Roxeanne Hazes: ‘Ik heb veel emotionele manipulatie meegemaakt’

We zijn allemaal gebroken, geheeld en gedist
Nu proost ik op het leven
Op wie er voor altijd niet meer is

Roxeanne vertelt dat ze nu aan het begin staat om de beste versie te worden van haarzelf. Daarvoor heeft ze heel wat patronen moeten doorbreken: “Ik zit nu twee jaar in therapie, het is fijn om je rugzakje vol gebeurtenissen en trauma’s bij een ander neer te leggen. Het is een wat oudere vrouw die er geen idee van had wie ik was. Dat is erg fijn; je kunt met een schone lei beginnen en zonder vooroordelen je verhaal doen.” 

Patronen doorbreken is een moeilijke, maar dappere keuze

“Ik ben nu moeder en ik merkte dat door de komst van Fender ik heel erg teruggetrokken werd naar mijn eigen jeugd. Dat ik het - bijna tot het obsessieve aan toe - anders wilde doen. Patronen doorbreken is een moeilijke, maar dappere keuze. Het kost veel tijd en energie, maar daardoor ervaar ik nu wel een soort van rust. Als moeder van Fender en vrouw van Erik ben ik op mijn best. Ik denk dat ik dat heel goed kan. Dan ben ik gelukkig, maar als vrouw op zichzelf staand ben ik nog niet honderd procent gelukkig. Daar moet ik soms nog aan werken.”

Zelfbeeld

Die onvrede heeft zijn wortels in een laag zelfbeeld, licht ze toe. “Dat had ik als kind al. Ik was altijd net iets te zwaar. Ik ben inmiddels dertig, dus dat heb ik volledig losgelaten – dat ideale gewicht zit er niet meer in voor mij. Maar het kost wel extra moeite om mentaal gezond te blijven. Om goed voor mezelf zorgen. Als ik me niet goed voel, of er heel veel speelt, dan is het eerste wat ik doe de zelfzorg aan de kant zetten. Maar daar heb je uiteindelijk jezelf mee, dan val je steeds dieper. Van die neerslachtige gevoelens werd ik eerder heel angstig, maar dat heb ik niet meer. Ik neem dat nu mee in mijn muziek.”

De tijd gaat mooie dingen doen.

“Ja, die zin is alles omvattend, ook als je kijkt naar het album. Tegelijkertijd ben ik realistisch genoeg dat er af en toe een terugval bij komt kijken. Het leven is net een soort muziekstuk. Je hebt coupletten en refreinen. Als vandaag niet zo best is, dan zit je in dat couplet maar er komt ook altijd weer een refrein waarin alles mooi en blij is. Maar je weet óók dat je weer terug moet naar dat couplet.”

“Mijn zelfbeeld was als tiener al laag, maar op vrij jonge leeftijd kreeg ik een gewelddadige relatie. Dat heeft veel mentaal gedaan met me. Door de dingen die hij zei, de klappen die ik kreeg – letterlijk ook – werd mijn zelfbeeld alleen maar lager. Zelfs nu, nu ik volwassen ben en moeder, kan ik daar nog steeds last van hebben.”

Maar stel nou dat ik sorry zeg…
Waar gaat het dan naartoe
We zullen het nooit weten
Omdat dat ik dat niet doe

Manipulatie

“De tekst vertelt het verhaal van emotionele manipulatie, ik heb dat best veel meegemaakt in mijn leven. In mijn omgeving merk ik dat daar nog niet zoveel over geschreven is, of dat het nog niet zo bekend is. Maar ik herken het uit de relatie waar ik in heb gezeten. Op het moment dat er ook fysiek geweld bij komt kijken en je hoort steeds opnieuw dat dit jouw schuld is – dan ga je dat ook geloven. En dat is ook de reden waarom vrouwen – mannen trouwens ook – niet snel weggaan uit zo’n relatie. Ik was er heilig van overtuigd dat ik niet beter kon krijgen. Uiteindelijk kan ik nu zingen: ik zal slachtoffers of held zijn, maar de dader ben ik niet.”

Uiteindelijk hád ik geen schuld, ook al werd me dat aangepraat

“Uiteindelijk hád ik geen schuld, ook al werd me dat aangepraat. Ook achteraf, dan zeggen mensen: je bent toch niet achterlijk? Je ziet toch hoe iemand met je omgaat? Maar zo werkt het helaas niet. We hebben ook wel eens politie aan de deur gehad omdat we zo met elkaar aan het schreeuwen en vechten waren. Toch zei ik dan: nee, er is niks aan de hand. Het is heel raar wat zo’n situatie met je brein doet. Ik denk niet dat je het kan uitleggen als je daarin zit. Maar we hebben allemaal op een bepaalde manier wel te maken gehad met iemand die emotioneel manipulatief is. Dat kunnen familieleden, vriendjes of een leraar zijn. Dat iemand iets op je probeert te projecteren en dat je denkt: nee, dat is echt niet waar. Als je dat voor kunt stellen, is het misschien ook wat makkelijker voor te stellen hoe dat in zo’n relatie kan gaan. Ik denk dat ik nooit helemaal loskom van mijn bagage, maar wel dat het niet meer zo aanwezig is.”