Het ideale weekend van zanger, predikant én racefietser Rob Favier

Hoe ontspan jij je na een drukke werkweek?

“Nou, ik heb een omgekeerd leven. Voor mij is juist het weekend druk, met diensten en optredens en dus hard werken. Doordeweeks zit ik vaak rustig op mijn kamer te werken. Dan ontspan ik door op mijn racefiets te stappen en hard te rijden. Dat doe ik drie keer per week. Voor mij is dat de ultieme ontspanning.”

Wat doe je het liefst op zaterdagavond?

“Ik ontspan altijd erg wanneer ik, als het een keertje kan, lekker met mijn vrouw Els op de bank voor de buis zit.”

Hoe ziet jouw ideale zondagochtend eruit?

“Een dienst waarin ik mag spreken en zingen. Als ik zie dat dit mensen raakt en dat ze anders de kerk uitgaan dan ze kwamen, word ik daar heel gelukkig van.”

Wat is je favoriete boek?

“Afgelopen zomer las ik Nirvana van Tommy Wieringa. Die roman gaat over een ondernemer in de offshore-industrie die ontzettend fout was in de oorlog. Heel indrukwekkend, en op een historische persoon gebaseerd.”

Naar welke muziek luister je graag?

“Van cabaret en pop tot het Metropole Orkest. Ik ben fan van Bruce Springsteen. Een wereldartiest die altijd gewoon is gebleven.”

Wat eet je het liefst?

“Ik heb een glutenallergie, maar gelukkig kan ik genieten van heel simpele gerechten. Els maakt bijvoorbeeld weleens een pan klaar met champignons, erwten en uien. Wacht, ze fluistert me nu ‘zalm’ in. Aten we gisteren. Toen zei ik: ‘Volgens mij eten we in de hemel alleen maar zalm...’”

Wat vind jij het mooiste gebouw?

“Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel oog voor het uiterlijk van een gebouw. Dit voorjaar waren we in Toscane. Daar heb je veel mooie bouwwerken. Maar ik dacht steeds: wat gebeurt er daarbinnen? Dus ik denk standaard veel meer aan functionaliteit dan aan schoonheid.”

Waar ben je trots op?

“Ik ben stiekem wel een beetje trots, maar vooral dankbaar dat ik mijn hele leven heb kunnen doen wat ik altijd graag wilde: ‘iets’ met het evangelie en muziek.”

Tot slot een dilemma: nooit meer de Col du Galibier op fietsen, of nooit meer zingen en preken?

“Ik was al bang dat dit mijn dilemma zou zijn. Dat is een hondsmoeilijke... Maar als ik echt moest kiezen, zou ik toch de Galibier schrappen. Ik denk dat ik het podium meer zou missen dan deze of al die andere prachtige bergpassen die ik – nog steeds – graag beklim. Als zeventiger weet ik dat ooit de dag komt dat het sowieso niet meer gaat. Maar afgelopen zomer fietste ik nog heel wat jonge gasten voorbij, de berg op. Els heeft tegenwoordig een super e-bike. Dat ding is Himalaya-proof. Wij fietsen geen meter meer zonder elkaar. Soms zegt ze gekscherend: ‘Hé ouwe vent, trap je wel een beetje door?”