‘Het is grote onzin dat de zorgrol vrouwen van nature komt aanwaaien!’

Thuisblijfvader Tim Gouw is verontwaardigd en vurig over dit onderwerp. “Dat is grote onzin! Ook vrouwen hebben de zorgtaak moeten leren.” Een aantal jaren geleden koos hij heel bewust om thuis te blijven bij de kinderen. “Ik merkte dat ik mijn werk niet kon doen zoals ik wilde en tegelijkertijd de vader kon zijn die ik wilde zijn. Dat botste gewoon, dus dat moest anders. En nu is het mijn missie geworden dat ik me als man meng in de discussie over rolverdeling.”

Rolverdeling

“We hebben het natuurlijk heel vaak over gelijkwaardig ouderschap. Niemand weet precies wat dat is, maar ik weet wel wat het níet is: dat de man de klassieke kostwinner is die gewoon zijn gang kan gaan en zijn eigen tijd meer waardeert dan de tijd met zijn gezin. De perceptie is dat dat normaal is en er is weinig druk van buiten om dat anders te gaan doen. Het is de norm en dat is ook het manco hieraan, want vaders ervaren natuurlijk ook helemaal geen externe motivatie om hun leven anders in te richten. Toch moet dat echt vanuit jezelf komen.”

Vaders ervaren natuurlijk ook helemaal geen externe motivatie om hun leven anders in te richten

“Er gaat geen enkele werkgever tegen jou als man zeggen: ‘Hé, je bent vader geworden, zou je niet wat meer tijd aan je gezin willen besteden?’ En de overheid doet er ook niets aan. Die communiceert: ‘Blijf maar gewoon lekker werken. Sterker nog: hier heb je een slechte verlofregeling – het is wel beter geworden, maar nog steeds niet gelijkwaardig. Je bent vader geworden, je leven verandert, maar wen er vooral niet aan en ga vooral zo snel mogelijk weer terug naar hoe het was. En thuis lost het zichzelf wel op. En als je er weer een dag op hebt zitten, moet niemand van je verwachten dat je nog wat gaat doen, want iemand anders heeft de hele dag thuisgezeten, toch?’”

Onderwaardering onbetaald werk

“De niet gelijkwaardige verdeling heeft volgens mij te maken met de onderwaardering van onbetaald werk. Vaak is het veel lastiger dan betaald werk. Daar heb je een natuurlijk begin en eind van de dag, je hebt taakverdelingen, je kunt hulp vragen aan een collega en als je het goed doet, krijg je een schouderklopje – misschien zelfs een bonus –, er zijn KPI’s, ontwikkelplannen. Dat heb je allemaal niet als je thuis met je kinderen bent. Je moet zelf maar bedenken wanneer een dag succesvol was of niet en of je het goed hebt gedaan.”

“Met kinderen is het heel onvoorspelbaar – en de feedback die ze geven, is heel beperkt. Meestal gaan ze op de grond liggen en huilen als het niet goed is. Dat geeft je het gevoel: ben ik wel genoeg, doe ik het wel goed? Je krijgt niet de bevestiging die elk mens zo nodig heeft. Dat maakt onbetaald werk gewoon een prestatie van formaat. Het is zonde dat we daar niet meer oog voor hebben met elkaar, ook als maatschappij niet. We moeten er constant voor blijven strijden: het is wel degelijk heel belangrijk.”

Klunsvaders

“De dingen die ik zeg zijn niet nieuw, hoor. Kijk maar naar de emancipatiebeweging. Daar was veel aandacht voor de vaderrol. Maar het is belangrijk dat je het ook in het straatbeeld ziet. De vader is jarenlang altijd een beetje neergezet als kluns. In de jaren negentig was het Al Bundy die op de bank zat en – een beetje gechargeerd gezegd – zijn kinderen haatte. En toen kwam de klunsvader die heel onhandig de luier verschoonde en vervolgens onder de poep zat. Dat was dan grappig. Maar de grapjes die werden gemaakt door die vaders – dat het moeilijk en ingewikkeld was – waren niet grappig geweest als een moeder dat zou zeggen. Zij zou dan gewoon een slechte moeder zijn.”

Het is belangrijk dat je de vaderrol ook in het straatbeeld terugziet

“En het gaat nog steeds op die manier. Denk aan anekdotes van BN’ers die in podcasts vertellen over hun eerste weken als vader. Ze zetten zichzelf neer als een gekke buitenstaander. Dat is prima, maar als moeders dat doen, wordt dat niet geaccepteerd. Daarmee zijn de rollen nog steeds niet gelijkwaardig. Dan zeggen mannen: ‘Ja, ik heb m’n vrouw bevrucht, maar alles wat erna komt, gaat mijn pet te boven, hoor.’

Ik bedoel niet dat iedereen thuisblijfvader moet worden, maar omdat dit het gangbare narratief blijft, is er ook geen ruimte voor vaders die misschien wél zouden willen ontsnappen aan wat van hen verwacht wordt.”

Geen keuze als vrouw 

“Wat voor mij een eyopener is geweest, is dat ik me ben gaan realiseren wat voor comfortabele posities mannen hebben. Je hebt namelijk de mogelijkheid om een goede vader te zijn. Dat heb je als vrouw niet. Je kunt niet kíézen om een goede moeder te zijn, want je wordt geácht een goede moeder te zijn. En als je het niet bent, krijg je ook direct op je falie.”

“Terwijl, als vader kun je eigenlijk doen en laten waar je zin in hebt, je tijd indelen zoals jij dat wilt. Sterker nog: daar krijg je nog complimenten voor ook, want je brengt toch geld in het laatje. En doe je af en toe iets met je kinderen, dan ben je een held en kan je eigenlijk niet meer stuk. Maar het feit dat je die luxepositie hebt, dat er eigenlijk niks van je wordt verwacht – of in ieder geval heel weinig ten opzichte van wat je daarvoor deed – wordt totaal niet benoemd. Terwijl er bij moeders een wereld van verwachtingen is, en als ze daarmee stoeien omdat ze het moeilijk en zwaar vinden, wordt dat hen aangerekend.”

Gevaarlijke positie

“Als man moet je je bewust worden van deze positie. Onderken dat het op de loer ligt dat je jouw zorgdeel laat liggen als vader omdat het kan en je mag aanmodderen. Als een vrouw voor haar carrière kiest, is ze volgens onze maatschappij een koude vrouw. Mijn vrouw krijgt ook vaak te horen als ze dan een keer bij het schoolplein staat: ‘Oh, je bent wel heel veel aan het werk.’ En haar eigen moeder zegt dat ook. Terwijl mijn vrouw een hele goede moeder is. Ze geeft daar op haar manier invulling aan.

Volgens onze maatschappij is een carrièrevrouw een koude vrouw

Weet je, het is helemaal niet mijn bedoeling om alle mannen over te halen om thuisblijfvader te worden. Het gaat om het grijze gebied van mannen die het anders willen. Want het is niet stoer, je hebt geen aanzien bij je vrienden en je baas snapt het niet. Ik ben heus geen vrouwelijkere man, ik ben gewoon niet zo’n goede acteur. Ik kan geen rol spelen, ik ben gewoon mezelf en dat gun ik andere mannen ook.”

Reageren

Haatdragende en/of respectloze reacties worden verwijderd.