Is dit seksisme of een poging tot stoer doen?

Wie de berichten las, zag een opmerkelijke overeenkomst: wat de seksistische appjes of de grens­overschrijdende opmerkingen waren, stond er niet bij. Alleen dat er grenzen waren overtreden en straffen waren uitgedeeld.

Na het lezen van beide berichten vroeg ik me af: wat moet ik met dit nieuws, als ik niet mag weten wat er is gezegd of geappt? Moet ik onder de indruk zijn van de daadkracht en stoerheid van de Rotterdamse politie? Moet ik denken dat de rector van de Radboud Universiteit een vieze man is?

Onlangs werd duidelijk wat er precies is gebeurd aan de Radboud Universiteit, onderzoeksprogramma Argos maakte daar een uitstekende radio-uitzending over. “Heb je dat gemaakt van je eigen poes?” vroeg de rector op een personeelskerstmarkt aan een vrouwelijke collega, die een etui van bont had gemaakt. Hij dacht aan kunstenares Tinkebell, die ooit het bont van haar kat voor haar handtas gebruikte. Even later vroeg de man – behalve rector ook arts – aan de vrouw of een beschilderde torso een afgietsel was van haar eigen lichaam.

De vrouw ervoer beide opmerkingen als seksuele intimidatie, diende een klacht in en kreeg gelijk. De rector kreeg een officiële waarschuwing en de vrouw (naar verluidt veel) geld. De afspraak was dat dit allebei geheim zou blijven, maar een paar jaar later vroeg de vrouw aan een nieuwe raad van toezicht of ze het toch openbaar mocht maken. Zo geschiedde: ‘Radboud Universiteit hield seksuele intimidatie door eigen rector magnificus stil’, kopte de Gelderlander even later, zonder de inhoud van de intimidatie te onthullen. De rector hield de eer aan zichzelf en stapte op.

Of je de opmerkingen van de rector als seksuele intimidatie beschouwt, laat ik aan jou. (Luister vooral naar Argos en oordeel zelf!) Mijn punt is: ik had de opmerkingen graag als lezer van het bericht gelezen. Nu onthield de redactie me de mogelijkheid zelf een oordeel te vormen. Net als bij de politie in Rotterdam: ik heb geen idee of de agenten terecht gestraft zijn.

Ik heb grote moeite met dit soort berichten, als de feiten er niet bij worden vermeld. Voor je het weet, word je als krant gebruikt – door de klaagster om haar belager alsnog weg te krijgen, of door de politie om te laten zien hoe stoer en daadkrachtig ze is. Daar zou de journalistiek zich niet voor moeten lenen.