‘Dit kleintje groeit een beetje op als enig kind’

Mieke zit midden een sollicitatieprocedure als ze erachter komt dat ze zwanger is van een nakomertje. “Ik deed in m’n eentje de test, een oude zwangerschapstest die eigenlijk al over de datum was. Ik dacht: het zal vast niet zo zijn. Toen hij positief was, schoot er van alles door me heen. Ik was heel blij én in complete paniek. Je weet aan de ene kant dat het een zegen is, maar aan de andere kant denk je: het komt zó slecht uit. Ik zat midden in een sollicitatieprocedure om directeur van een jongerenwerkorganisatie te worden. Ook zijn onze kinderen al wat ouder. Tegelijkertijd heb je een soort schuldgevoel. Ik dacht: ik móet nu blij zijn, maar ik ben het eigenlijk niet.”

‘Ik móet nu blij zijn, maar ik ben het eigenlijk niet’

‘Heer, de baby is welkom, maar waarom nu?’

“Toen onze derde kwam, hoopten we 8 jaar geleden nog wel op een vierde, maar dat kwam niet. Daar heb ik toen enorm mee geworsteld, ook tegenover God. Ik zei: ‘Het is zo welkom!’ Nu is het ook een worsteling. Ik zei tegen God: ‘Heer, het is wel welkom, maar waarom nu? En ik weet dat er zoveel mensen zijn die graag een kindje willen en dan krijgen wij een kind terwijl het eigenlijk niet uitkomt.’ Het is best dubbel. Maar God weet wat Hij doet. We hebben nu wel een stukje rust. Alles, ook de gezondheid van dit kindje, is in Zijn hand. God voorziet in wat nodig is.”

Nakomertje als verrijking voor het gezin

“Ik geniet wel heel erg van de zwangerschap van dit nakomertje. Het is een verrijking voor ons gezin, maar we beseffen wel dat dit een grote verandering gaat geven. Onze oudste zoon is 17, hij zit met zijn examens met een brullende baby op de achtergrond. Toen we het onze kinderen (11, 14 en 17 jaar) vertelden, dachten we ook even: help, wat doen we ze aan? Dit is natuurlijk heel anders dan bij een broertje of zusje met weinig leeftijdsverschil. Dit nakomertje groeit op met zijn broers en zus, maar ergens ook een beetje als enig kind. Er is niemand met wie hij ruziet over de duploblokjes. Het is niet anders, maar het is ook heel leuk. Ook voor onze kinderen is het een verrijking om een broertje of zusje te krijgen.”

Sollicitatie

De bevalling van Mieke komt er nu bijna aan. De baan waar ze voor solliciteerde, heeft ze toch gekregen, ook toen ze vertelde dat ze zwanger was. “Ik wilde de baan heel graag, maar ik wilde niet starten met een zwangerschap die ik verborgen hield. Juridisch mag dat wel gewoon, maar ik wilde niet het gevoel hebben dat ik iets verborg. Daarom hebben we het toch opengegooid. En ik dacht ook: als dit de baan is die voor mij bedoeld is, dan mag je er ook op vertrouwen dat het goed komt. Verder realiseren we ons vooral dat de zwangerschap een ongelooflijk wonder is. We zijn heel dankbaar dat we dit mogen meemaken.”

Soms laat een zwangerschap wel heel lang op zich wachten. Lees hier over Jorien en de onvervulde kinderwens van haar en haar man. "Verschillende emoties buitelen over elkaar heen en vaak reageer je er als man en vrouw heel verschillend op."