Carine Crutzen in 'Adieu God?': 'Leef het leven nú'

Carine Crutzen is katholiek opgevoed, maar zei op haar 14^e het geloof vaarwel. Hoe staat ze nu in het leven? Een portret van de actrice, die maandag te gast is in Adieu God? (EO). “Ik vind dat je het leven nú moet leven en niet moet uitgaan van een leven hierna.”

“Ik vind religie en godsdienst een interessant onderwerp en in Adieu God? heb je lang de tijd om een gesprek te voeren. Niet oppervlakkig en snel, zoals bij veel andere televisieprogramma’s," antwoordt Carine Crutzen op de vraag waarom ze meedoet aan het programma. "En het gesprek met Tijs – die anders denkt over religie dan ik – leek me boeiend, en dat was het ook.”

Wat weerhoudt je ervan om te geloven?  
“Het blijft een geloof en als mensen daar troost in vinden, dan vind ik dat prima. Zelf kan ik dat niet. Mijn ouders zijn allebei overleden en af en toe zijn ze heel aanwezig. Maar dat komt vanuit mij, omdat ik dat zo voel. Ik vind dat je het leven nú moet leven en niet moet uitgaan van een leven hierna. Het heeft bijna iets ondankbaars, zo van: hier is het mooi, maar daar wordt het nog mooier. Dan denk ik: nee, dit is wat het is en het is mooi zat. Leef het nu.”

Wat is je belangrijkste levensles?
“Het leven is een uitdaging. Mijn motto: zonder risico, geen leven. Je kan je leven slijten door je op te sluiten en geen enkele spanning aan te gaan, óf je kunt er iets uithalen. Dat laatste probeer ik in ieder geval te doen. Als ik iets niet durf, zeg ik tegen mezelf: doe het toch maar. En dan heb ik het niet over bungeejumpen!”

Volg jij je hart of je hoofd?
“Beide. Ik ben een emotioneel persoon en kan ook best fel of geëmotioneerd zijn. Maar grote beslissingen overdenk en analyseer ik. Het is niet zo dat ik me ergens in stort en dan achteraf denk: wat heb ik nu gedaan?”

Wat is geluk voor jou?
“Mijn kinderen. Als ik zie dat zij gelukkig zijn en het goed met hen gaat, word ik daar heel gelukkig van. Mijn oudste zoon is 30 en mijn jongste zoon 26. Het is mooi om te zien dat ze groeien, veranderen en volwassen worden.”

Mijn motto: zonder risico geen leven 

Zijn er dingen waarin je beter zou willen worden?
“Ik zou een heleboel dingen willen kunnen, zoals heel mooi pianospelen. Maar als ik aan iets begin waarvan ik weet dat ik daar nooit meer echt goed in kan worden, heb ik de neiging dat niet te doen. Wel zou ik willen groeien in schrijven. Dat is iets waarvan ik denk: dat kan ik ontwikkelen. Dat geldt ook voor acteren. Van elke productie leer ik.”

Welke vraag zou ieder mens zichzelf moeten stellen?
“Ik heb altijd wat moeite met het woord ‘moet’. Ieder leeft zijn eigen leven. Mensen mogen zich uiten, zolang ze een ander daarmee niet schaden. Als we het dan over religie hebben, vind ik religie vaak onverdraagzaam onder het mom van de liefde. Mensen die zo overtuigd zijn van hun eigen gelijk dat ze niet meer naar een ander kunnen luisteren, mogen daar van mij grote vraagtekens bij plaatsen.”