Desnoods met daden

De vraag is of het ook wel kan, het evangelie verkondigen met uitsluitend daden. Hoewel we dit elkaar al decennia lang voorhouden, en ons vijf slagen in de rondte goedewerken, is het christendom in Nederland er bepaald niet van gegroeid. Volgens de ‘desnoods-met-woorden-theorie’ zouden we toch zo zachtjesaan hongerende vragen moeten krijgen van een hunkerende massa: “Lieve christenen, uw vredige glimlach, uw handel en uw wandel schijnen ons werkelijk bovenaards. Vertel ons alstublieft, wat of Wie is uw geheim?” 
 

• Lees ook: Vier hardnekkige misverstanden over evangelisatie

Flauwekul natuurlijk. Dat gaat niet gebeuren. Goede werken zijn in die zin niet of nauwelijks onderscheidend, want christenen hebben – God zij dank – geen octrooi op goede werken. Als we mensen voor Jezus willen winnen, is er blijkbaar toch iets meer nodig dan oprechte bewogenheid en praktische bevlogenheid. De quote die we Franciscus in de mond hebben gelegd, lijkt vooral effect te hebben op onszelf. We zijn er monddood van geworden en stellen op één of andere wonderlijke wijze een vermeende uitspraak van een gestorvene boven de opdracht van de Opgestane: “Verkondig het evangelie aan alle volken.” 

Waarom eigenlijk? Omdat het ons ten diepste bijna niet meer lukt om woorden te geven aan dat wat we geloven? Dat zou behoorlijk zorgelijk zijn. Of is het schaamte voor het ‘woorden zonder daden-verwijt’ dat christenen vaak hebben gekregen? Zijn we als reactie daarop een beetje doorgeslagen in een ‘daden zonder woorden’? Iedere beweging vraagt na een jaar of wat om een tegenbeweging. We hebben veel en terecht geïnvesteerd in ons doen en laten. Zullen we vanaf nu proberen hier
en daar weer eens een woord bij de daad voegen?