Liefde voor je ambacht: ‘Het is geen werk, maar een hobby’

Ruben van Trigt (26) is patissier en chocolatier

“Ik vind het heerlijk om te experimenteren met chocola en handgemaakte bonbons, en met de verschillende smaken van de vulling. ‘Ik ga even lekker prutsen’, zeg ik dan. Maar het blijft natuurlijk vakmanschap; er moet harmonie zijn in kleur, glans, smaak en vorm. Als basis gebruik ik bij het experimenteren bekende smaken, die ik dan combineer met nieuwe smaakjes. Het moet elkaar aanvullen en mag elkaar niet bijten. En het begint altijd bij de beste basisingrediënten die ik inkoop in België, Italië of Frankrijk.

Het ambacht van patissier en chocolatier is een prachtig vak. Al jong raakte ik gefascineerd door eigenlijk alles wat met de bereiding van voedsel te maken heeft. Na het volgen van een aantal patisserie-opleidingen ben ik eerst in verschillende restaurantkeukens en bakkerijen aan de slag gegaan. Nu ben ik gedeeltelijk in dienst bij een ambachtelijke bakkerij en heb ik ook mijn eigen patisserie, waar ik de lekkerste producten maak van chocola. Er is veel vraag naar producten met een persoonlijke twist, zoals een bonbon of chocoladereep met het eigen logo of de kleuren van het bedrijf. Voor hen ontwikkel ik dan een uniek product. In december zijn dat vooral heel veel gedecoreerde chocoladeletters, speculaas met zelf samengestelde specerijen en kerstchocolade. Het is een drukke periode en mijn vrouw helpt dan vaak een handje mee, bijvoorbeeld met inpakken. Ondertussen staat de orgelmuziek in mijn patisserie flink hard aan, dat is echt genieten!

Vorig jaar deed ik mee aan de wedstrijd ‘De beste bonbon van Nederland’. Deze competitie is inmiddels een begrip in de bakkerij- en horecabranche. Ik bedacht, ontwikkelde en maakte de Noorderlichtbonbon, met een verrassende vulling van limoen, basilicum, pinda, mango en five spices. Ik heb er de derde prijs mee gewonnen en daar ben ik best trots op.

Mijn droom is om het assortiment in mijn webshop steeds meer uit te breiden met andere ambachtelijk bereide lekkernijen en zelf geïmporteerde producten uit Frankrijk, zoals noten, oliën en wijnen. Tussen al deze heerlijke specialiteiten ben ik helemaal in mijn element.”

Marianne Jansen-Versluis (54) is coupeuse en ontwerpster

‘Kleding maken is mijn lust en mijn leven’

“Ik had al jong een meisjesdroom: coupeuse worden in mijn eigen atelier. Mijn moeder naaide vroeger voor mij en mijn zusje de mooiste creaties. Ik was amper 10 jaar toen ik al met haar achter de naaimachine kroop. Op mijn 20e naaide ik mijn eigen bruidsjapon. Inmiddels heb ik vier diploma’s behaald in het modevak. En ik heb inderdaad mijn eigen atelier met zes naaimachines, waaronder een leermachine waarmee ik prachtige tassen en jassen creëer. Kleding maken is mijn lust en mijn leven.

De meeste kledingstukken naai ik op bestelling. Het gaat dan vaak om feestkleding, een trouwjapon, een doopjurk of een toga. Elk ontwerp begint met mijn eigen patronen, voordat ik aan de slag ga met de stof. Het is enorm arbeidsintensief, in ieder product zit uren handwerk. Soms moet je flink doorbijten of helemaal opnieuw beginnen. Maar het resultaat is wel een uniek kledingstuk dat perfect op maat is gemaakt.

Toen ik ongeveer 2 jaar oud was, belandde ik in een sloot en dreigde ik te verdrinken. Gelukkig heeft een voorbijganger me net op tijd uit het water gehaald. Het was een traumatische ervaring en ik werd achtervolgd door nachtmerries. Niet zo lang geleden ontwierp ik een jurk die symboliseerde wat ik had meegemaakt. Tijdens een thematische modeshow mocht ik deze creatie zelf presenteren op de catwalk. Sindsdien heb ik nooit meer last gehad van die terugkerende nachtmerries. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om een trauma te verwerken: sommigen gaan schilderen of boetseren, en voor mij is het naaien geworden.

Mijn drie dochters hebben helaas niets met de naaimachine, maar onlangs vroegen mijn kleinkinderen van 5 en 6 of ze samen met mij een shirtje mochten maken. Ze waren laaiend enthousiast, dus wie weet slaat het coupeuse-virus gewoon een geslacht over.”

Arie Weeda (78) is decoratieschilder en restaurateur

‘In Paleis Noordeinde heb ik iets ondeugends gedaan’

“Pensioen? Wat is dat? Tot op de dag van vandaag ben ik iedere dag nog druk als decoratieschilder en restaurateur. Het is voor mij geen werk, maar een hobby. En dat is het mijn leven lang geweest. Na de ambachtsschool begon ik als onderhoudsschilder. Ik schilderde binnen- en buitenwerk. Al snel deed ik ook veel letterwerk, bijvoorbeeld de belettering van busjes. Alles met de hand natuurlijk.

Langzamerhand breidden de werkzaamheden zich uit en ging ik bladgoud plakken en meubels restaureren. En dan kom je ineens op bijzondere plekken. Ik heb bijvoorbeeld maandenlang gewerkt aan de restauratie van de balzaal en het plafond van het gastenverblijf voor staatshoofden in Paleis Noordeinde. Het was een enorme klus om alles weer in oude luister te herstellen. Ik heb toen wel iets ondeugends gedaan. Op meer dan drie meter hoogte heb ik stiekem twee kleine portretjes van mijn kinderen geschilderd, haha! Later hoorde ik van een lakei dat de recherche standaard overal foto’s van maakt en dat de kopjes wel zijn ontdekt. Maar ik hoefde gelukkig niet op het matje te komen.

Het ambacht van decoratieschilder is enorm veelzijdig. Ik heb bijvoorbeeld een aantal psalmborden en Tien Gebodenborden geschilderd voor kerken. Maar ook restaureerde ik antieke meubeltjes of schilderde ik bladgoud op de sierpunten van tientallen meters hekwerk.

Nu ben ik vooral bezig met het restaureren van letters op beelden en monumenten. De verweerde tekst op de sokkel van het beeld van Erasmus heb ik weer leesbaar gemaakt met een laagje bladgoud. Binnenkort ga ik aan de slag met het monument van Piet Hein. Een monnikenwerk van Latijnse cijfers en letters, in totaal meer dan 1750 tekens. Gelukkig ben ik erg geduldig. Zolang ik gezond ben en mijn vrouw het goed vindt, blijf ik schilderen.”