Ingeborg zet zich in tegen eenzaamheid: ‘Iemand bellen om te vragen hoe het gaat doet al zoveel!’

Ingeborg weet wat het is om als vreemde in een totaal onbekend land of onbekende omgeving te wonen. Zelf kende zij ook niemand toen ze eerst naar Amerika en later naar Australië, Duitsland en tenslotte Maastricht verhuisde. “Mensen komen niet vanzelf naar jou toe. Als ik thuis had zitten wachten tot de mensen naar míj toekwamen en zelf niks had ondernomen, had ik nooit het sociale netwerk kunnen opbouwen dat ik tijdens mijn verblijf in deze landen heb opgebouwd. Ik zou erg eenzaam zijn geweest. Ik moest echt zelf de eerste stap zetten en actief op zoek gaan naar contacten.”  

“Op elke nieuwe plek waar ik woonde, ben ik daarom meteen op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Er was altijd wel iets wat voor mij, of de levensfase waarin ik mij bevond, geschikt was. Ook was ik actief binnen de kerken die wij bezochten en deed ik zoveel mogelijk mee met de activiteiten die er waren. Ik raad iedereen aan om dit ook te doen; je zult zien dat je wordt opgenomen in een warme gemeenschap en je niet langer alleen zult voelen!”

We volleyballen met bewoners van het asielzoekerscentrum en delen ‘free hugs’ uit in de stad

Een vriezer vol maaltijden 

Naast haar werk als pedagoog en persoonlijk begeleider is Ingeborg betrokken bij Serve the City Maastricht. “Dit is een internationale organisatie, met verschillende locaties in Nederland. Het doel is om de mensen in de stad te verbinden en elkaar te helpen. Concreet betekent dit dat wij mensen helpen die het moeilijk hebben. Dit doen wij op talloze manieren. Zo is er bijvoorbeeld een beauty salon voor vrouwen in het vluchtelingencentrum en bakken kinderen samen met ouderen koekjes. Ook bouwen wij samen met de bewoners van de crisisopvang een kinderhoek en maken wij met kwetsbare jongeren een community garden. Daarnaast volleyballen we met bewoners van het asielzoekerscentrum en delen we ‘free hugs’ uit in de stad.”

Ingeborg is ervan overtuigd dat het omzien naar je naasten een Bijbelse opdracht is. “Als je wat te delen hebt met mensen die het moeilijker hebben dan jij, twijfel dan niet om dit te doen. Het gaat vaak om kleine dingen, maar juist deze kleine dingen kunnen een groot verschil maken in het leven van een ander”, weet Ingeborg uit ervaring. “Ik werk en leef vanuit mijn persoonlijk geloof in Jezus en mijn hulp is gebaseerd op Bijbelse principes. Ik geloof dat ieder mens waardevol is in Gods ogen en dat iedereen van Hem talenten heeft gekregen. Er kunnen zulke mooie dingen gebeuren als je je huis en hart voor anderen openstelt en iets deelt van wat God je geeft.”

De gemeenteleden kookten vaak extra en brachten hiervan een maaltijd naar de kerk om in te vriezen.

Ze denkt terug aan de tijd dat ze in Australië woonde. “In de kerk stond een grote vriezer. De gemeenteleden kookten vaak extra en brachten hiervan een maaltijd naar de kerk om in te vriezen. Als er iemand ziek was of er was een sterfgeval of gezinsuitbreiding, dan werden er maaltijden uit de vriezer gehaald, zodat deze mensen een tijdje niet hoefden koken.” Ook deden gemeenteleden regelmatig boodschappen voor de ouderen en zieken uit de gemeente. “Iemand bellen om te vragen hoe het gaat of koffiedrinken bij iemand die eenzaam is, doet ook al zoveel! Mensen weten hierdoor dat ze gezien worden en voelen zich minder eenzaam.” 

NOAH 

Samen met haar vriendin en collega bij Serve the City Maastricht, heeft Ingeborg verschillende initiatieven bedacht om eenzaamheid tegen te gaan. “Eén daarvan is het NOAH-programma, waarbij we mensen 'matchen' op basis van een gezamenlijke interesse of hobby.” Ze legt uit dat het hierbij niet gaat om een traditioneel buddy-programma, waarbij meestal sprake is van een hulpvrager en hulpgever, maar om een programma gebaseerd op gelijkwaardigheid en vriendschap.

“We willen mensen met elkaar in contact brengen op basis van gezamenlijke hobby’s en interesses, zodat zij met elkaar kunnen koken, sporten of eropuit kunnen trekken. We gunnen iedereen iemand waarmee je kunt lachen, een hobby kunt delen en samen plezier kunt maken. Met dit project helpen wij mensen nieuwe sociale contacten aan te gaan. Internationale studenten, expats, vluchtelingen, nieuwe Nederlanders, maar ook sjengen (mannelijke Maastrichtenaren) sluiten zich aan bij dit programma. Inmiddels hebben wij al tientallen mensen gematcht.”

Futloos en uitgeblust

Als voorbeeld voor het succes van hun programma noemt Ingeborg het verhaal van een vrouw van rond de dertig. “Ze klopte bij ons aan om deel te nemen aan het NOAH-programma. Doordat ze een burn-out had gehad, was ze helemaal futloos en uitgeblust. Hierdoor moest zij zich stap voor stap zien terug te worstelen in de maatschappij. Doelloos kwam ze haar dagen door, totdat ze besloot niet langer op de bank te blijven hangen. Ze wilde mensen ontmoeten en weer leuke dingen doen.”

Je hebt vaak meer gemeen met de mensen om je heen, dan je denkt

Tijdens het intakegesprek werd duidelijk dat ze haar hele leven al in Maastricht woonde en de omgeving op haar duimpje kent. “We besloten haar te matchen met een schuchtere Aziatische studente. Hierdoor kreeg de vrouw weer een doel in haar leven. Ze nam de internationale student op sleeptouw door Maastricht en liet haar kennismaken met de plaatselijke cultuur. Ze trokken steeds vaker met elkaar op, kookten samen en pakten zelfs een gemeenschappelijke hobby op. Inmiddels zijn het vriendinnen voor het leven geworden.” Normaal gesproken zouden ze elkaar voorbij zijn gelopen in de stad, maar dankzij het programma leerden ze elkaar echt kennen. “Je hebt vaak meer gemeen met de mensen om je heen, dan je denkt”, besluit Ingeborg. “Voel jíj je ook eenzaam en zou je graag mensen willen ontmoeten? Ga dan op zoek naar vrijwilligerswerk dat bij je past of sluit je aan bij een Serve de City in jouw omgeving!” 

Foto: Studio Zwartlicht