allemaal geloof, maar… ze zijn echt heel serieus. Ze denken dat hun kind heel bijzonder gaat worden.”
“Nou, geloof mij: dat is het al. Dit heeft de wereld nog nooit gezien!”

“Dat is precies wat ze zelf zeggen. Annet, die nicht van haar, zegt dat trouwens ook. Die voelde het aan het kind in haar eigen buik.”
“Ik vind het een ingewikkeld verhaal. Doe me dan toch maar gewoon de preek van vanochtend. Drie punten, vijf pepermuntjes en weer naar buiten.”
“Ik ben sowieso benieuwd wat de dominee hiervan vindt. Die is wel een beetje van de regeltjes.”

“Echt ja. Maartje en Jochem kunnen hun borst natmaken. Ik heb deze predikant nog nooit betrapt op een grapje, dus ik denk dat-ie dit gedoe met engelen ook niet kan waarderen.”
“Enfin, doe jij verder nog iets vandaag?”
“Niet echt hoor, het is zondag hè. Komende week moet ik iets voorbereiden voor onze Bijbelkring, dus daar ben ik nog druk mee.”

“En woensdag maken we de kerk schoon hè, niet vergeten.”
“O ja, dat moet ik even opschrijven. Verder moet ik nog koken voor de Alpha-cursus. En jij gaat ook mee op bezoek bij de ouderenkring toch? Ochtendje helpen.”
“Ik ben komende week elke avond druk met de kerk, denk ik. Echt erg.”
“Het houdt niet op. Leuk zo’n geloof, maar je zou willen dat je af en toe een beetje rust had.”

“En minder regeltjes.”
“Maar goed, dat zit er dus niet in. Geen engelen voor ons die komen vertellen dat we kalm aan kunnen doen.”
“Helaas. Ik denk ook niet dat het kind van Maartje en Jochem ons gaat helpen, haha.”
“Je zou het bijna hopen: Isa de wonderbaby. Maar zo werkt het niet, natuurlijk.”

“Kijk, nog precies twee koekjes. Jij ook nog eentje?”