Lazarus staat op | Dat wat ons rest

Goedemorgen en van harte welkom bij de PopUpGedachte ofwel Lazarus Staat Op. Ik ben Rikko Voorberg en ’s ochtends tussen zes en zeven schrijf ik op de werkdagen een overweging om de dag mee te beginnen. Mijn moment van stilte en contemplatie voordat takenlijstjes, gezin en wat dan ook om aandacht vragen. Al schrijvende ontrolt de gedachte zich en het begint altijd met een titel. Vandaag deze:

Dat wat ons rest – PopUpGedachte vrijdag 13 november 2020

Ben je een idealist, vroeg ik aan de studenten gisteren tijdens de online lezing. Er gingen aarzelend enkele vingers omhoog. Ben je het absoluut niet? Ook dat kwam nauwelijks voor. Het hing er allemaal een beetje tussen in. Iemand zei: ‘Ik heb wel idealistische ideeën, maar de uitvoering, hè?’ Dat was eerlijk en herkenbaar. Er zijn allerlei idealen, maar om daar nu allemaal werk van te gaan maken. Je hebt ook nog een leven.

Moet je dan idealist zijn? Het is ook maar een woordje. Moet je hoop hebben? De vraag is of moeten het juiste woord is, maar hoop kon weleens dicht in de buurt komen van de eerste levensbehoeften. Eén spade dieper. Is het nodig om lief te hebben? Dat kan bijna niet anders, hoe zou je anders leven. Een krachtig idealisme komt voort uit hoop en hoop is geen hoop tenzij het gegrond en geworteld is in liefde. Dat is de bron, dat is volgens de oude teksten van christendom zelfs het gebod, het echte, het eerste, het enige ware. Heb lief. Augustinus zei het zo: Heb lief en doe dan wat je wilt. Een korte samenvatting van evangelie. En een bevrijdende. Vanochtend staat het in één van de brieven van Johannes:

“Het is geen nieuw gebod waarover ik u schrijf, maar het gebod dat wij van het begin af hebben gehad: laten wij elkaar liefhebben. En hierin bestaat de liefde, dat wij een leven leiden naar zijn geboden. En dit is het gebod, dat gij van het begin af hebt vernomen: dat gij leeft in de liefde.”

Liefde heeft alles te maken met het leven naar de voorschriften van de Eeuwige. Wet en liefde zijn hier onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Het is liefde die maakt dat je niet langer je toeëigent wat van een ander is, wat maakt dat je niet eens meer verlangt naar wat van een ander is, want je hebt van die ander leren houden. Het is liefde die van tegenstanders naasten en medemensen maakt. Dat is het grote gebod en de weg om te gaan.

En met deze laatste PopUpGedachte voor het weekend, sluit ik graag af met een paar zinnen uit dat prachtige gedicht van Pádraig Ó Tuama 'Facts of Life', oftewel de Zekerheden van het Leven. Dit zijn de laatste strofen:

Dat leven niet eerlijk is

Dat leven soms goed is

En soms meer dan goed

Dat leven vaak niet zo goed is

Dat leven echt is

En als je het goed kunt hebben

Heb het dan goed

Met liefde

Met kunst

En zin

Waar zinloosheid loert

Dat je zult leren leven met spijt

Dat je zult leren leven met respect

Dat de structuren die jou beperken

Niet eeuwig je zullen beklemmen

Dat het waarschijnlijk met jou wel goed komt

Dat je zult moeten erkennen dat dingen nu eenmaal veranderen

Voor je sterft

En je sterft sowieso

Dus zou je net zo goed kunnen gaan leven

Kunnen gaan liefhebben

Zou je net zo goed kunnen liefhebben

Goed kunnen liefhebben

Tot zover. Een hele goede vrijdag gewenst. En vrede, en alle goeds.  

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.