Na de hotelramp: Edi en Mark Hoefnagel vernoemen zoon naar hun redder

"Hij is vernoemd naar Christoph Reuter, de man die zijn leven waagde om ons uit het puin te redden", schrijft Edi op Instagram. "Deze man werd voor ons het gezicht van alle helden die bij onze redding betrokken waren. Christoph betekent ‘drager van Christus’"

"Kleine Christoph liet op zich wachten, maar we mogen dankbaar terug kijken op de bevalling", vervolgt Edi. "Dankzij medicatie kon mijn bloedverlies net onder de liter worden gehouden en ik mocht nog een dutje doen op de operatiekamer.

Dat laatste was nodig, want er werd een gezonde, flinke knul van 4660 gram geboren. Ontzettend dankbaar zijn we dat dit mee mogen maken, het maakte ons emotioneel tijdens de bevalling. Het had zoveel anders kunnen zijn.

Dat besef houden we vast op de moeilijke momenten, nu de kraamtijd er anders uit ziet met Marks conditie. Zo dankbaar voor onze lieve familie en onze lieve kraamverzorgster, die ons helpen door deze tijd te navigeren en ons heel goed in de gaten houden."

Mark Hoefnagel is nog volop aan het revalideren na het ingestorte hotel in Kröv, Duitsland. Hoewel zijn herstel langzaam verloopt, blijft hij vasthoudend werken aan elke stap vooruit. "In Marks herstel is er wat betreft zijn voeten nog niet veel veranderd," schrijft Edi Hoefnagel. “Door zenuwschade functioneren Marks voeten niet goed, maar dankzij spalken lukt het hem toch om te lopen — binnenshuis zelfs kleine stukjes zonder krukken.”

De komende maanden zijn volgens Edi cruciaal. "Mark zal langzaam iets moeten gaan voelen. Daarvoor blijven we in gebed," vertelt ze. De hoop is dat de beschadigde zenuwen zich alsnog gedeeltelijk herstellen.”

Op andere vlakken is er wél vooruitgang zichtbaar. Marks linkerarm, die door een combinatie van een breuk en zenuwschade uitgevallen was, heeft de afgelopen periode duidelijke stappen gezet. Een bijzonder moment was onlangs, toen Mark tijdens een kerkdienst weer piano speelde. "Hij kon al zijn tien vingers gebruiken", zegt Edi. "Zoals Mark zelf zegt: Gods timing."

Ondanks de beperkingen die er nog zijn, blijft Mark zich vastbijten in zijn herstel. "Mark blijft doorzetten om zoveel mogelijk weer te kunnen", benadrukt Edi. De weg is lang, maar het geloof, de wilskracht en het herstelproces geven hoop.”