Column #40 van Wilfred: ‘Ik plas liever in mijn broek dan dat ik een ranzig toilet bezoek’
Wilfred Hermans is getrouwd, vader van drie kinderen en freelancejournalist en tekstschrijver. Voor Eva schrijft hij over zijn wisselende successen als echtgenoot en vader.
Ik heb een aandoening die voor een jonge vader niet handig is om te hebben: smetvrees. Angst voor viezigheid, zeg maar, hoewel ‘angst’ erger klinkt dan het is. Ik ben nog nooit badend in het zweet wakker geworden omdat ik droomde dat ik met m’n hand vastzat in een pot pindakaas. Ik ben trouwens nog nooit badend in het zweet wakker geworden. Zweten in bad, daar doe ik dan wel weer aan.
Maar waar hadden we het over? Ah ja, smetvrees. Ik ben zo iemand die de drukknoppen van het stoplicht met zijn knokkels aanraakt, niet met z’n vingers. Die in openbare toiletten eerst een wc-papiertje over de knop van de kraan legt alvorens hem open of dicht te draaien. (Weet je hoe veel ongewassen vingers precies dat stukje hebben aangeraakt?!) Deurklinken pakken wij niet met de volle hand vast, nee, wij gebruiken waar mogelijk de handpalm, vuist, of, als er ernstige smet gevreesd wordt, de elleboog. In een rijdende bus val ik nog liever bij een oud vrouwtje op schoot dan dat ik die grijze hengsels boven m’n hoofd vastpak. En in de trein plas ik nog liever in m’n broek dan dat ik dat ranzige toilet bezoek. Sowieso is het OV mede om deze reden niet mijn grootste vriend. Alles wat je aanraakt, is vóór jou al door -tig anderen aangeraakt, met vingers waarvan je geen idéé hebt bij welke avonturen ze daarvoor betrokken waren. En je zit of staat dichter op elkaar dan je in het gewone leven zou doen, met alle desastreuze gevolgen van dien.
Alles wat je aanraakt, is vóór jou al door -tig anderen aangeraakt, met vingers waarvan je geen idéé hebt bij welke avonturen ze daarvoor betrokken waren
Thuis heb ik overigens nergens last van, want dat is mijn huis. Na een verjaardag wil ik alle deurklinken, kranen en toiletbrillen nog weleens met een vochtig doekje nalopen terwijl mijn vrouw me aankijkt met een blik van enerzijds ‘deed je dat maar vaker’ en anderzijds ‘jij bent gek’, maar dat is het dan zo ongeveer.
Overigens hebben we een nieuw bed nodig, de breedte van 1.40 meter blijkt met drie kinderen in sommige nachten toch echt te smal. Nu zijn wij niet vies van tweedehands pareltjes, maar er gaat toch echt een nieuw matras komen. Een mens verliest per nacht meer dan een liter vocht en reken maar dat een deel hiervan in het matras verdwijnt... Badend in het zweet wakker worden vanwege een smetvreesdroom is nog tot daaraantoe, maar badend in ándermans zweet wakker worden, dát gaat met net effe te ver.
Lees ook over:
Column #39 van Wilfred: ‘Ouder worden van een kind mag je gerust letterlijk nemen’
Geschreven door
Wilfred Hermans
