Alida's zoon Jaymie (22) kwam door geweld om het leven
‘De zomer was echt het seizoen van Jaymie’
De zomer staat voor de deur. Een tijd waar veel mensen naar uitkijken: Samen met familie of vrienden op pad, genieten van de vrije tijd en van mooi weer. Nadat haar zoon Jaymie in januari van dit jaar door geweld om het leven komt, kijkt ook Alida Sadjid (41) reikhalzend uit naar de zomer. Een betere tijd na zes donkere maanden. Toch valt juist in deze periode het gemis van Jaymie haar extra zwaar.
Met Indonesische roots aan zijn vaders kant, had Jaymie altijd al een mooi tintje. Maar als het zomer werd en de zon doorkwam, zat Jaymie toch direct buiten in hoop nog wat bij te kleuren. “De zomer was echt de tijd van Jaymie, hij hield enorm van dat seizoen. Hij was geregeld op het strand te vinden en ging met zijn vrienden op vakantie. Bovendien waren de watermeloenen niet aan te slepen”, vertelt Alida. Deze zomer zou het weer zo zijn, of misschien zelfs mooier. Sinds ruim een halfjaar had Jaymie namelijk ook een vriendin, waarmee hij de toekomst wel voor zich zag.
Met het hele gezin aan tafel voelde ik me de koning te rijk
“Het ging zo goed met hem. Hij had eindelijk een opleiding gevonden die perfect bij hem paste. Hij deed de opleiding tot leraar aardrijkskunde en vond het fantastisch. Door de coronacrisis was hij in 2020 ook wat vaker thuis.” Als moeder geniet Alida enorm van de momenten samen met het gezin thuis. “Met zijn vieren aan tafel voelde ik me de koning te rijk.” Zo voelt het ook op zaterdagmiddag 30 januari. “We hadden allemaal lekker uitgeslapen en ik had broodjes gehaald. We hadden het zo goed met z’n vieren.” Jaymie vertrekt eind van de middag naar zijn werk en spreekt daarna af met vrienden. In verband met de avondklok besluit hij te blijven slapen bij een goede vriend. “Hij ging enorm blij en vrolijk van huis weg.”
Als de volgende ochtend om half acht de deurbel klinkt, loopt Alida’s man naar beneden om de deur te openen. Alida: “Ik dacht dat Jaymie aan de deur stond, hij zou zijn huissleutels wel vergeten zijn.” Zodra Alida haar man in paniek naar boven hoort roepen, weet ze dat er iets goed mis is. Er blijken twee agenten aan de voordeur te staan. “Ik kon alleen maar denken: Laat hem alsjeblieft alleen gewond zijn.” Het ergste blijkt echter waarheid: Jaymie is die nacht door geweld om het leven gekomen. “Ik kon alleen maar roepen: ‘Hij is niet dood, hij is niet dood!’ Maar nadat de agent vroeg of Jaymie een tatoeage van een leeuw op zijn arm heeft, was er geen twijfel meer over mogelijk. Verdwaasd zaten mijn man, mijn dochter en ik op de bank.”
Ik kon alleen maar roepen: Hij is niet dood, hij is niet dood!
Er breekt een periode aan waarin Alida en haar dierbaren geleefd worden. Maandenlang hebben ze afspraken en komt er bezoek over de vloer. De Leeuw van Juda, die Jaymie op zijn arm heeft laten tatoeëren, blijft in deze tijd vaak terugkomen. “Dit is een leidraad voor ons geweest. Op de rouwkaart staat de tekst uit Openbaring 5:5: ‘Wees niet verdrietig, want de leeuw uit de stam Juda (…) heeft de overwinning behaald.’”
Na enkele maanden maakt de winterse, donkere periode plaats voor het voorjaar. Het ‘gewone’ leven begint weer langzaam vorm te krijgen voor de familie Sadjid. “Mijn man en ik gingen weer onze normale uren werken en onze dochter ging weer verder met school.” En juist op dat moment komt het gemis van Jaymie hard bij Alida binnen. “Dingen werden weer normaal en ik dacht: Jaymie, kom nu maar weer terug. Ik wil je zien, ik wil je ruiken, ik wil je aanraken en je omhelzen. Ik wil je grapjes weer horen.”
Ik dacht: Jaymie, kom nu maar weer terug
Paniek maakt zich meester van Alida als ze merkt dat Jaymie echt niet meer terugkomt. Juist in de kleine dingen komt het gemis naar voren. “Laatst kwam ik thuis aanfietsen na een avonddienst en toen ik voor ons huis reed, viel mijn oog op Jaymies slaapkamerraam. Terwijl ik dat raam zag, kwamen de tranen weer. Hij zal daar nooit meer slapen. Er is zoveel verdriet en gemis. Ik ben zeker zestig procent van de dag verdrietig. In de eerste maanden na zijn overlijden was ik nog heel sterk, ook in mijn geloof. Ik voelde me enorm gedragen. Hoewel ik dat nog steeds voel, doet het nu ook steeds meer pijn. Het gemis is heel heftig.”
Ik zag zijn slaapkamerraam en dacht: Hij zal hier nooit meer slapen
Achteraf hoort Alida van Jaymies vriendin dat ze de vrijdag voor zijn overlijden samen een bijzondere wandeling hebben gemaakt. “Ze wandelden samen door een rustig natuurgebied en hebben het gehad over hun toekomst samen en over het christen-zijn. Met zijn vriendin kon hij goed over het geloof praten. Sinds ze elkaar kenden, speelde dat ook een steeds grotere rol in zijn leven.” Voor Alida is het een troost dat Jaymie ervoor had gekozen het geloof weer toe te laten in zijn leven. “Hij heeft toch doorgehad dat, dat het belangrijkste is waar het om gaat in het leven.”
Als ik me heel verdrietig voel, denk ik eraan dat we Jaymie bij God terug zullen zien
Tijdens de uitvaart van Jaymie sprak Alida’s zwager. “Hij zei toen heel mooi: ‘Op het moment dat Jaymie viel, viel hij in de armen van de Vader.’ En dat geloof ik ook. God ving hem op en hij is nu de Hemel. Als ik me heel verdrietig voel, denk ik eraan dat we hem daar terug gaan zien. Onlangs dacht ik: Wat jammer dat Jaymie het EK voetbal nu niet kan zien. Maar op zo’n moment weet ik dat hij bij God is. We kunnen alleen maar jaloers op hem zijn, dat hij er al is. Die toekomst is er ook voor ons. Daardoor hou ik het vol. Ik heb zin in de prachtige toekomst die wacht.”
Lees ook: Mariannes zoon overleed door een aanrijden met een trein
