'Here We Are': een ontroerend autismedrama uit Israël

Een filmrecensie van Rick de Gier

9 oktober 2021 · Leestijd 3 min ·

Films over autistische personages hebben een flinke ontwikkeling doorgemaakt sinds de klassieker 'Rain Man' uit 1988. En dat is maar goed ook.

Hoewel de film Rain Man positief bijdroeg aan de bekendheid van autisme, gaf hij er een wel erg eenzijdig beeld van. Inmiddels is dat beeld enorm verbreed en genuanceerd, dankzij honderden films en series in alle mogelijke genres. Om een paar uitschieters te noemen: de populaire Netflixserie Atypical, de documentaire Life, Animated, het recente Franse drama Hors normes (van de makers van Intouchables).

Aan dit rijtje kan ook de nieuwe Israëlische speelfilm Here We Are worden toegevoegd. Die gaat over kunstenaar Aharon, die ooit een succesvolle carrière had maar nu fulltime zorgt voor zijn zoon Uri, een twintiger met een autistische stoornis. Elke dag verloopt vrijwel hetzelfde voor het stel: ze gaan een stukje fietsen, eten pasta in de vorm van sterren, maken steeds dezelfde grapjes, vallen naast elkaar in slaap.

Het lijkt voor Uri een fijn, stabiel bestaan, maar dat ziet zijn moeder – die van Aharon gescheiden is – anders. Zij heeft wettelijk laten bepalen dat haar zoon begeleid moet gaan wonen, zodat hij zelfstandiger kan worden en met leeftijdgenoten kan leren omgaan. Bovendien is Aharon niet meer de jongste; hij zal niet eeuwig de rol van verzorger kunnen spelen.

Lees ook: Film 'Dune' is eindelijk een overtuigende sf-klassieker

Aharon is het niet eens met de beslissing, hij heeft op dit gebied al veel zien mislukken. Impulsief besluit hij met Uri van huis te vluchten en op reis te gaan door Israël, zodat hij intussen een alternatief plan kan verzinnen.

Zo krijgt Here We Are de vorm van een roadmovie – een keuze die een tikje geconstrueerd aanvoelt. Maar verder is de film prachtig. Het acteerwerk van beide hoofdrolspelers is bijzonder knap; het scenario subtiel en verre van sentimenteel. Ontroerend hoe gaandeweg steeds duidelijker wordt dat de vader minstens zo afhankelijk is van zijn zoon als andersom.