Bijzondere vriendschap: bij het Leger des Heils en de reformatorische traditie
'We vinden elkaar in de overeenkomsten'
Tine en Jacomine zijn beste vriendinnen. Tine is heilssoldaat bij het Leger des Heils en Jacomine komt uit een van de reformatorische kerken. “We vinden elkaar in onze overeenkomsten en niet in de verschillen.”
Tine: “Het Leger des Heils heeft altijd een meer dan gewone aantrekkingskracht op mij gehad. Op de basisschool hield ik er al een spreekbeurt over. Jaren later was ik op zoek naar een koor. Het koor van de PKN waar ik bij zat, werd opgeheven. Dus zocht ik een koor in de buurt en zo kwam ik terecht bij een koor dat nauwe banden had met het Leger des Heils.”
‘Tine heeft echt haar doel gevonden bij het het Leger des Heils’
Tine: “Op een gegeven moment had ik heel sterk het gevoel dat God een bedoeling met mij had in het Leger. Dat vond ik erg moeilijk. Hoe moest dat dan met mijn man, kinderen en familie in de PKN? Toen zei majoor Hanna Kolijn, van Korps Vlaardingen van het Leger des Heils, tegen mij: ‘Tine, als je echt het gevoel hebt dat God hier een plan met jou heeft, moet je misschien stoppen met bedenken waarom het níet kan, en proberen te bedenken hoe het wél kan.’ Dit was een levensles voor mij. Ik vroeg me wel af wat dit met de vriendschap tussen Jacomine en mij zou doen. Maar Jacomine, die naar een reformatorische kerk gaat, luisterde gewoon naar mij en begreep dat ik wilde uitzoeken wat God met mij voorhad in het Leger. Zo werd ik heilssoldaat in een dienst waar mijn gezin, familie en leden van de PKN bij aanwezig waren. Jacomine: “Ik denk dat Tine als mens heel erg veranderd is sinds ze bij het Leger des Heils ging. Hier heeft ze echt haar doel gevonden.”
‘We vinden elkaar in de overeenkomsten’
Jacomine: “Twintig jaar geleden hebben Tine en ik elkaar ontmoet door ons werk in de wijkverpleging. Door een cursus kwamen we in contact. Inmiddels hebben we een diepe, volwassen vriendschap en vinden we veel plezier in spreken voor christelijke vrouwengroepen. Wat onze vriendschap uniek maakt, is dat we elkaar vinden in onze overeenkomsten en niet in de verschillen. Daarin ligt onze kracht. We hoeven niet meer aan elkaar te vragen wat we leuk vinden of hoe we iets doen, dat is echt vanzelfsprekend geworden.” Tine: “Het geloof in God is de basis van onze levens. Hij is de bron waar we in onze vriendschap uit putten.”
Verdieping
Jacomine: “Ik denk Tine tijdens haar zoektocht een andere soort verdieping in haar leven zocht. Ze kon haar talenten in haar kerk ook minder goed kwijt. Ik zag hoe ze hiermee worstelde. Ze ontmoette ook vriendinnen bij dit koor en ik denk dat zij haar ook wel geleid hebben om de verdieping te zoeken en deze verdieping aan te gaan. En hoewel het in reformatorische kerken absoluut niet de gewoonte is dat vrouwen in het ambt gaan, ben ik toch heel trots op Tine. Ze is als assistent korpssergeant majoor medeverantwoordelijk voor haar korps. En sommige dingen die Tine van mij geleerd heeft, neemt ze ook mee het Leger in.” Tine: “Bij het Leger leerde ik mijn talenten kennen in mezelf.”
Buiten de psalmenbundel
Jacomine: “Tine heeft van mij geleerd om wat dieper te gaan en niet altijd aan de oppervlakte te blijven. Ik vind Bijbelgetrouwheid namelijk erg belangrijk en lees graag over onderwerpen. Nu kijkt ze anders naar sommige Bijbelteksten. Tine leerde mij om breder en anders te kijken. Ze leerde mij bijvoorbeeld dat de liederen van Sela ook heel veel wijsheid en rijkdom bevatten. Je kunt er veel troost en steun uit halen. In mijn kerk is het namelijk niet de gewoonte dat je liederen van buiten de psalmenbundel zingt.” Tine voegt toe: “Ik mocht Jacomine leren hoe je op een andere manier je geloof handen en voeten kunt geven. Nu staan we één keer per maand samen bij de soepbus. Zo kunnen we laten zien wat Gods liefde voor ons betekent.”
