Huub Stapel: 'Ik houd God ver­ant­woor­de­lijk voor al het leed in de wereld'

Er zijn best veel gelovigen die weleens twijfelen aan hun geloof. Maar Huub Stapel twijfelt nooit aan zijn ongeloof. “Jullie God is een soort overgeleverde traditie. Als er toch íets is als een god, dan houd ik Hem verantwoordelijk voor al het leed In de wereld. Dat is overigens ook het eerste wat ik zeg als er Jehova’s getuigen aan de deur komen. Waarom greep God niet in bij Auschwitz, in Rwanda, in Joegoslavië? Als je daar het antwoord op hebt, dan mag je terugkomen. Meestal is het gesprek dan heel snel afgelopen.”

Klap van de pastoor

Als 12-jarige misdienaar kreeg Huub een flinke klap van de pastoor. Dit betekende meteen het eind van zijn betrokkenheid bij de katholieke kerk. Sindsdien weet Huub zeker dat God niet bestaat. Een groot contrast met zijn moeder, voor wie geloof de basis was van haar bestaan. Toch zei ze op haar sterfbed dat ze een rotleven had gehad, vooral vanwege permanente geldzorgen. “De armoede ging nog wel, maar de minachting die ermee gepaard ging was het ergste."

Je naaste

Veel normen en waarden van Huubs ouders zijn altijd een leidraad geweest in zijn leven. "Gewoon eerlijk zijn, is heel belangrijk. Goed zijn en omkijken naar je medemens. Heel veel mensen bidden zondags In de kerk, en horen vanaf de kansel 'heb je naaste lief als jezelf'. Maar dan zien ze na de dienst buiten een zwerver zitten en daar stappen ze overheen. Mijn vader zei altijd: 'Blijf maar op je paadje. Dan kan je niks gebeuren. Hij bedoelde: blijf trouw aan je opvoeding, blijf trouw aan je normen, je waarden, je principes, dan loop je nooit verkeerd.'