Jun­g­le­pi­lo­ten Joost en Anke: 'Het is avontuurlijk, niet romantisch'

De regen klettert op het dak wanneer we Joost en Anke Gerritsen spreken via een videoverbinding. Het regenseizoen is begonnen in Tsjaad, en de neerslag komt met bakken uit de hemel. “Het is nu wel lekker koel,” grinnikt Anke. “Dertig graden in plaats van 42.” Toch levert de regen ook problemen op: “Watermanagement is hier wat minder goed geregeld dan in Nederland. Bij de eerste regenbui liepen de huizen van collega’s al onder water.”

Joost (32) is in Tsjaad piloot voor Mission Aviation Fellowship (MAF) en begin februari verhuisde hij met Anke (31) en hun twee kinderen Joshua (bijna 3) en Toby (1,5) naar de MAF-basis in Ndjamena, in het uiterste westen van Tsjaad.

Niet in de planning

Dat ze daar zouden belanden, lag niet in de planning. Ja, ze wilden als stel iets doen wat impact heeft, geïnspireerd door een reis naar bevriende zendelingen. Maar veel concreter was het niet, toen ze zich zes jaar geleden als pasgetrouwd stel aanmeldden voor Next Destination, een evenement waarbij je proeft wat MAF doet.

De MAF leek hun wel wat, maar zowel Joost als Anke was geen piloot en ze hadden geen idee waar ze aan begonnen. “Het is een lange reis geweest, die we stapje voor stapje hebben gemaakt,” vertelt Joost. “Uiteindelijk heeft die reis ons vooral geleerd op God te vertrouwen.”

Ga eerst maar eens een marriage course doen

Van het eerste gesprek tot aan het landen in Tsjaad zijn er heel wat van die stapjes gezet. “Bij Next Destination zeiden ze tegen ons: ‘Ga eerst maar eens een marriage course doen, want je huwelijk moet wel stevig zijn als je hieraan begint. Ga dan deze boeken lezen, en kom daarna maar eens terug voor een gesprek. En toen moest de opleiding nog beginnen.”

“Leren vliegen is ontzettend duur,” vult Anke aan, “terwijl we helemaal geen geld hadden. Maar iedere keer als we een stap moesten zetten, kwam dat precies goed. Dan leer je wel te vertrouwen.”

Dertig keer Nederland

In vijf jaar leerde Joost vliegen, gingen de twee op taalcursus, volgden ze de zendingsschool All Nations en kregen ze twee kinderen, om uiteindelijk met z’n vieren in Ndjamena te belanden. Vanuit hier vliegt MAF naar plekken die over de weg vrijwel niet te bereiken zijn, om daar hulp en zendingswerkers te brengen of te halen.

Joost: “Tsjaad is dertig keer groter dan Nederland, en zodra je buiten de hoofdstad bent, houdt het asfalt op. Waar je in twee uur en twintig minuten naartoe vliegt, doe je er per auto met droog weer zestien uur over.”

Groene oase

Joost is dagelijks te vinden op het vliegveld. Niet alleen om te vliegen, trouwens. “Een uur vliegen kost tien uur voorbereiding. Aan onderhoud – dat doe ik niet zelf – maar ook aan papierwerk en training. We zijn hier met drie piloten en allemaal doen we één of twee taken ernaast. En terwijl ik vlieg, is Anke thuis met de kinderen.”

Het was onze droom om impact te hebben

Anke: “Het was onze droom om impact te hebben. Dat doet Joost door te vliegen, maar ook ik kan hier iets betekenen. Zo komen er af en toe zendelingen langs die in kleine dorpjes en onder arme omstandigheden elders in Tsjaad werken. Dit is een heftig land, zowel qua klimaat als qua veiligheid. Als wij hun dan even rust kunnen bieden op onze compound, is dat een groot goed. Want hier is airco, veel schaduw – dit is een groene oase – en we hebben een zwembad. Daarmee bieden we mensen echt een momentje rust.

Soms zeggen collega’s: ‘Wij konden zo lang in het noorden – een heel afgelegen gebied – blijven werken omdat we wisten dat MAF ons zou komen halen als het misging.’ Dat raakt me. Alleen al onze aanwezigheid maakt het mogelijk dat anderen hun werk kunnen doen.”

Legitieme vragen

Tegelijkertijd moeten Joost en Anke ook nog volop wennen aan het Afrikaanse leven. Ze krijgen bijvoorbeeld veel hulpvragen van lokale mensen. “Wij zijn rijke westerlingen, en dat weten de mensen,” legt Anke uit. “Pas vroeg de huishulp geld om zandzakken bij haar huis neer te kunnen leggen tegen de regen. De bewaker van de compound wilde geld om een motorhelm te kopen. De bewaker van het vliegveld vroeg geld voor medicijnen voor zijn dochter. Het zijn allemaal goede, legitieme vragen. Maar voor ons is het een puzzel hoe we hier respectvol mee omgaan.”

Joost: “Ja, het is best avontuurlijk om dit te doen. En niet per se romantisch, want we worden hard met onszelf en elkaar geconfronteerd.”

Familie Paas – Navigeren tussen bergen en vertrouwen

In de onherbergzame berggebieden van Papoea-Nieuw-Guinea vliegt piloot Arjan Paas naar dorpen die enkel per vliegtuig bereikbaar zijn. De landingsbanen zijn smal, onverhard en nauwelijks zichtbaar vanuit de lucht. Het werk is risicovol, maar Arjan ervaart er diepe voldoening. Bij een regionaal ziekenhuis met een glibberige landingsstrook ontmoet hij arts Diana, die haar patiënten onder moeilijke omstandigheden probeert te helpen.

Familie Van der Beek – Nieuwe wegen in Suriname

David, Mieke en hun dochter Fien beginnen een nieuw bestaan in Suriname. Het wennen aan het klimaat, de cultuur en het leven ver van huis gaat met vallen en opstaan. Mieke voelt zich soms eenzaam, maar vindt langzaam haar plek en maakt nieuwe vrienden. Op de kleurrijke markt ontdekt ze geuren en smaken die haar verrassen. Ondertussen maakt David zijn eerste trainingsvluchten. Maar eerst wacht een spannend moment: zijn vliegexamen. Slaagt hij erin om zelfstandig te mogen vliegen?