'De oorlog tussen Israël en Hamas: het stormt in mijn hoofd'

Sinds de aanslagen van Hamas en militaire vergelding van Israël stormt het namelijk ook in mijn hoofd. Er wervelen stukjes nieuws en afgewaaide meningen in razend tempo door elkaar. Het gaat alle kanten op. Van een paginagrote advertentie met daarop foto’s van alle gegijzelde Joden tot een aangrijpend betoog om de namen van de omgekomen Palestijnse kinderen niet te vergeten. Van een sombere analyse over de onmogelijkheid om van Hamas te winnen tot een wanhoopskreet van de Joodse Frits Barend waar hij als Jood nu nog veilig kan zijn. Deze storm heeft orkaankracht en alles ligt door elkaar in de voortuin van mijn hoofd.  

Ik ren in weer en wind, luister naar De Ongelooflijke Podcast. Beatrice de Graaf en Stefan Paas proberen te duiden, maar geven aan dat zij het eigenlijk ook niet weten en dezelfde storm ervaren als ik. Dat vind ik een geruststellende teleurstelling. Als zij het ook niet weten, dan ben ik in goed gezelschap. Het conflict wordt vergeleken met een vechtscheiding. Aangrijpend beeld: twee partners doen er alles aan om elkaar zo hard mogelijk te raken, niet in staat te stoppen of te zien wat ze aanrichten.

Het beeld van die vechtscheiding blijft hangen in mijn hoofd, terwijl de wind tegen me aan beukt. Je kunt er weinig aan doen, de twee ex-geliefden kunnen niet anders dan elkaar haten en pijn doen en zichzelf daarmee net zo hard bezeren. Ze vragen onvoorwaardelijk begrip en geen reflectie. Een treurige situatie voor de beide vechters, maar ook voor de machteloze omstanders. Eén ding weten we allemaal van een vechtscheiding. Het is een storm met desastreuze gevolgen voor de kinderen. Voor zowel de Joodse als de Palestijnse kinderen – het stapelt trauma op trauma.

Een plotselinge windvlaag brengt me uit balans. Ik wankel. Deze storm zal nog wel even voortrazen, bedenk ik somber. De wind rukt een traan los uit mijn ooghoek.