Shushan (39) zingt voor Armenië

Hoe lang ben je al zangeres?

“Ik ben geen zangeres van beroep, sterker nog: ik had nooit gedacht dat ik kon zingen! Als kind heb ik wel piano leren spelen. Nadat ik tot geloof was gekomen, ging ik liedjes componeren en pianospelen in de kerk. Op een dag speelde ik vlak voor de dienst een nieuw nummer dat ik had gemaakt. De pastor zei dat ik het nummer tijdens de dienst moest spelen én erbij moest zingen, maar ik was verkouden en had he-le-maal geen stem! Maar in mijn hart voelde ik dat God zei: ‘Laat het los en zing’. Toen de dienst begon, zette ik mijn vingers op het keyboard. Ik sloot mijn ogen omdat ik het spannend vond en opende mijn mond. Het was net of ik olie in mijn keel gegoten kreeg. Ik kon zingen! Toen ik na het lied mijn ogen weer opendeed, zag ik de mensen knielen en God aanbidden. Alleen tijdens de aanbidding kon ik zingen. Daarna was mijn stem weer weg. Dit moment is voor mij heel bepalend geweest.”

Hoe heeft dit jou gevormd?

“God liet me zien dat het niet van mij afhangt, maar van Hem. Als God je ergens voor roept, maakt het niet uit of je zélf denkt dat je het kunt. Sta open voor wat Hij van je vraagt. Je hoeft het niet alleen te doen. Hij is altijd bij je en werkt door jou heen. Het enige wat Hij van je nodig heeft, is een hart dat Hem zoekt. Je kunt niet perfect zijn en dat hoeft ook niet: Hij vult je aan vanuit liefde en genade.”

Jullie zongen bij het klooster Khor Virap. Wat betekent die plek voor jou?

“Heel veel! Iedere Armeen wil daar in zijn leven een keer naartoe. Het is een prachtig klooster op een bijzondere plek. Veel mensen weten dat niet, maar Armenië was het eerste christelijke land ter wereld. Khor Virap is de plek waar het allemaal begon. Gregorius de Verlichter is daar dertien jaar lang door koning Tiridates IV gevangengehouden in een put. Maar daarna is de koning, dankzij Gregorius, christen geworden en werd Armenië in het jaar 301 het eerste land dat het christendom als staatsgodsdienst aannam.”

Hoe was het om ‘Hoe groot zijt Gij’ daar te zingen?

“De wind waaide zo hard, dat we ons afvroegen of we het lied wel goed zouden kunnen opnemen. Gelukkig is dat gelukt. Wat ik dacht toen ik het zong? ‘Mijn land heeft U nodig, Heer!’. Ik keek naar de berg Arrarat, waar de Ark van Noach landde toen het water van de zondvloed zakte. De plek waar de mensheid een nieuw begin kreeg. God is echt groot. Hij is goed en trouw.”

Hoe is het om over Gods trouw te zingen in tijden van oorlog en conflict?

“Armenië en Azerbeidzjan zijn al tientallen jaren, sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, verwikkeld in een conflict dat steeds weer oplaait. Ik ben bijna 40 jaar oud en herinner me alleen maar strijd, dreiging en gevaar. Je kunt niet ontspannen. Je weet niet wat er morgen gebeurt. Toch blijf ik op God vertrouwen. Ik geloof dat Hij een plan voor ons heeft. Het zingen van christelijke liederen helpt mij om daaraan vast te houden. Ik hecht speciale waarde aan liederen die gebaseerd zijn op de Psalmen en Bijbelverzen. Dat zijn teksten die God ons gegeven heeft en die al eeuwenlang met ons meegaan. ‘Hoe groot zijt Gij’ zingen, is een antwoord van mijn ziel op Zijn grootheid.”

Hoe was het voor jou toen je hoorde over de invasie van Azerbeidzjan?

“Ik weet het nog goed: ik werd wakker, zette het nieuws aan en hoorde dat het oorlog was. De nachtmerrie van de oorlog in 2020 herhaalde zich. We volgden de livestream en vergaten ons dagelijks leven. Ik heb daar zelf geen familie wonen, maar dat maakt niet uit: we zijn op dat moment familie van elkaar geworden. Met onze kerk People of God keken we wat we konden doen. We zamelden kleren in en zorgden voor eten. Iedereen wilde iets doen. Dat vind ik heel waardevol: in de moeilijkste tijden zijn we verenigd. Nog steeds ondersteunen we als kerk een grote groep vluchtelingen. Elke zondag bidden we voor het land. We bidden voor vrede.”

Hoe hou je het vol?

“Het is zwaar: fysiek, mentaal en ook spiritueel. We hebben veel mensen verloren: familieleden en vrienden. Zowel volwassenen als kinderen. Ik ken gezinnen waarbij de grootvader, vader én zoon zijn overleden. Generatie op generatie is getroffen door oorlog en geweld. Dan zeg ik ‘God, U gaf Uw Zoon aan mensen die hem kruisigden. U kent al onze emoties.’ Wat Mel Gibsons liet zien in The Passion of the Christ is niet eens 1% van het fysieke, mentale en spirituele lijden van Christus. Wat me helpt is God’s belofte aan ons in de Bijbel: ‘Ik zal je nooit verlaten’. Dat geeft vertrouwen en hoop. Het helpt als ik hardop zeg: ‘Heer, ik weet dat U God bent. Dat U alleen de Verlosser zult zijn van dit land en de wereld. Ik wil U volgen. Niet alleen geloven in woorden, maar ook in daden.”

Wat zou je tegen de mensen in Nederland willen zeggen?

“Vergeet Armenië niet. We hebben jullie gebed en steun hard nodig.” Met jouw gift kan EO Metterdaad hulp bieden zoals onderdak, eten, kleding, dekens, passend werk en traumaverwerking.

Beluister hier de Armeense versie van het lied 'Hoe groot zijt Gij', gezongen door Shushan.