Blijf Alert

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Blijf alert – PopUpGedachte woensdag 6 februari 2019

Man, het is hard werken hoor. Dat leven. Nou zou je ook nog alert moeten blijven. Eergisteren je blijven verbazen, gisteren blijven geloven en vandaag alert blijven? Mag ik gewoon weer naar bed? De boel laten hangen en gewoon even het leven zich laten ontrollen? Om nou elke ochtend weer een nieuwe taak aan het lijstje van to do’s vast te plakken, dat gaat een beetje ver hè? Doe maar even een PopDownGedachte, want anders zijn we straks allemaal Opgepopt tot knappens toe.

Het wordt zomaar een serie eisen die je aan jezelf stelt. Als een wedstrijd, een trainingschema. Vergeet niet de triceps, hamstrings, buikspieren, weet ik veel welke spiertjes er allemaal zijn die dan nauwkeurig nagegaan moeten worden om een goddelijk lijf te creëeren. En de Bijbel is dan in the business van het creëeren van goddelijke mensen. Waar is die Jezus met zijn zachte juk en zijn lichte last als je hem nodig hebt? Vandaag even niet in de tekst, want die opent met:

Broeders en zusters, u hebt in uw strijd tegen de zonde uw leven nog niet op het spel gezet.

Dus. Als een Japanse krijgskunstleraar die spottend naar zijn zwetende leerling kijkt en zegt: ‘nu al moe? Dat denk je maar. Je weet nog niet half wat moe is. Ik zal je moeheid laten voelen waarbij de moeheid die je nu voelt extreem energiek bij afsteekt.’ En meer van dat soort stoere taal.

De Hebreeënbrief, een van die bijbelboeken uit het Nieuwe Testament is een challenge, een preek, een oproep. Er is nog een hoop te winnen, let’s do this. En ja, meestal is het de leerling van de krijgskunstleraar die zelf alles wilde geven, de sporter die zelf zijn trainingsschema had uitgezet en enkel halverwege het liefst op wil geven omdat het allemaal zo verrekte lastig is. En het dan nodig heeft dat iemand zegt: kom op, heb je alles al gegeven? Je hebt je leven nog niet op het spel gezet. Of zoals mijn kickboxleraar roept als we allemaal totaal aan het eind van het latijn de oefening niet meer kúnnen vervolgen: én nu door! Nu begin je pas te trainen. Wat je tot hier hebt gedaan is slechts een warming-up. En ja dan duw je er nog een paar punches uit of een push-up.

Voor degenen die helemaal niets met lijfelijke afmatting hebben, misschien een beetje een ver-van-je-bed of ver-van-je-bureau show, maar het gaat om het idee. Er is een hoop te winnen buiten de grenzen van je directe mogelijkheden. Fysiek, maar juist ook geestelijk. En dat is niet omdat het per se zou moeten van een godheid in de hemel, net zo min als het per se moet van een trainer in de kick-boxhel. Maar als je het zelf wilt, dan heeft hij of zij wel een paar ideeën en een weg om te gaan.

Deze bijvoorbeeld: Streef ernaar in vrede te leven met allen en leid een heilig leven; wie dat niet doet zal de Heer niet zien. (Dat je het maar effe weet)

Zorg ervoor dat niemand zich de genade van God laat ontgaan, dat er geen bittere kiem opschiet die onrust veroorzaakt en met zijn giftigheid de gemeenschap besmet.

Dus. Kijk, elke keer als ik iets organiseer of uitspreek waar een halve Nederlandse gemeenschap overheen struikelt, is er een aantal mensen dat meent te moeten twitteren dat een theoloog moet verbinden, niet verdelen. En ik reageer meestal een beetje cynisch omdat zo’n vrome opmerking dan vooral dient mijns inziens om ongemakkelijke zaken niet onder ogen te zien. En toch. Altijd een kern van waarheid, besef ik nu: in vrede te leven met allen. Altijd op de zaak, nooit op de mens. Details, ze komen er op aan. Als ik de vrede niet zoek, spring ik niet over mijn eigen schaduw en zet mezelf in het volle licht met de kritiek en felheid waar ik meen recht op te hebben. En in dat spotlight van zelfrechtvaardiging is het verrekte lastig om nog anderen te zien. Of de Heer, zoals de tekst zegt.

En die bittere kiem. Die ken je wel hè? Ik wel. Die zich in je hart nestelt terwijl je de ander maar even laat lullen. Omdat je geen zin meer hebt aan gezeik en vindt dat de ander toch niet meer te redden is. Dat de ander zo zelfingenomen is, of zo kortzichtig, of zo veel van je vraagt de hele tijd, dat je het laat passeren … een uitstekend humuslaagje voor een bittere kiem, die zomaar opschiet om de gemeenschap te besmetten. Want als die opgroeit, is het niet fraai.

Kortom, in de spiegel kijken – niet om je buikspieren te tellen maar jezelf even recht aan te kijken. Wie wilde ik ook weer zijn, waarom wilde ik iets met goedheid, en vrede of christen-zijn. Ik geloofde ergens in. En dan de stem van de trainer in je ziel. Weer een rondje vandaag? Kijken wat erin zit? Moe zijn is ok. Verken je grenzen. Verleg soms eens een lat. Overbelast jezelf niet. Maar er is meer te doen dan je direct mogelijk acht. De Geest in je geweten. Omdat jezelf gelooft en de eeuwige ook, dat goedheid in jou besloten ligt en graag de weg vindt naar de oppervlakte.

Heb een goede dag.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95