Corrie verloor haar moeder en man in dezelfde decembermaand

December 2003 is als een roes aan Corrie voorbijgegaan. ‘’In het voorjaar van dat jaar werd mijn man ziek en ze wisten gelijk dat het foute boel was’’, vertelt ze. ‘’Er was darmkanker bij hem geconstateerd en toen bij zijn eerste operatie de tumor werd weggehaald, ging er iets gruwelijk mis. Hij is in een paar dagen tijd drie keer geopereerd, waarbij we drie keer afscheid moesten nemen. Toch heeft hij het toen gered, maar hij heeft daarna nog zo’n lijdensweg moeten doorstaan. Dat had hem beter bespaard kunnen blijven.’’

In hetzelfde ziekenhuis

In juli ontvangt Corrie een telefoontje van haar zus. ‘’Ze was met mijn moeder in het ziekenhuis en ook met haar bleek het helemaal niet goed te zijn. Ze ontdekten een hersentumor waar ze niets meer aan konden doen.’’ Maandenlang liggen Corries man en moeder in hetzelfde ziekenhuis. ‘’Voor mijn moeder was het goed zo. Haar familieleden zijn allemaal heel oud geworden, maar wel met tien jaar van dementie. Dat wilde ze eigenlijk niet meemaken, dus ze had er vrede mee en wilde ook graag naar de Heer. Op 13 december is ze naar Hem toe gegaan’’, vertelt Corrie liefdevol.

Kerst-, condoleance- en overlijdenskaarten

Corries moeder wordt een paar dagen voor kerst begraven en daarna gaat het ook snel met haar man. ‘’In de nacht van 21 op 22 december is hij overleden, vlak na de begrafenis van mijn moeder. Tussen kerst en oud en nieuw is hij begraven. Het was een bizarre periode’’, geeft Corrie aan. ‘’We kregen kaartjes met ‘Merry Christmas’ toegestuurd, je ontvangt nog condoleancekaarten voor het overlijden van je moeder en zelf ben je overlijdensberichten aan het schrijven. Ik dacht echt: ‘wie verzint dit nou?’’’ Corrie noemt het zelf een ‘overlevingsstand’ waar ze zichzelf in bevond. ‘’Dit overkomt je en je doet het gewoon. Ik weet ook niet veel meer van die dagen ertussen. Geen idee wat we toen allemaal gedaan hebben.’’

‘Er wordt iets afgebroken wat je graag had willen houden’

Tien jaar was Corrie met haar man getrouwd. ‘’Dat hebben we zelfs nog gevierd met de afdeling in het ziekenhuis’’, glimlacht ze. Hoewel haar man niet meer hoeft te lijden, viel het eerste jaar zonder hem, Corrie zwaar. ‘’Ik voelde mij een bootje wat losgeslagen is: je dobbert en je roeit maar wat heen en weer… ik ondernam wel van alles, maar ik geloof niet dat ik er helemaal bij was. Je bent je stuur kwijt. Praktisch was het geen probleem en ook het alleen zijn heb ik nooit erg gevonden, maar er wordt iets afgebroken wat je graag had willen houden. Dat grote gemis vond ik wel heel erg.’’ Corrie houdt zich vast aan alle herinneringen die haar nog steeds zo kostbaar zijn. ‘’Ook nog na twintig jaar. Hij is eigenlijk nooit weg en zit altijd wel in een hoekje van mijn hart of hoofd. Hij is altijd dichtbij en dat is ook kostbaar.’’

Een speciaal lijntje naar boven

Ondanks het verlies van twee dierbare mensen is er voor Corrie ook een lichtpuntje in die tijd geweest. ‘’De Redder van de wereld wordt geboren met kerst’’, beaamt ze. ‘’Dat God er altijd bij is, heb ik meer dan ooit ervaren door alles waar mijn man doorheen moest gaan. Ik zeg weleens: volgens mij had hij een speciaal lijntje naar boven. Ondanks alles bleef hij altijd rustig en kalm; er is geen klacht over zijn lippen gekomen in de tijd dat ziek was. Het kon niet anders dan dat God erbij was. Want hoe kun je dit alles doorstaan zonder Hem? Als je de bodem bereikt, is God daar op die bodem en Hij geeft je kracht om verder te gaan. Als je het niet meer kan dragen, is Hij daar. Dat heeft mijn geloof wel een boost gegeven. Ik heb mijn man tien jaar bij mij mogen hebben en dat is zo’n zegen geweest. Daarom overheerst ook dankbaarheid.’’

‘Het missen komt met alle dingen mee’

Nu, twintig jaar later, wordt het weer kerst. Maar Corrie heeft eigenlijk nooit extra last gehad van het gemis rondom de feestdagen. ‘’Ik denk er wel altijd aan, vooral rond hun overlijden, maar het is niet zo dat december nu veel zwaarder voelt. Het missen komt met alle dingen mee.’’

En zo geldt het voor Corrie ook voor het kerstverhaal. ‘’Vanuit huis uit heb ik niet meegekregen om heel uitbundig uit te pakken rond kerst. Ik vind dat zelf ook niet nodig. We doen wel wat extra’s, maar niet te veel. We kunnen het namelijk het hele jaar over het kerstverhaal hebben, net als Pasen en Pinksteren, dat loopt bij mij ook het hele jaar door. Ik vind het goed om stil te staan bij de kerkelijke dagen, maar ‘Ere zij God’ kan ik net zo goed in juli zingen als in december!’’, laat Corrie weten. ‘’Het is iedere dag een wonder dat Jezus is geboren.’’

Voor mensen die iemand met kerst iemand moeten missen en daar moeite mee hebben, sluit ze af: ‘’Kijk vooral naar wat er nog is en maak niet een te groot ding van die twee dagen in het jaar. Zo zorg je ervoor dat deze tijd niet te beladen is.’’