Navigatie overslaan
EO
Sluit je aan
Columnist Elbert Smelt.
© Nathalie van der Straten

Elbert Smelt wil wel van leven ruilen met prinses Amalia: "Ik zie mezelf al gapen tijdens een saaie ceremonie"

Column

vandaag · 11:26| Leestijd:3 min

Update: vandaag · 11:27

Afbeelding van Elbert Smelt
Geschreven doorElbert Smelt

Deze week blaas ik tweeënveertig kaarsjes uit. Wat een feest, want ik deel mijn verjaardagsweek met Sinterklaas en prinses Amalia. Zou Hare Koninklijke Hoogheid ook zo’n moeite hebben met haar verlanglijstje? Dat is best een puzzel voor ons soort mensen – mensen die in één week álle cadeaus voor het hele jaar moeten verzinnen.

Wie is Elbert Smelt

Elbert Smelt is presentator van verschillende EO-programma's en muzikant in de band Trinity. Elke maand schrijft hij een column voor Visie. 

Ach, het voordeel is dat ik maar één periode van het jaar heel koopzuchtig word. Alleen dan draaf ik vaak door en ‘regel’ ik het liefst zelf wat ik allemaal krijg – tot grote ergernis van mijn dierbaren: “We moeten je allemaal van die half ingepakte dingen geven die je zelf hebt gekocht!”

Prinses Amalia zal vast ook allang álles hebben wat haar hartje begeert. Zou ze soms misschien dromen van een vermomming om eens te kunnen onderduiken tussen het gewone volk? En wat zou ze dan wensen? Bij de Hema een warme worst bestellen of stiekem wildplassen op de carpoolplaats? Of zou ze liever een bijbaantje nemen als serveerster in een kroeg?

Ik zou dan best een poosje aan het hof willen wonen. Dat we gewoon een keertje ruilen! Als podiumbeest geniet ik vast van al die optredens: lintjes doorknippen, balkonscènes opvoeren, balzalen betreden, deftige diners bijwonen en gewichtige toespraken houden. En wat denk je van zo’n keurige assistent die alles voor je regelt en ervoor zorgt dat je nergens te laat komt? Ideaal! En het mooiste van alles? Dat ik op mijn verjaardag mag roepen: “Volk, er is taart!”

Amalia zou ontmaskerd worden als ze een kipnugget met mes en vork probeert te eten.

Maar kroon of geen kroon, vroeg of laat zouden we allebei tegen de lamp lopen. Ik zie mezelf al veel te amicaal doen tegen het staatsbezoek of gapen tijdens een tergend saaie ceremonie. En Amalia zou ontmaskerd worden als ze een kipnugget met mes en vork probeert te eten.

Zucht. Laat ook maar. Tot zover mijn dromen over cadeaus en wensen. Het kostelijkste van deze tijd is tenslotte ook het schrijven van gedichten – en het krijgen ervan! Want een gedicht met een kwinkslag of korreltje zout is waar de Sint erg van houdt. Dat het lekker een beetje wringt en schuurt: dat is de sport in zowel paleis als achterbuurt. Dus laat maar komen, graag toch ook met wat cadeaus. Liefst wel met bon, anders word ik boos.

Deel dit artikel:

    Meest gelezen

    Lees ook