Birdnesting in woningnoodtijd: Esther deelt haar ervaring met deze vorm van co-ouderschap
'Eigenlijk zorgde deze situatie juist voor meer onrust'
Esther koos samen met haar ex-man voor birdnesting. Dat hield in dat hun kinderen na de echtscheiding in hun ouderlijk huis bleven wonen en zij en haar ex van woningen wisselden. Vanwege de krapte op de woningmarkt wordt er steeds vaker gekozen voor birdnesting. Hoe kijkt Esther terug op deze manier van co-ouderschap?
‘’De scheiding kwam onverwachts voor mij. Ik was in shock. ‘En de kinderen dan?,’ vroeg ik me af. Een scheiding voelde als falen, ook naar mijn drie tieners toe. Ik wilde geen gescheiden vrouw zijn.
Uit elkaar, maar geen andere woning
Een echtscheiding is al verdrietig genoeg, bovendien gingen wij scheiden in een tijd waarin het lastig is om een nieuwe woning te krijgen, daarom kozen wij voor birdnesting. Dat hield in dat mijn ex-man en ik twee woningen met elkaar deelden. Ons ouderlijk huis waar de kinderen bleven wonen én een appartement waar één van ons woonde als de ander bij de kinderen was.
We hoopten dat we op deze manier voor meer stabiliteit zouden zorgen voor de kinderen. Dat ze niet constant hoefden te verhuizen. En ergens klampte ik me nog vast aan mijn huwelijk, alleen hield ik me vast aan iets dat er niet meer was.''
Kiezen voor birdnesting
Ik ben christelijk opgevoed, maar deze scheiding voelde niet zo 'gelovig'. Misschien dat het geloof ergens ook wel meespeelde om voor birdnesting te kiezen. Om die extra stabiliteit te bieden. Ik dacht dat deze manier van co-ouderschap het meest rustig zou zijn voor de kinderen. Dat hoopte ik in ieder geval. Maar ons leven stond zo op zijn kop. De keuzes die ik toen maakte waren toen niet zo doordacht als dat ik ze nu zou maken.
Veel andere opties waren er overigens ook niet. We konden twee jaar geleden geen andere woonruimte krijgen. Daarom huurden wij er een klein appartement bij.
Heel eerlijk: ik vond birdnesting vreselijk. Mijn ex en ik hadden geen goede communicatie. We leefden constant in elkaars omgeving, maar spraken elkaar alleen via een advocaat. Dan had ik alles netjes achtergelaten, kwam ik zelf thuis in een rommelige woning, met een lege koelkast en een onverschoond bed. Elke keer als ik van huis wisselde was ik aan het rennen en bijvullen om het huishouden op orde te krijgen.
Co-ouderschap
Zodra ik thuiskwam bij de kinderen zat ik in een soort werkflow. Totaal niet relaxt. Ik hoopte dat birdnesting rust zou bieden aan mijn kinderen. Maar mijn kinderen vonden het helemaal niet fijn omdat er telkens zo’n gestreste sfeer heerste. Eigenlijk zorgde deze situatie juist voor meer onrust. Ook voor mijn ex moet dat niet ontspannen zijn geweest.
Door mijn verstand op nul te zetten hield ik het vol. Er was geen andere keuze. Ook heb ik keihard gewerkt. Naast het telkens verhuizen en het opruimen van de huizen, werkte ik zestig uur in de week in mijn eigen zaak. Zo kon ik het beste omgaan met deze stresssituatie. Ik nam een au-pair aan voor drie dagen in de week die voor de kinderen en het huishouden zorgde.
Ik ben dankbaar dat ik de kansen heb gekregen om hard te kunnen werken. Daardoor kreeg ik uiteindelijk de financiering van mijn huis rond. Mijn ex-man en ik hebben birdnesting een jaar volgehouden. Daarna kon ik hem uitkopen en werd het huis van mij. Mijn ex verhuisde naar een appartement.
Voor de kinderen was dat echt een verademing omdat ik veel meer ontspannen was. Het huis werd weer mijn plekje. Ik zorgde voor verse bloemen in huis, heb de muren geschilderd, kocht nieuwe meubels en gaf de tuin een make-over.
Wel of niet kiezen voor birdnesting?
Achteraf zou ik betere afspraken maken over de huishouding, zoals: wat je gebruikt vul je aan en haal het bed af als je weggaat. Heel basic. Andere ouders die gaan scheiden zou ik birdnesting alleen adviseren als je heel vriendschappelijk uit elkaar gaat. Ook is het aan te raden om een mediation traject te starten zodat je in gesprek blijft met elkaar. Vooral voor de kinderen is dat heel belangrijk.
Er zijn avonden geweest dat ik uit wanhoop heb staan schreeuwen naar de hemel. Maar vervolgens kon ik rustig slapen. De volgende dag had ik weer volledige moed en energie om door te gaan. Daarin zie ik echt Gods leiding.
Hoe nu het met mij en de kinderen gaat? Eigenlijk heel goed. Eindelijk is er rust in de tent. Alles is op z’n pootjes terechtgekomen. En dat is voor iedereen fijn.’’
Na het teruglezen van het interview vult Esther nog aan: ‘’Toen ik dit stuk las realiseerde ik me dat ik ondanks de verdrietige en moeilijke tijd dit allemaal niet had willen missen. Ik voelde én voel me nog steeds ontzettend gedragen door God.’’
*Esther is een pseudoniem
Geschreven door
Judit van Dijk-Besters
