Britse baptistenvoorganger Anne Calver: 'de Geest werkt door je eigen innerlijke stem'

“Soms vraag ik mezelf af: wat zou ik doen als iemand tegen mij zegt dat er vanmiddag een bom zal ontploffen in mijn straat? Ik denk dat ik naar buiten zou rennen om op alle deuren te bonzen. Ik zou huis-aan-huis vragen: Ken je Jezus? Ken je Jezus? Of misschien zou ik midden op straat gaan staan met een megafoon en keihard roepen: Jezus!”

Prachtige bloesem

In een dorpsachtige buitenwijk van Londen tonen Japanse sierkersen trots hun prachtige bloesem. Tegen de strakblauwe lucht lijkt het nieuwe leven extra uitbundig te stralen. Op de bank in de woonkamer van haar huis zit Anne Calver (43) met haar handen om een grote mok thee geklemd. Annes echtgenoot Gavin – directeur van de Britse Evangelische Alliantie – heeft deze ochtend een afspraak buitenshuis, hun twee kinderen zijn op school. Met een grote glimlach memoreert ze haar bezoek aan Nederland, twee maanden geleden, waarbij ze tijdens een vrouwenweekend van Mozaiek0318 sprak over de heilige Geest.

Waarom spreek je zo graag over het werk van de heilige Geest? “
Kijk eens hoe Petrus – de discipel die Jezus had verloochend nota bene! – op die eerste pinksterdag vervuld is met de heilige Geest. Petrus is niet bang, maar hij is moedig en krachtig. Dát is waar ik naar verlang. Naar de Geest die je bemoedigt, en kracht geeft om dat ook weer uit te dragen. En dat je weet: God is groter dan alles wat ik in deze wereld aan moeilijkheden of obstakels tegenkom.

Wat ik droevig vind, is dat het soms lijkt of we het werk van de Geest hebben uitgeblust. Geloven we nog dat de Geest ons in beweging wil zetten, of zijn we slechts religieus geworden? Ik geloof dat God zijn kinderen nieuw leven in wil blazen en ons wil klaarmaken voor zijn terugkomst. Het is mijn droom dat de kerk van vandaag weer gaat leven zoals ze deed in de tijd van Handelingen. Ondanks tegenstand drukten de eerste christenen hun liefde uit in vriendelijkheid, aanbidding en diepgaande bekering.”

Stroomstootjes

Tijdens de vrouwenconferentie in Nederland deelde Anne een aantal ervaringen die ze had met de heilige Geest. Hij is pas sinds een paar jaar meer voor haar gaan leven. “Ik zie de heilige Geest als iemand die meer van Jezus in mij openbaart. Dat begon zo’n vijftien jaar geleden, toen ik een ervaring had die alles op z’n kop zette. Ik vierde vakantie in het noorden van Wales, en was op mijn bed aan het bidden. Mijn bijbel had ik geopend bij Handelingen 2. Ik kan het nauwelijks uitleggen, maar ineens was het alsof er stroomstootjes als golven door mijn lijf gingen. Alles tintelde – van top tot teen. Het duurde wel een half uur, en ik dacht: wat gebéúrt er? Ik probeerde weer in mijn bijbel te lezen, en plotseling leek het of de woorden uit Handelingen 2 letterlijk van de pagina naar mij toe kwamen: ‘Dan zullen jullie zonen en dochters profeteren, jongeren zullen visioenen zien en oude mensen dromen dromen. Ja, over al mijn dienaren en dienaressen zal Ik in die tijd mijn Geest uitgieten.’ Op dat moment was het alsof de heilige Geest zelf tegen mij zei: ‘En jij, Anne, sta op, er is meer dan dit.’”

Feesten en vriendjes

De woorden ‘Er is meer dan dit’ vormen een soort grondtoon in het leven van Anne. Ze herinnert zichzelf als 7-jarig meisje dat met haar ouders in de kerk zit – de anglicaanse Church of England – en het er oersaai vindt. “De mensen waren vriendelijk, maar ik moest lang stilzitten en me goed gedragen. Toen al dacht ik: als God is wie Hij zegt te zijn, dan moet er meer zijn dan dit.”

Er moet meer zijn dan dit

Toch keert ze rond haar 11e God en de kerk de rug toe en vult ze haar leven met feesten, eten, drinken en veel vriendjes. Tot ze zich op haar 18e realiseert: er móét meer zijn in het leven.

Wat gebeurde er waardoor je tot die conclusie kwam? 
“Ik was ook die zomer in Wales. Op een avond had ik een bizarre ervaring. Ik keek naar de lucht, waar ik de zon zag. Of tenminste, een soort zon, maar dan met aan beide zijden heldere lichten. Ze zagen eruit als kleine manen. Van de ene maan naar de andere maan, over de zon heen, spande een regenboog. Was dit echt of beeldde ik het me in? De dame van wie ik mijn accommodatie huurde, stond op dat moment bij mij, dus ik vroeg haar: ‘Zie je dat?’ Zij zag het ook en zei: ‘Wow, ik heb zoiets nog nooit in de lucht gezien.’ We hebben er een tijd naar staan kijken en ik voelde dat dit iets heel bijzonders was. De dag erna merkte ik dat het mij nog steeds raakte. Ik kwam tot de eenvoudige conclusie dat er meer moest zijn dan het leven dat ik op dat moment leefde.”

‘Laat U zich dan zien’

Anne neemt een ingrijpende beslissing. Ze besluit niet naar de universiteit te gaan, maar een jaar ertussenuit te gaan. “Ik zei tegen God: ‘Als U echt bestaat, laat U zich dan zien aan mij.’ Ik meldde me aan bij Exeter Vineyard School of Discipleship en ging met Jeugd met een Opdracht naar India. Daar raakte de liefde van Jezus mij voor het eerst. Terug in Engeland ging ik naar de Bijbelschool en naar het London Bible College, dat nu de London School of Theology is.”

In Johannes 3 – waar Jezus een ontmoeting heeft met Nikodemus – staat dat we geboren moeten worden uit de Geest. Wat is dat?
“Dat je vol bent van Hem. Dat Hij in je werkt en dat zijn werk impact heeft op elke gedachte die je hebt, elke beweging die je maakt, kortom: op alles wat je doet. Voor mij betekent dit dat ik gehoorzaam wil zijn aan wat de Geest tot mij zegt, niet aan wat de wereld zegt dat ik moet doen. En dat is een reis, zeg maar gerust een levensreis, waarbij ik veel fouten maak, en waarbij ik worstel tussen mijn eigen vlees – wat ik wil – en Gods Geest. Toch is het een reis waarbij ik Gods Geest en zijn leiding wil omarmen. En wil  meebewegen op de Geest.”

Ik wil meebewegen op de Geest

Hoe doe je dat concreet?
“Door te geloven. Maar, zoals de Bijbel zegt, geloof zonder daden is dood. Dus het is niet slechts een kwestie van geloven, maar van heel concreet stappen zetten in geloof en zien waar en hoe dat geloof realiteit wordt. Gisteren verhuisden onze buren na jaren naar de andere kant van Engeland. Ik vroeg me af of ze gedag zouden komen zeggen. Daar leek het niet op, dus ik dacht: ik ga gewoon naar hen toe om afscheid te nemen. Op dat moment voelde ik dat de heilige Geest mij vroeg: ‘Ga je met hen bidden?’ Ik bid voor hen, Heer, dacht ik. Opnieuw kwam die vraag naar boven: ‘Ga je nú met hen bidden?’

Toen ik de buren vervolgens voorstelde met hen te bidden, keken ze me verbaasd aan, maar ze vonden het goed. Dus ik heb daar met mijn buren gebeden voor hun verhuizing. Dat is meebewegen met de Geest.”

Welk advies zou je geven aan mensen die willen groeien in de heilige Geest?
“Ik denk dat we eerst een paar misverstanden over het werk van de Geest uit de weg moeten ruimen. Veel mensen zijn bang om Hem uit te nodigen in hun leven, omdat je immers niet weet waar de Geest je leidt. Ik denk dat dit gedachten van de vijand zijn. De duivel wil ons bang houden, zodat we niet dichter bij Jezus komen. De uitdaging is om die angst los te laten. Hoe? Door de Geest welkom te heten in je leven. Gewoon door te zeggen: ‘Heilige Geest, kom, vul mij en laat mij meer van Jezus zien.’”

Herken je die angst, om je door Gods Geest te laten leiden?
“O, zeker! Ook dat is een reis. In het begin vroeg ik vooral de hulp van de heilige Geest bij ‘veilige’ beslissingen en keuzes. Maar ik ontdek meer en meer dat het gaat om volledige overgave. En dat we de Geest mogen uitnodigen om elk onderdeel van ons leven, elke beslissing, over te nemen. Dat betekent dat we God meer moeten vertrouwen dan onszelf. En dat is precies het punt. Ook ik denk vaak dat ik het zelf beter weet. Dat is een dagelijkse strijd. Op sommige dagen zeg ik ‘ja Heer’. Maar er zijn genoeg dagen dat ik me afvraag of ik dit wel kan. Dan ga ik liever mijn eigen weg en wil ik mijn leven helemaal niet verliezen. Dan komt opnieuw de vraag: Hoeveel houd ik van Hem? Vertrouw ik Hem echt? Dan moet ik op m’n knieën en zeggen: ‘Heer, het spijt me, U weet het beter.’ Want wij plannen onze koers, maar de Heer bepaalt onze stappen.”

Groeiende frustratie

Drie jaar geleden vroeg God Anne haar baan en inkomen als leider in een baptistengemeente op te geven. Hoe wist ze dat het Gods stem was, en niet een stem in haar eigen hoofd? “Ik stel mezelf die vraag steeds opnieuw”, antwoordt ze eerlijk. “Want ja, de Geest werkt door je eigen innerlijke stem. Maar als je die stem elke keer weer hoort, en je hem niet negeren kunt, wordt het een heel zeker weten.”

Na een korte stilte: “Ik denk daar vaak over na. Want ook als je gehoorzaam bent aan de heilige Geest en openstaat voor zijn sturing, zijn er momenten van onrust, van groeiende frustratie. Ik denk dat we serieus met die signalen moeten omgaan. Vraag aan de Heer: ‘Waarom voel ik me zo?’ ‘Waarom denk ik dit?’ En wacht dan in stilte op zijn antwoord.”

De Geest werkt door je eigen innerlijke stem

Menig christen bidt zijn knieën kapot, maar hoort nooit Gods stem. Jij hoort Hem regelmatig. Hoe kan dat?
“Dat is ontzettend moeilijk. Het is voor mij ook nooit vanzelfsprekend dat ik zijn stem hoor. Want er zijn zeker periodes waarin het voelt of God op mute staat. Ik denk dat God altijd tot ons wil spreken, maar er kunnen verschillende redenen zijn waarom we Hem niet horen. In Romeinen 12 vers 2 staat dat we onze gezindheid moeten vernieuwen, om zo te ontdekken wat God wil en wat goed, volmaakt en Hem welgevallig is. Soms voelt het of God mij een nieuwe weg in de Geest wil laten zien. Daarom is mijn gebed: ‘Heer, vernieuw mij, zodat ik U beter kan horen.’ Dat heeft ook alles te maken met die uitnodiging aan de Geest om in je hart te komen. Dus als je bidt en het gevoel hebt dat je maar geen antwoord krijgt, zou ik willen zeggen: hou vol! En nodig de Geest uit in je hart. ‘Wilt U mijn gedachten overnemen, en mij leiden? Ik geef mijn leven aan U.’ Als we vanuit die houding van overgave bidden, is er meer gelegenheid voor de Heer om je te leiden.”

Muur van angst

Er is nog iets, zegt Anne. Ze heeft in de loop der jaren ontdekt dat haar angsten haar soms in de weg staan om zijn stem te horen. “Dan is het nodig God om vergeving te vragen en Hem te vragen die muur van angst neer te halen, zodat ik Hem kan horen. God wil met zijn houweel onze obstakels weghakken. Want Hij vecht tot Hij je gevonden heeft.”

Populair en comfortabel

De laatste paar jaar heeft Anne meer profetische dromen, visioenen en woorden, zegt ze. “Tegelijk weet ik: mijn grootste uitdaging is de stem van God volgen bóven de stem van mensen. Want ik blijf liever daar waar het comfortabel is, waar het veilig is en waar ik populair ben. Het is zo moeilijk om een weg te kiezen die níét comfortabel, níét populair en níét veilig is. Dat maakte die keuze om te stoppen met mijn werk als voorganger ook zo pijnlijk. Tegelijkertijd was dat de mooiste beslissing die ik heb genomen. Want als je doet wat de Heer van je vraagt, word je onderdeel van zijn beweging, waarin mensen worden aangeraakt.”

Bizar verhaal

Er is één ervaring met de heilige Geest die voor Anne alle andere te boven gaat. Ze vertelt hoe ze op een ochtend op de bank zat, nadat ze een uur geknield had gebeden. Toen ze weer opstond en ging zitten, kwam er een geur de kamer in. “Overweldigend, maar ook weer niet té, zoals je dat soms hebt als iemand te veel parfum op heeft. Nee, het was een sterke geur, maar wel heel aangenaam, die ik zo veel mogelijk wilde opsnuiven. Ik voelde de geur als het ware rond mijn mond en mijn neus. Het was een geur die ik nog nooit geroken had. Rijk, zwaar, diep, sterk. Was het mirre? Was het nardus? Het was als een sterke geur van Jezus.”

Anne geeft toe dat haar verhaal bizar klinkt. “Ik had zoiets nooit eerder ervaren. Bewegen kon ik me niet; ik zat daar een half uur en wilde de kamer niet verlaten. Ik wilde gewoon niet verder gaan met de dag, zo waanzinnig mooi was het.”

Glimlachend: “Ik ben een mens van vlees en bloed, die weer aan de slag moest, de keuken in om het ontbijt klaar te maken. Dus uiteindelijk móést ik opstaan, nog steeds maar half beseffend wat er was gebeurd.”

Waarom zou God je iets laten ruiken? Zelfs in de Bijbel lees je hier niets over.
“Bij alles wat ik ervaar of denk te ervaren, ga ik terug naar de Schrift. Want Woord en Geest kun je niet uit elkaar trekken. Dus ook na deze ervaring ging ik op zoek naar wat God mij te zeggen had. Korte tijd later las ik dit in Hooglied 1.” Ze pakt de bijbel die naast haar op de bank ligt en leest hardop voor: “‘Nu mijn koning op zijn rustbed ligt, geurt mijn nardus zoet. Mijn lief is mij een bundel mirre.’

Ik geloof dat God ons intimiteit met Hem wil laten ervaren. De volheid daarvan zullen we pas echt ervaren in de hemel, maar we vangen daar nu al glimpen van op. Net als zijn koninkrijk dat nog niet ten volle is doorgebroken, maar waarvan we nu al glimpen mogen opvangen.”

Ben je niet bang dat juist door het delen van dergelijke ervaringen mensen denken: wow, dit zal wel alleen voor Anne zijn? Dit is een brug te ver voor mij?
Ze schudt resoluut haar hoofd. “Ik ben een supernormaal en menselijk mens, ik hoop dat dat toch wel duidelijk is. Los daarvan: Hij is toegankelijk voor iedereen! Niemand mag denken dat zijn liefde niet voor hem of haar is. Hij wacht op ons. De vraag is: Kiezen we voor Hem? Kiezen we ervoor tijd met Hem door te brengen? ’s Ochtends vroeg om zes uur gaat mijn wekker om tijd met Jezus door te brengen.

Het probleem is: als je Hem eenmaal hebt ontmoet en Hem eenmaal hebt gehoord, dan wil je meer. Het is mijn hartsverlangen dat mensen intimiteit met Jezus hebben en dat Hij hun leven zal vernieuwen, zodat ze meer op Hem gaan lijken. Daar wil ik mensen toe uitdagen. Want Hij heeft zoveel meer voor ons in petto.”