'Hij vraagt zich af of ik überhaupt wel een rijbewijs heb'

“Ja, jij”, benadrukt hij. “Rompí tu coche”, oftewel: “Ik heb je auto stukgemaakt.” Wat? Ik schrik, de auto is net nieuw! Ik laat mijn mandje achter bij de deur en loop met hem mee naar buiten.

Ik heb deze man geloof ik wel zien zitten in zijn dubbel geparkeerde auto, waardoor ik zelf dus ook niet netjes in het parkeervak sta. Hij zat nog te bellen toen ik de winkel binnenliep. Ik had een beetje haast, want de winkel gaat zo sluiten voor de lunch en er worden hier boerenprotesten verwacht. Een echt Nederlands dagje dus. Hoewel sommige namen van artikelen bij deze Spaanse variant van de Nederlandse kledingketen wel anders zijn. Zo noemen ze de rompertjes waarvoor ik kom body’s. ‘Romper’ is namelijk stukmaken.

Maar goed, de auto is dus stuk. Ik loop met de man mee en terwijl we de straat oversteken, blijft hij maar sorry zeggen. Hij heeft in meerdere winkels gekeken waar ik was. “Gelukkig ben je me gaan zoeken”, zeg ik tegen hem. We komen bij de auto’s en ik zie inderdaad een paar behoorlijke krassen aan de linkerzijkant. Hij praat ondertussen maar door. Dat mijn auto ook zo lang is en dat hij naar links keek en niet naar rechts. Tussendoor excuseert hij zich dat zijn auto zo vies is, maar ja, hij is een boer. De aanrijding is echt zijn schuld, zegt hij, maar met zo’n lange auto vraag je… De rest van zijn betoog gaat verloren door het getoeter en geronk van de boerenprotestoptocht. Honderden trekkers rijden voorbij. Ik zie de man beteuterd kijken en krijg de indruk dat dit niet is vanwege onze beschadigde auto’s, maar omdat hij nu de optocht moet missen.

Andres, zoals de man blijkt te heten, vult zijn naam in op het ‘vriendschappelijke schadeformulier’, dat hij diep uit het stof van zijn auto heeft gehaald. Hij vraagt zich af of ik überhaupt wel een rijbewijs heb, maar komt ook meteen tot de conclusie dat dit niets uitmaakt, want ik stond geparkeerd.

Het invullen van het formulier blijkt nog een hele uitdaging. Ik heb nog nooit schade gehad en belangrijke stukken zoals de groene kaart ontbreken nog. De auto is zo nieuw, dat we die kaart nog opgestuurd moeten krijgen. Nadat Andres een schematische tekening van het gebeuren heeft gemaakt, geeft hij mij het formulier en zegt dat ik ermee mag doen wat ik wil. Hij geeft nog wat onnodige adviezen en ik vraag hem zijn handtekening te zetten – dat is natuurlijk essentieel. Dat is het dan. Ik bedank Andres dat hij het zo eerlijk vertelde en ik hoop voor hem dat er straks nog een paar trekkers voorbijkomen. Dan ren ik snel de Zeeman weer in, want of de auto nou stuk is of niet, de rompertjes – ik bedoel body’s – heb ik echt nodig voor Simon.