Ga naar submenu Ga naar zoekveld

'Zonder mijn kindje had het leven totaal geen zin meer'

Het verhaal van Genae in 'De Verandering'

Genae Simelane heeft een onbezorgde jeugd. Ze staat bekend als een vrolijk meisje dat geniet van het leven. Maar wanneer Genae wat ouder wordt, verandert dit. Als tiener gaat Genae totaal haar eigen gang. Ze is pas 14 jaar wanneer ze een relatie krijgt met een jongen die ruim 10 jaar ouder is. Niet lang daarna is zwanger. Haar partner laat het afweten, en Genae staat helemaal alleen voor de keuze om het kindje te houden of de zwangerschap af te breken.

Deel:

Genae is inmiddels 15 jaar en zit dan in de eindexamenklas. “Ik dacht: een abortus is de enige oplossing. Ik zit nog op school, ik heb geen werk, ik ben alleen," vertelt Genae. "En dus heb ik mijn kindje weg laten halen.”

Schuldgevoel

Het lijkt op dat moment de enige oplossing, maar Genae wordt sinds de dag van de abortus verteerd door schuldgevoelens en verdriet. “Ik had me nog nooit zo depressief gevoeld. Het intense verdriet overheerste alles. Het was alsof ik een gat in mijn hart had.”

Suïcide

Genae kan met niemand over haar gevoelens van spijt en pijn praten. “Ik kon er niet meer mee omgaan. Zonder mijn kindje had het leven totaal geen zin meer.” Genae besluit een einde aan haar leven te maken en bereidt alles zorgvuldig voor. Maar de suïcidepoging mislukt en Genae belandt in het ziekenhuis. Ze probeert haar leven opnieuw op te pakken, maar haar depressieve gevoelens blijven.

Wil je naar aanleiding van dit artikel doorpraten? Heb je op dit moment hulp nodig? Kijk dan op 113.nl of bel met 0800-0113.

Kerk

In haar jonge jaren is Genae door haar tante een keer meegenomen naar een kerk. Wanhopig op zoek besluit ze juist naar die plek terug te gaan. Als de voorganger haar verhaal hoort, stelt hij voor dat ze een tijdje naar Zuid-Afrika gaat. in Kaapstad volgt Genae een speciaal programma voor vrouwen die een abortus hebben ondergaan.

Wat doet dit alles met Genae? Kan ze na al die jaren met zichzelf in het reine komen?

Geschreven door

Miriam Duijf

--:--