Kruiswoorden: "Eli Eli, lema sabachtani" (4)
Stilstaan bij de laatste woorden van Jezus
In de Lijdensweek, ook wel de Goede Week genoemd, leven we toe naar het sterven van Jezus (vandaar: Lijdensweek) en naar de vreugde van Pasen (vandaar: Goede Week). Elke dag staan we stil bij woorden van Jezus, die Hij hangend aan het kruis, gesproken heeft.
Bekommert Jezus zich in de eerste drie kruiswoorden om de mensen om hem heen, in de laatste vier gaat het over zijn relatie met Zijn Vader. We horen in elk daarvan de nagalm van de Psalmen, wat doet vermoeden dat hij die in zichzelf reciteerde aan het kruis. De eerste, opgetekend in het Hebreeuws is een wanhopige vraag: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? (Psalm 22:1)
Vriend en vijand had hem verlaten. Ook moest hij afscheid nemen van de paar geliefden die wel bij het kruis stonden. Maar het zwaarste was, dat zijn Vader Zich van hem afkeerde. Zijn leven lang had hij niets gedaan zonder zijn vader er in te kennen, maar nu was hij helemaal alleen gelaten. Was dit het lijden waartegen hij zo had opgezien, dat hij bloed zweette in Getsemane? Nu was hij helemaal geworden als alle mensen, zonder God in deze wereld, de dood nabij. En als eerste en hopelijk enige ervoer hij ten volle waarheen de weg leidt die de mensheid gekozen heeft.
Al had God Zich voor de mens Jezus verborgen, de Vader zou zijn Zoon niet aan de dood overlaten. Zijn leven, zijn liefde, zou de dood overwinnen! Maar Jezus voelde dat niet zo. En op zijn vraag kwam geen antwoord. Toen niet. Maar de vraag is wel gehoord!
Wat een troost: Jezus staat naast mij als ik met 'waaroms' worstel. Hij deelt in mijn radeloosheid en weet ook geen antwoord.
Kan ik ook zo naast anderen staan en delen in hun vragen en leed, zonder met goedkope antwoorden en makkelijke oplossingen te komen?
Eli, Eli, lema sabachtani
(Matteüs 27:46)
