'Leiders die niet begrensd worden, worden grens­over­schrij­dend'

Hij ziet er niet bepaald dominee-achtig uit. Een jonge vent van halverwege de dertig. Sportief, modieus kapsel, hippe bril. Hij heeft een hele reis door de wondere wereld van het Nederlands christendom achter de rug. Het begon ooit met een radicale bekering in zijn tienertijd bij een bijeenkomst van Soul Survivor, een evangelische jongerenbeweging die net na de eeuwwisseling mateloos populair was. Het leverde een nieuw genre van emotionele opwekkingsliederen op, heuse popsongs met mantrarefreinen en opzwepende drum en bas. Een hele generatie jongeren trok naar de charismatische evenementen waar deze liederen in worshipnights werden gezongen, compleet met torontogeblesseerde taferelen. Het was jong, hip en radicaal.

Deze wannabee-dominee was een van hen. Via hem maakte ik kennis met evangelische buitenissigheden als soaken: een soort snoezelen in de Heer, en extreme prophecy, jongeren werden de straat op gestuurd om argeloos winkelend publiek ongevraagd boodschappen van God door te geven. Hij deed enthousiast mee. Hij was onder de indruk van de grote man van de club: Mike Pilavachi. Een spreker met humor, charisma en autoriteit.

“Ik wilde zijn zoals hij,” zegt hij, “zo goed spreken, mensen enthousiast maken voor Jezus. Al voelt dat nu raar om te zeggen.”

Onaantastbaarheid leidt tot handtastelijkheid

Ik snap het. Afgelopen jaren bleek deze Mike al jaren seksueel grensoverschrijdend gedrag te vertonen. Het is helaas het oude (opwekkings)liedje in dit soort organisaties met een charismatisch leider. Signalen worden genegeerd, weggemoffeld vanwege de grotere missie. Het is laster of geestelijke strijd: het kan gewoon niet waar zijn dat de grote leider zoiets doet. Het lijkt een wetmatigheid dat onaantastbaarheid leidt tot handtastelijkheid. Leiders die niet begrensd worden, worden grensoverschrijdend.

“Het heeft me verward”, zegt hij. “Ik heb daar zo veel geleerd en ervaren, maar wat betekent het allemaal?”

Hij moet gaan. Zijn mogelijk nieuwe gemeente wacht. Ik zwaai hem uit en bedenk dat het bijzonder is dat hij nog gelovig is. Hij is niet gedesillusioneerd afgehaakt. Hij is zelfs aspirant-dominee. Zijn ziel heeft Soul Survivor overleefd.