Column Elbert: Kikkervisjes als huisdier – van schattig tot luguber

Maar al gauw ontdekt onze kat Lima dit waterreservoir. Dus elke ochtend, als ik dromerig de veranda op stap met een bak koffie, glipt Lima naar binnen om zich lekker vol te lebberen, midden op tafel, terwijl de kikkervisjes doodsangsten uitstaan.

Vreemd genoeg beginnen er kikkervisjes op mysterieuze wijze te verdwijnen. Heel vreemd. Inmiddels zijn we nogal aan ze gehecht geraakt. Ze hebben van de kids klinkende namen gekregen: Donder, Bliksem en Beuker. De vierde was al gaan hemelen, dus wat stoerigheid konden ze wel gebruiken.

Misschien eten ze de zieke broeders gewoon op?

Als Donder op een ochtend ontbreekt, slaat dat in als een donderslag bij heldere hemel. Had dan tóch de kat z’n kans gezien? Of was Donder ’m bij het water verversen door de gootsteen gesmeerd? “Misschien is het survival of the fittest en eten ze de zieke broeders gewoon op”, opper ik, opkijkend van m’n krant. Linda onderdrukt een kokhalsreflex terwijl ze haar ontbijt wegschuift. “Echt luguber. Uitzetten die handel, want ik vind het geen porem, zo op tafel.”

Linda trekt het niet meer

Dan komen er kleine pootjes in zicht en beginnen Bliksem en Beuker aan hun levenslange schoolslag. Ze krijgen gratie. Tot de ochtend dat Beuker doodleuk van een halve Bliksem zit te peuzelen. “Ach, Bliksem is naar de bliksem”, zeg ik, terwijl ik lees over wereldleiders die elkaar afmaken. “’t Lijkt de grotemensenwereld wel.”

Maar nu is de maat vol: Linda trekt het niet meer. Die middag laat Gabriël, onder enige moederlijke druk maar vol trots, ‘zijn’ Beuker de grote gevaarlijke natuur in zwemmen op zoek naar… wereldvrede?

Elbert Smelt
Presentator en zanger