Emiels dochter doet aan topsport en is te zien in de EO-documentaire 'Veld van onze dromen'

Voetbalkoorts

“Mijn vrouw en ik hebben elkaar in 1997 op de Maccabiade (Joodse olympische spelen) in Israël leren kennen. We waren sportief, zij hockeyde en ik voetbalde. Die liefde voor sport hebben we aan onze kinderen doorgegeven. Mijn beide kinderen voetballen, vanaf jongs af aan hebben ze voetbalkoorts. Esra is zo ongeveer geboren met een voetbal. Als klein meisje nam ze overal haar bal mee naar toe, van toilet tot trampoline. Toen ze op haar vierde kon voetballen zagen we al vrij snel dat ze het goed kon. Ook Rafael voetbalde tot zijn tiende op het hoogste niveau, daarna koos hij ervoor om recreatief voetballer te zijn. Esra niet, zij zoekt het na de zomer hogerop bij FC Utrecht.’’

Hoe is het om een ouder te zijn van een kind dat aan topsport doet?
‘’Je gaat samen een avontuur aan waarbij je met elkaar positieve en negatieve dingen ervaart en niet weet hoe het avontuur gaat eindigen. Soms heb je als ouders te maken met teleurstellingen van je eigen kind. Zo heeft Esra sinds haar achtste bij het talententraject van Ajax gezeten. Afgelopen seizoen is ze hiervoor afgevallen. Ze wil het liefst voor FC Barcelona voetballen, het was heftig voor haar toen deze wereld een beetje instortte. Als ouders probeer je haar erop voor te bereiden, maar het blijft lastig om haar zo verdrietig te zien.

Door voetbal is Esra’s wil om iets te bereiken heel groot. Dat is positief en sterk, maar soms is ze daardoor ook te hard voor zichzelf of lijdt haar vrije tijd hieronder. We proberen als ouders te leren dat vrije tijd met bijvoorbeeld vrienden net zo belangrijk als sport is.

Ik denk dat we als ouders soms te kort geschoten zijn in de aandacht naar Rafael toe

Topsport heeft zeker invloed gehad op de opvoeding en waarden die we onze kinderen willen bijbrengen. Het belangrijkst wat we meegeven: je moet het doen omdat je het leuk vindt en er plezier in hebt. Binnen ons gezin proberen we een gezond balans te vinden met hoe we omgaan met topsport. Zo proberen we ervoor te zorgen dat Rafael de aandacht krijgt die hij verdient, zodat niet alles in het teken staat van Esra. Ik denk dat we daar als ouders wel eens in te kort geschoten zijn en dat er in alle drukte en leuke dingen meer aandacht ging naar Esra dan naar Rafael.

Het beste is niet altijd het beste

Ik vind de druk binnen de topsport op jonge leeftijd te hoog. In het verleden was het normaal om twee keer per week te trainen. Inmiddels is dat minimaal drie, anders ben je niet meer goed genoeg. Ook staan er vanaf jonge leeftijd scouts langs de lijn die ouders lekker maken met aanlokkelijke opties voor hun kind. Veel ouders roepen langs de lijn en proberen op alle mogelijke manieren te bereiken wat in hun ogen het beste is voor hun kind. Soms is dat alleen niet het beste, dit merk ik niet alleen bij voetbal maar ook bij mijn werk op een middelbare school.

In het verleden was het normaal om twee keer per week te trainen. Inmiddels is dat minimaal drie, anders ben je niet meer goed genoeg

Ik denk dat mijn vrouw en ik daar best wel van zijn weggebleven. Er zijn geen grote verwachtingen en we zijn altijd eerlijk geweest naar onze kinderen. Plezier is wat bovenaan staat. Het is fantastisch wat Esra al op jonge leeftijd heeft bereikt en misschien nog gaat bereiken, maar ik zie het ook als mijn taak als vader om haar bewust te houden van het feit dat er altijd een optie is om een andere keuze te maken. Verplicht voetballen op niveau, dat hoeft niet van ons. Ze moet het zelf willen en als ze niet meer wil is dat ook goed. Dat steunen wij enorm. Tegelijkertijd zeggen we dat als je een droom hebt je er alles aan moet doen om die droom waar te maken zodat je jezelf achteraf niets kwalijk kunt nemen. We kijken naar wat nodig is om dat te faciliteren en om haar droom te helpen verwezenlijken.

Ik zou andere ouders die een kind hebben dat intensief betrokken is bij topsport adviseren om je zoveel mogelijk afzijdig te houden en het plezier te blijven benadrukken. Ook is het belangrijk om je kind op een positieve manier te ondersteunen wanneer het de ambitie heeft om iets te bereiken.

EO documentaire: 'Veld van onze dromen'

Toen onze kinderen afgelopen zomer de kans kregen om mee te doen met de Maccabiade was de keuze snel gemaakt. Wij hebben goede herinneringen aan deze tijd en wilden onze kinderen graag deze belevenis laten ervaren. Rafael deed mee bij zaalvoetbal en Esra bij voetbal. Als gezin hebben we een vakantie in Israël gekoppeld aan het toernooi, hierdoor konden we als ouders al de wedstrijden van de kinderen zien. Uiteindelijk hebben onze kinderen hier een prachtige tijd gehad.

In de EO-documentaire Veld van onze dromen is de reis van het team met Esra bij de Maccabiade vastgelegd. Ik denk dat de documentaire een goed beeld geeft over het mooie proces van hoe de meiden samen een team vormden, ondanks erg verschillende niveaus. Bovendien presteerden ze hartstikke goed, tegen alle verwachtingen in.”

Bekijk de EO-docu Veld van onze dromen.