'Het is een wonder dat ik nog leef'

Evelina Jorritsma in 'De Verandering'

2 oktober 2020 · Leestijd 3 min ·

Evelina heeft een onbezorgde jeugd. Ze groeit op in een rustig, fijn gezin en wordt heel beschermd opgevoed. De ouders van Evelina hebben echter geen idee dat hun dochter op school vaak het slachtoffer is van flinke pesterijen. Als reactie op dit pesten trekt Evelina zich compleet terug in haar eigen wereldje.

Evelina is nog maar een tiener als ze voor het eerst drugs gebruikt. Die eerste joint vindt ze best stoer. Maar het worden er al snel meer. De softdrugs geven haar het gevoel dat ze ergens bij hoort; het maakt haar zelfverzekerder. Maar zoals zo vaak blijken de softdrugs een opstap te zijn naar het gebruik van harddrugs. Op haar 19e gebruikt Evelina ook LSD, cocaïne en heroïne.

Shotten, slapen, werken

Evelina ontmoet een vriendin die wel eens tippelt en daar veel geld mee verdient. Het idee om ook flink wat cash te verdienen zodat ze nog meer drugs kan kopen, klinkt aantrekkelijk. Al vindt Evelina het verschrikkelijk om zichzelf te verkopen op straat, toch doet ze het. “Ik kotste ervan. Maar ik moest en zou geld verdienen.” Ze verdringt haar pijn en angst door meteen met het verdiende geld drugs te kopen en te gebruiken. Haar leven bestaat alleen nog maar uit shotten, slapen, werken. Ze probeert regelmatig af te kicken, maar valt iedere keer terug.

Verkrachting

Op een avond gaat ze mee met vier mannen die ze niet kent. Het loopt compleet uit de hand en Evelina wordt door deze mannen verkracht. "Het was zo vernederend. Ik voelde me smerig, walgelijk en angstig. Ik wilde weer wegkruipen in mijn eigen wereldje, net als vroeger." Ze hoopt in de dood eindelijk rust te vinden en ze besluit een einde aan haar leven te maken. Op een dag neemt Evelina 27 pillen die onherroepelijk tot de dood zullen leiden. Maar door snel ingrijpen van haar ouders belandt ze in het ziekenhuis. Als door een wonder overleeft ze deze suïcidepoging.