Gooi open die kerken, nu!

Maar naar de kerk mogen we niet. Nee, dat gaat niet. Vanaf 1 juli misschien. Wat mij opvalt, is dat daar zo weinig over te doen is. Ik heb de afgelopen maanden lobbyisten voor allerlei sectoren die weer open wilden zien langskomen, maar de kerken zaten daar niet bij. Wat is dat toch? Waarom accepteren wij zo braaf dat we víér maanden niet naar een godshuis kunnen? 

Natuurlijk, ik snap dat het belangrijk is het virus te bestrijden. En ja, ik ken de verhalen over coronaverspreiding onder groepen zingende mensen maar al te goed. Dus je moet goed nadenken over hoe je de kerken opent. Maar nog twee maanden dicht, terwijl het virus bijna op z’n gat ligt? In Groningen, Friesland en Drenthe worden nauwelijks nog besmettingen genoteerd. In Duitsland zijn de kerken alweer open. Uiteraard omgeven met allerlei maatregelen. Maar waarom daar wel? In Italië, veel harder getroffen dan Nederland, lieten de bisschoppen een vlammend pleidooi horen om de sacramenten snel weer te kunnen uitdelen. Hard nodig, vonden ze. Er is inmiddels goede hoop dat de kerken daar vanaf Pinksteren weer opengaan. 

• Lees ook: Regels rondom kerkdiensten versoepeld

In Nederland blijft het nagenoeg stil. Wat is dat toch? Waarom lijken wij het wel prima te vinden? Het argument dat me het meest irriteert, is het ‘imago’ van de kerken. Wij christenen moeten het goede voorbeeld geven, bereid zijn ons op te offeren. Want wat zullen de mensen wel niet zeggen als we de kerken weer openen? De totale braafheid. Sinds wanneer leven wij van de gunst van mensen? Ik ga naar de kerk in de hoop God te ontmoeten. Het kan me – als het erop aankomt – niet veel schelen wat mensen daarvan vinden.

Natuurlijk: we zingen even niet. We houden afstand. Ik wil ook nog wel een mondkapje opdoen als dat goed is voor m’n imago. We gooien de deuren zo veel mogelijk open, zodat de aerosols (kleine virusdeeltjes) niet blijven hangen. En zodat iedereen kan zien dat er nog gebeden wordt. En na afloop, na afloop gaan we met z’n allen op de parkeerplaats staan. Telkens anderhalve meter van elkaar natuurlijk. En dan zingen we uit volle borst ‘U zij de glorie’...