Column #30 van Wilfred over het verven van ‘de buitenboel’: ‘Dat gaat volgens een tweeëndertigstappenplan’

Vroeger, toen ik klein was, was een lange periode van zon nog gewoon een lange periode van zon. Tegenwoordig zie ik zo’n lange periode van zon als één van de vele signalen dat de aarde er vanwege de klimaatverandering langzamerhand áán gaat, waardoor ik toch minder van die zon kan genieten.

Wat ook anders is dan vroeger: ik heb nu een huis dat geschilderd moet worden. ‘De buitenboel’ om precies te zijn – al heb ik negatieve associaties bij dat woord. Het is typisch zo’n woord waarvan je je heilig hebt voorgenomen het nooit te gebruiken, totdat je het jezelf opeens hoort zeggen. Als een vloek die aan de wacht voor je lippen ontsnapt is. Gelukkig is er vergeving voor wie per ongeluk vloekt, en dus ook voor mensen die per ongeluk ‘buitenboel’ zeggen, zoals ik.

Gelukkig is er vergeving voor wie per ongeluk vloekt, en dus ook voor mensen die per ongeluk ‘buitenboel’ zeggen

Mensen die het woord ‘buitenboel’ gebruiken zijn dezelfde mensen die ‘keurig netjes op orde’ zeggen, en hun leven ook daadwerkelijk ‘keurig netjes op orde’ hebben. Het zijn mensen die wekelijks hun gft-container keurig netjes schoonspuiten en altijd hun belasting op tijd betalen. Mensen die altijd precies voldoende lucht in hun autobanden hebben. Die altijd voldoende brood in huis hebben, omdat ze sowieso een systeem hebben om hun boodschappen te doen (en dientengevolge hun voorraadkasten altijd keurig netjes op orde hebben). Van die mensen krijg ik jeuk, en tegelijk ben ik er érgens een beetje jaloers op, al moet ik daar wel diep voor graven.

Enfin, ik had het over een zonnige periode. Bij de les blijven, mensen! In combinatie met zzp’er zijn, blijft er dan – met een beetje geluk – tijd over om die vermaledijde buitenboel te doen. Dat heb ik dus recent gedaan, maar denk nou als-je-blieft niet dat dit een kwestie is van een blikje verf en een kwast kopen. En je begint ook niet zomaar met schuren. Há, de naïviteit! Nee, verven doe je volgens een tweeëndertigstappenplan. Stap 1: goed kijken. Heeft een kozijn al een likje verf nodig? Wacht er niet te lang mee, want dan dreigt mot en roest. Maar als de buitenboel er nog keurig netjes uitziet (vergelijk jouw buitenboel bij twijfel even met die schone-gft-mensen), dan ga je ook niet verven. Een mooie vrouw heeft toch ook geen make-up nodig?

Besluit je dat verven nodig is? Dapper! Begin met de boel schoonmaken. Dat doe je met een doekje en wat schoonmaakmiddel (allesreiniger, groene zeep, zoek het uit, wie is hier nou de huisvrouw?). Anders schuur je de viezigheid in het hout. ‘Mag ik al schuren?!’, hoor ik je na het schoonmaken gretig vragen. Nee joh, gekkie. Eerst ontvetten! Dat doe je wederom met een doekje, water en ammoniak. Niet met terpentine, nee. Met terpentine haal je na de klus verfresten van je handen. Voor wie het verschil tussen ammoniak en terpentine niet kent, heb ik de gouden tip: proeven. 

Voor wie het verschil tussen ammoniak en terpentine niet kent, heb ik de gouden tip: proeven

Nu mag je schuren! Klaar? Nat doekje eroverheen, anders verf je het stof in het hout. Is de boel droog? Dán mag je verven. Ik had een pot magische verf á 8.655 euro waarbij je geen grondverf meer nodig hebt, anders had ik het tweeëndertigstappenplan opnieuw moeten doorlopen. Overigens moest ik dat toch wel, want de verfkleur (‘grachtengroen’) bleek niet te matchen met de kleur van onze Keralit-gevel (in deze zin staan allemaal woorden die ik tien jaar geleden niet kende). Ik voelde me net de helft van rampklussers Buurman en Buurman, tot de kluswinkel een gouden oplossing aanreikte: wat zwarte druppels toevoegen aan de verf.

De buitenboel (aaargh!) kan er weer een jaar of tien tegenaan. Nu ik nog...

Column #29 van Wilfred: ‘Een ongeluk komt nooit alleen. Sterker nog, het heeft al zijn vriendjes meegenomen’

Lees ook over:

Column #29 van Wilfred: ‘Een ongeluk komt nooit alleen. Sterker nog, het heeft al zijn vriendjes meegenomen’