Gaetan lag 21 dagen in coma en zag God: 'Ik was er bijna niet meer'

Het is 3 mei 2020. Op de ic-afdeling van het HagaZiekenhuis in Den Haag vecht de 32-jarige coronapatiënt Gaetan Mbwete voor zijn leven. Hij stikt bijna in zijn eigen bloed, maar kan niemand waarschuwen: hij ligt in coma. Even bij meneer Mbwete kijken, denkt de dienstdoende arts op dat moment. Nietsvermoedend loopt de dokter zijn kamer binnen en ziet tot zijn schrik de stikkende man liggen. Met spoed roept hij de longarts op. Deze haast zich door de ziekenhuisgangen naar de ic. Hij pompt Gaetans met bloed gevulde longen leeg. Tijdens deze ingreep krijgt Gaetan een uur lang geen zuurstof. “’Dat overleef je niet’, vertelden ze me later.”

Het is vijf jaar later. Met een grote glimlach opent Gaetan de deur. “Welkom! Goed dat je er bent.” Er hangt een poster van de ChristenUnie achter het raam, waarop wederom een lachende Gaetan te zien is. “Kom verder”, zegt hij. Op het televisiescherm in de woonkamer draait het NOS-journaal. Gaetan loopt op badslippers naar de keuken, waar hij de waterkoker aanzet.

Ik had geen flauw idee wat er stond te gebeuren

Geen vuiltje aan de lucht

“Ik stond vol in het leven”, vertelt Gaetan over de periode vóór zijn ziekenhuisopname. “Ik werkte als accountmanager voor een uitzendbureau en gaf daarnaast advies aan mensen over vastgoed. In de kerk speelde ik piano en ik was veel op stap met vrienden.

Ik had net besloten weg te gaan bij mijn toenmalige werkgever en voor mezelf te beginnen. Als kers op de taart ging ik ook nog studeren. Als ik terugkijk op die tijd…” Gaetan valt even stil. “Er leek geen vuiltje aan de lucht. Ik had geen flauw idee wat er stond te gebeuren.”

Dan, eind maart 2020, aan het begin van de coronatijd, loopt Gaetan een stevige verkoudheid op. Zó stevig, dat hij nauwelijks nog de trap naar zijn zolderkamer opkomt. “Even naar mijn kamer lopen voelde alsof ik een uur aan het sporten was.”

• Download gratis de nieuwe Visie-app en lees Visie waar en wanneer je wilt!

  Download gratis de nieuwe Visie-app en lees Visie waar en wanneer je wilt!

Wanneer wist je: dit is foute boel?

“Boven op de verkoudheid werd ik ook nog eens misselijk en kreeg ik barstende hoofdpijn. Maar dat viel in het niets bij de benauwdheid die ik toen kreeg. Ik moest ‘s nachts rechtop zitten om te focussen op mijn ademhaling. Het was ontzettend beangstigend, het voelde alsof ik drie ademteugen later zou stikken. Slapen op zolder lukte niet meer; ik lag lucht te happen op de bank.”

Met de hulp van zijn broer belt Gaetan de huisartsenpost. Een uur later staat er een dokter in een blauw ziekenhuispak met een mondkapje en veiligheidsbril in zijn woonkamer. “Ze keek me aan en zei dat ik covid had. Geen test, geen onderzoek, niets. Eén blik, en ze wist genoeg.”

Per ambulance gaat Gaetan naar het ziekenhuis, waar artsen hem vertellen dat hij waarschijnlijk naar de ic moet. “Ik zei tegen hen: ’Ik ga naar huis, naar de kerk, en Jezus gaat mij genezen. Fijne dag!’” Gaetan lacht bij de herinnering en schudt zijn hoofd. “Ik ben totaal geen held in het ziekenhuis, ik vond het verschrikkelijk daar. Maar terwijl ik opstond, duwden ze me stevig terug: ‘Jij gaat helemaal nergens heen.’”

“Terwijl ze me naar de ic brachten, belde ik in paniek mijn broer.” Na een korte stilte: “Hij bad voor me: ‘Gaetan, ik bid dat God met jou is. In Jezus’ naam. Amen.’” Omdat Gaetan wordt geïntubeerd, brengen de artsen hem in een kunstmatige coma.

Heb je herinneringen aan je coma?

“Ik had niet door dat ik in een coma lag, maar het is het engste wat er is. Het is een soort droom die niet stopt. Ik voelde me gevangen in mijn eigen gedachtes. Ik kan zo twintig tot dertig dromen uit mijn coma noemen. Die dromen gingen maar door en door en ik probeerde met mijn ogen te knipperen om wakker te worden – maar dat lukte niet. Ik had constant het gevoel dat ik moest vluchten van iets.”

• Jeffrey werd onderuit geschoffeld tijdens ‘Gloria in excelsis Deo’: ‘Alsof mijn wereldbeeld werd gesloopt’

  Jeffrey werd onderuit geschoffeld tijdens ‘Gloria in excelsis Deo’: ‘Alsof mijn wereldbeeld werd gesloopt’

Gaetan vertelt dat hij in zijn dromen veel beelden van God ontvangt, maar dat hij ook strijdt tegen kwade krachten. “Ik weet niet of ik het demonisch durf te noemen, maar het voelde wel heel duister. Ik zat op een stoel in een inrichting en mijn handen waren vastgebonden achter mijn rug. De artsen hielpen me niet, maar maakten de situatie erger. Ik werd uit mijn lichaam opgetild en voelde dat ik ging sterven. Ik schreeuwde het uit. Maar ineens zag ik God in de gedaante van mijn moeder. Ze stond boven aan een trap en zei: ‘Laat hem los, dit is mijn zoon.’”

Dromen van angst

“Het niet hebben van controle is ontzettend beangstigend. Ik vocht daar ook tegen. Maar hoe meer ik vocht tegen mijn onderbewustzijn, hoe zwaarder het ademhalen werd.” Om zijn longen rust te geven, stopt Gaetan uiteindelijk met het vechten tegen de coma. “Ik liet de dromen als een film afspelen.”

Als hij er twee minuten later was geweest, had ik waarschijnlijk niet meer geleefd

Dan verslechtert zijn ademhaling. Om dat te verhelpen, plaatsen de artsen een extra tube in zijn keel. Bij die ingreep raakt de chirurg onbewust een bloedvaatje, met als gevolg dat zijn longen vollopen met bloed, en hij bijna stikt. “Normaal gesproken doet de arts steeds in dezelfde volgorde zijn zaalbezoeken. Maar die ochtend had hij het gevoel dat hij als eerste bij mij moest kijken. Later vertelde de arts dat hij net op tijd bij mij was. Als hij er twee minuten later was geweest, had ik waarschijnlijk niet meer geleefd.”

Acht uurtjes

Omdat de artsen het bloed uit zijn longen wegpompen, krijgt Gaetan een lange tijd geen zuurstof. Ze maken hem wakker om te zien of er hersenschade is en of hij nog normaal kan communiceren, en na 21 dagen ontwaakt Gaetan uit zijn coma. Voor hemzelf is het op dat moment simpel: “Alsof ik acht uurtjes had geslapen”, lacht hij. Al komt hij daar snel van terug. “Ik wilde opstaan, maar merkte dat ik daar geen kracht voor had. Omdat er nog een gat in mijn keel zat, kon ik niet praten. Door middel van pictogrammen en letters communiceerde ik met de artsen. Ze waren verbaasd over hoe goed het met me ging.”

Hoe was het om te horen dat je drie weken ‘weggeweest’ was?

“Een flinke klap. Ik wilde eigenlijk terug naar het moment vóór mijn coma om alles opnieuw mee te maken. Het gat in mijn geheugen klopte voor mijn gevoel niet, mijn hersenen liepen er compleet op vast. Het was alsof er iemand op een pauzeknop had gedrukt, maar dat de tijd voor anderen wel doorliep.”

Je zou verwachten dat Gaetan heel blij is om weer wakker te zijn, maar hij voelt zich angstig tussen alle piepjes, slangen en tubes. “En ik voelde me nog lang niet veilig. De beademingsmachine viel tot driemaal toe uit. Ik kreeg bijna geen lucht meer. Elke nacht was ik zo bang. Ik bad: ‘God, stuur uw engelen om mij te beschermen.’”

Ik voelde me veilig door Gods engelen

De dag erna komt de voorganger van Gaetan op bezoek. Als hij zijn gebed afsluit, begint de verpleegkundige die op de zaal is ineens te bidden. “Ik wist niet wat me overkwam. Was zij christelijk? In die vrouw zag ik de engel die God mij stuurde. Ik heb die nacht nog nooit zo lekker geslapen, want ik voelde me veilig door Gods engelen.”

Naar huis

Een week nadat Gaetan uit zijn coma is ontwaakt, mag hij naar de reguliere afdeling en uiteindelijk naar huis. Hoe is het om een tweede kans te krijgen? “Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind: Jezus volgen. Vóór mijn coma was ik een commerciële jongen. Ik had een auto, maar wilde nóg een auto. Ik had tienduizend euro, maar wilde twintigduizend euro verdienen. Ik verkocht als makelaar een huis, maar wilde nóg meer huizen verkopen. Het was constant meer, meer, meer. Ik ging zondags naar de kerk en speelde in de band, maar daarbuiten ontbrak de diepgang in mijn relatie met God. Door de coma ben ik een ander mens geworden.”

Sta je nog vaak stil bij je coma?

“In de eerste twee jaar dacht ik er continu aan. Eerst stopte ik het weg, maar mijn psycholoog zei dat ik er juist over moest praten. In bijna elk gesprek dat ik vanaf toen voerde met vrienden, familie en buren, vertelde ik dat ik coma had gelegen. Inmiddels kan ik er in alle rust op terugkijken.”

Vertrouwen op God

Na zijn coma pakt Gaetan zijn makelaarschap weer op, maar nu met een ander motief. “Ergens had ik verwacht dat God na mijn coma tegen me zou zeggen: ‘Jij gaat naar Afrika om het evangelie te verkondigen.’ Maar ik had de indruk dat God tegen mij zei: ‘Jij gaat mij dienen als makelaar.’ Ik had geen idee hoe ik dat handen en voeten moest geven, tot ik een belletje kreeg van stichting Samen Kerk in Nederland, met de vraag of ik huisvestingsadviseur wilde worden van internationale kerkgenootschappen.

Ik kreeg een redelijk salaris, maar het was niets vergeleken met het bedrag dat ik eerst verdiende. Maar ik kreeg meer voldoening van het helpen van kerken, dan van zoveel mogelijk geld verdienen. En ik leerde vertrouwen op God, en het pad dat Hij voor mij heeft liggen. Nu probeer ik Hem te volgen. Als God wil dat ik preek, doe ik dat. Wil Hij dat ik de politiek in ga? Ik ben daar! Zelfs als Hij me nog een keer in coma wil hebben, ga ik daar samen met Hem doorheen.”