Hoe kun je je lot accepteren én hoop houden?

Een tijdje geleden zocht ik op YouTube naar blinde motivational speakers. Aangezien ik zelf maatschappelijk gezien blind ben en daarnaast de ambitie heb om mensen te inspireren en te raken met goede toespraken, dacht ik, bestaat zo iemand eigenlijk al?

En ja hoor, die bestaan… Zo stuitte ik al snel op Mark Pollock, een Ierse motivational speaker die naast blind ook nog eens vanaf zijn nek af verlamd raakte op latere leeftijd. Ik was uiteraard nogal nieuwsgierig naar deze man. En toen ik een TED Talk van hem had gezien waarin hij vertelde hoe je problemen kunt oplossen door samenwerking te zoeken, wist ik zeker: deze man moest ik te pakken zien te krijgen.

Daarom stuurde ik een e-mail naar het adres dat ik op zijn website vond. Al binnen een dag had ik een reactie van Mark Pollock himself! Ik legde kort mijn situatie uit en zei dat ik graag eens met hem wilde spreken omdat ik benieuwd was naar de manier waarop kee naar zijn lot. Daar stond Mark wel voor open, dus we planden we een Skype-afspraak waarin we nader kennis konden maken.

Hoeveel tegenslag kun je hebben?

Mark is vrij plotseling blind geworden door een loslatend hoornvlies (retina pigmentosa). Dat was het eerste dat hij moest accepteren. Dat lukte hem en hij vond zijn passie in het roeien. Hij roeide op vrij hoog niveau en won zelfs enkele prijzen (waaronder brons in de Commonwealth Games). Op een avond ging hij op de tast naar het toilet bij vrienden in huis. Dat ging mis: hij viel twee etages naar beneden en brak hij zijn nek. Vanaf dat moment was Mark dus naast volledig blind, ook nog eens verlamd. Hoeveel tegenslag kan een mens hebben?

Het is bijna niet voor te stellen hoe je leven er dan uitziet. Als je meervoudig verlamd bent, aan een rolstoel gebonden en ook nog eens volledig blind bent. Niet nog 5 graden (zoals ik nog kan zien) maar 100 procent blind. Helemaal niets zien. Complete duisternis om je heen. Vergeleken met hem valt mijn leven nog alles mee... Maar hij is nu dus een spreker die anderen motiveert.

Spanning tussen hoop en optimisme

Voordat hij verlamd werd, schreef hij het boekje Make it happen. Het staat vol met van die typisch ‘motivational’ praat. Stop making excuses en start making it happen is zo'n beetje zijn mantra in het boek. Maar dat boek stamt dus uit de tijd voordat hij zijn nek brak. Inmiddels is Mark meer bezig met de spanning tussen hoop en optimisme. De optimisten raken uiteindelijk teleurgesteld en haken af. Maar het zijn de realisten die het volhouden op de lange termijn, zegt Mark.

Toch blijft er een spanning bestaan tussen acceptatie van de omstandigheden waarin je je op dat moment bevindt en hoop op een betere toekomst.
Dat geldt ook voor Mark: de hoop op beterschap is de benzine waarop hij op dit moment zijn kracht vandaan haalt. Hij focust zich op het genezen van zijn verlamming. Door samenwerking met mensen over de hele wereld is hij bezig met het ontwikkelen van 'robotic legs', waar hij inmiddels al 1 miljoen stappen mee heeft gezet. Mark gelooft dat we door samenwerking heel ver kunnen komen.

Je situatie accepteren

Ik was benieuwd of hij ook hoop had die verder ging dan dit leven. Daarom vroeg ik hem in ons gesprek ook of hij in God geloofde. Maar hij gelooft niet in een God. Het voordeel daarvan is dat hij ook niet boos is op of gefrustreerd is over Hem. Hij bestaat immers niet.

Mij lukt dat niet. Niet in God geloven. Zelfs al zou ik het willen, het lukt me gewoon niet. Ik heb daar al eerder een blog over geschreven, maar God is er. Mark vertelde dat hij wel zeer geïnspireerd was door Viktor Frankl en zijn boek De zin van het bestaan, dat over de heel de wereld miljoenen keren is verkocht en gelezen. Frankl quote onder andere Friedrich Nietzsche: ‘Hij die een reden tot leven heft, kan vrijwel alle levensomstandigheden verduren.’

Uiteindelijk is dit wat Mark zegt: optimisten leunen op hoop alleen en raken gedemoraliseerd. Realisten houden hoop levend én accepteren de omstandigheden zoals ze zijn. Marks vrouw Simone zegt het in hun laatste TED Talk heel treffend: 'Acceptatie betekent weten dat rouwen is als een kolkende rivier waar je in moet springen en je mee moet laten voeren. Om op nieuwe plekken te komen.'

Zo is het inderdaad. Pas als je je eraan overgeeft en je situatie accepteert zoals hij is kun je je heroriënteren op je leven en bedenken welke kant je daarmee op zou willen.
Ik merk dat ik heel langzaam stapjes begin te zetten in dat (rouw)proces. 

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Afbeelding boven: screenshot uit de video Meet Mark Pollock