Talitha Muusse blikt terug op heftige periode in haar carrière

Als Talitha terugkijkt op haar studententijd, realiseert ze zich dat ze nooit doelbewust zó snel aan haar carrière heeft willen bouwen. Ze was vooral enorm gedreven en enthousiast, en wilde aanwezig zijn op alle plekken waar het ging over klimaat, duurzaamheid of jongeren. “Op een gegeven moment werd ik bij allerlei vraagstukken betrokken. Het was een fantastische tijd. Als jonge vrouw mocht ik bijvoorbeeld mee op een reis naar de Noordpool. Zat ik daar ineens met een groep klimaatexperts op een boot. Het was zo onwerkelijk. Ik heb mezelf vaak in mijn arm moeten knijpen. Misschien ging het af en toe té hard, maar ik voel me enorm gezegend door de kansen die in die tijd op mijn pad kwamen.”

Altijd wind mee

Dat haar carrière vrij uitzonderlijk liep, beseft Talitha ook. “Ik had altijd de wind mee en eigenlijk is het wel goed om ook eens tegenwind te krijgen. Achteraf gezien ging ik te veel waarde hechten aan de omgeving waarin ik me bevond, de bubbel waarin ik zat. Op een gegeven moment heb je alleen maar mensen om je heen die weer een boek hebben geschreven of een nieuw project zijn gestart. Je gaat jezelf vergelijken met een heel klein segment van de samenleving.”

Verrassing

Toch kwam het moment dat ze door Op1 werd gebeld met de vraag of ze het programma wilde presenteren, als een verrassing. Ze voelde aan dat dit een fundamentele wending in haar carrière was. “Onbewust heb ik altijd gedacht: op een dag is dit leuk. Maar de vraag kwam twintig jaar te vroeg.”

Desondanks ging ze op het aanbod in, al leverde haar eerste werkdag gemengde gevoelens op. “Het presenteren vond ik erg leuk, maar ik voelde me in de cultuur niet helemaal veilig; er werd bijvoorbeeld veel geroddeld. Ik probeerde dit te overrulen door tegen mezelf te zeggen dat ik er wat van moest maken, omdat het zo’n mooie kans was.”

Journalistieke vrijheid

In diezelfde periode liepen de gemoederen in het land hoog op door de thema’s die op de politieke agenda kwamen te staan. De coronacrisis was in volle gang en ‘functie elders’ van Pieter Omtzigt kwam aan het licht. Talitha had hier een uitgesproken mening over. Ze riep haar volgers op het toenmalige Twitter op naar Den Haag te komen om daar na te praten over onder meer het debat over de ‘verkenningschaos’ en de Omtzigt-gate. “De omroep – mijn werkgever – wilde liever niet dat ik die journalistieke vrijheid nam. En er waren politici die niet meer in de uitzending wilden komen als ze tegenover mij kwamen te zitten. Uiteindelijk mocht ik wel aan tafel, maar dan zou ik geen vragen mogen stellen. Daar heb ik voor gepast.”

Ik ben me meer thuis gaan voelen in het christelijke wereldje

Deze stap werd Talitha niet in dank afgenomen en een heftige periode volgde. Vooral omdat de media veel negatieve aandacht besteedden aan haar beslissing. “Die nasleep heb ik onderschat. Alles kwam veel harder binnen dan ik kon voorzien. Toevallig had ik een paar weken daarvoor, in gesprek met een goede vriend, ontdekt naar welke stemmen in mijn leven ik écht wil luisteren. Welke stemmen neem je serieus en welke vind je waardevol? Ik heb geprobeerd niet te kijken naar de reacties online, maar mijn blik te richten op de mensen om me heen. Zij begrepen mijn keuze en ik kon mijzelf recht in de spiegel aankijken.”

Diepe inzichten

Na deze ervaring besloot Talitha bewustere keuzes te maken. Keuzes die dicht bij haar hart liggen. Ze begon aan een studie theologie, waar ze altijd al veel interesse in had. “Ik word er heel bescheiden van”, zegt ze. “Er zit zo’n rijkdom in. In de bedrijfskunde en de media gaat het allemaal om heel praktische zaken. Nu zit ik in een vakgebied waarin je steeds opnieuw in verwondering raakt over de geestelijke kant van het leven. Het gaat er hier niet om wie de slimste of populairste is, maar het gaat om diepe inzichten.”

Gekend en geliefd

Talitha groeide op in een christelijk gezin, maar haar theologische studie zorgt er tot nu toe niet voor dat ze anders over God is gaan denken. “Ik krijg alleen maar meer woorden voor mijn geloof en meer perspectief. Eerder gaven mijn huis, mijn inkomen en de mening van anderen mij houvast. Maar als dat allemaal wegvalt, is er Iemand anders die me vasthoudt. Dat geeft zo’n rust. Voordat ik zelf bewust kon nadenken, was ik al gekend en geliefd.

Geloof was altijd heel privé, ik heb bijvoorbeeld nooit veel gelovige vrienden gehad. Maar ik ben me meer thuis gaan voelen in het christelijke wereldje. Nu merk ik hoe fijn het is om ook vrienden om je heen te hebben die zich met het geloof bezighouden.”

Tekst: Esther Tims- van Helden