All My Life: een waargebeurd verhaal in een vrolijk jasje ★★★★☆

Het is een gewone, zonnige dag als Jen met haar vriendinnen een café binnenloopt. Wat ze niet weet, is dat ze binnen iemand zal ontmoeten waardoor vanaf dat moment geen enkele dag meer ‘gewoon’ zal zijn. “De gemiddelde persoon leeft 27.375 dagen”, vertelt ze even later. “Dat is alles wat we krijgen, als we geluk hebben.”

De echte Jen en Sol

All My Life is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Solomon Chau en Jennifer Carter. Het jonge stel was al maanden bezig met het plannen van hun bruiloft toen er in december 2014 leverkanker bij Sol werd geconstateerd. Om toch de bruiloft van hun dromen te kunnen beleven, haalden ze de datum van hun bruiloft naar voren. Via een GoFundMe account zamelden ze geld in en op 11 april 2015 gaven ze elkaar het ja-woord. De datum waarop ze eigenlijk zouden trouwen, 21 augustus 2015, werd uiteindelijk de dag waarop Jen haar man moest begraven.

Het verhaal

All My Life vertelt hun bijzondere verhaal, beginnend in een café waar Sol (Harry Shum Jr.) en Jen (Jessica Rothe) elkaar ontmoetten aan de bar en de klik tussen de twee al snel merkbaar is. Hun eerste ontmoeting heeft alles wat je wilt: iets liefs, iets ongemakkelijks en een goede dosis humor. Vervolgens kom je terecht in een liefdesverhaal dat van moment naar moment springt. Van de eerste date, naar hun besluit te gaan samenwonen, tot hun eerste Thanksgiving-diner samen, waar je hun vrienden beter leert kennen.

Als we slecht nieuws krijgen, moeten we een hond nemen.

All My Life lijkt op het eerste gezicht een film die volledig draait om Jen en Sol, maar zonder de mensen om hen heen zou het verhaal niet compleet zijn. Hun vrienden, die elkaar volop plagen én liefhebben, geven de film niet alleen de luchtigheid die hij nodig heeft, maar vormen ook de ondersteuning die het stel nodig heeft als hun roze bubbel uiteenspat.

Want uiteindelijk is dat wat er gebeurt als het sprookje, na een aaneenrijging van geluksmomenten, ophoudt te bestaan. Sol wordt overvallen door hevige pijn in zijn zij. Een hoop testen volgen en als het stel in het ziekenhuis op de resultaten wacht, komt Sol met een idee: “Als we slecht nieuws krijgen, moeten we een hond nemen.” “Nee”, antwoordt een nerveuze Jen, “zeg dat niet. We krijgen goed nieuws.” Eigenlijk zie je het al van ver af aan komen, maar toch grijp je naar de tissues als Jen even later thuiskomt en Sol op haar zit te wachten, een hond aan zijn voeten, en met een scheef lachje zegt: “Hij is van ons.”

Een bijzondere focus

De film doet dit vaker; de moeilijke momenten – zoals de daadwerkelijke testuitslag – overslaan en ze op een creatieve manier in het verhaal weven. Als filmmakers zoiets doen, kan het snel voelen alsof er iets mist, maar in All My Life is dat niet het geval en voegt het zelfs wat unieks toe aan het verhaal. De omstandigheden in de film zijn onmisbaar in Jen en Sols verhaal, maar ze vormen niet de kern.

De film richt zich namelijk heel bewust op de mooie momenten en hoogtepunten in Jen en Sols relatie. Dat – in combinatie met hoofdpersoon Sol, met zijn dansjes en optimisme – geeft All My Life een kenmerkende positieve sfeer. Dat is bijzonder voor een film die niet alleen een hartverscheurend verdrietig verhaal vertelt, maar ook nog eens één waarvan je al aan het begin weet hoe hij af gaat lopen. Verrassend is All My Life dus niet echt, maar dat is ook niet waar de film haar kracht uit haalt. De film gaat over de dood, maar viert juist het leven – en wat je eruit kunt halen – zolang het er is. Daardoor blijf je na de aftiteling niet met een somber gevoel zitten.

Conclusie

All My Life is een echte tranentrekker. Tegelijkertijd hebben de makers het tot een heel zonnige, positieve film weten te maken. Er is een goede balans tussen de twee. Als er iets mist in de film is het misschien een stukje verdieping van de personages zelf. Maar afgezien daarvan is All My Life een juweeltje dat een bioscoopbezoek meer dan waard is.

Het waargebeurde verhaal achter de film, samen met de boodschap over bewust leven en je dromen najagen, geven dit drama een diepere laag zonder ‘zwaar’ te worden. Het gaat over loslaten, maar misschien nog wel meer over vasthouden wat je kan, voordat je moet loslaten.

Humor ★★★
Geweld -
Grof taalgebruik ★
Vloeken -
Seks/naakt ★

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Lees ook: De beste bioscoopfilms van 2020

Beeld: Universal Studios