Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Little Women: het 152-jaar oude verhaal in een nieuw, rebels jasje ★★★★☆

Genomineerd voor zes Oscars!

Hoe kan het dat een 152-jaar oud boek, voor de zoveelste keer verfilmd wordt én een succes is? Het verhaal van de ambitieuze Jo, zelfbewuste Amy, zorgzame Meg en verlegen Beth is wederom een nieuw jasje gestoken – deze keer een die net zo rebels voelt als het personage van heldin Jo. Little Women draait vanaf 6 februari in de bioscoop.

Deel:

In een Amerikaans dorpje, grenzend aan de bossen, staat een groot huis. Het lijkt weinig bijzonders, tot je de deur opent. Dan is het, zoals de regisseur van Little Women hoopte, alsof je een velvet box opent.

Regisseur Greta Gerwig (van o.a. Lady Bird) verwelkomt je in de verborgen wereld van de March familie. Een versleten piano staat in de hoek. Aan de wanden hangen schilderijen. Op de grond liggen verkleedkleren. Verstopt in het bureau liggen stapels volgeschreven papieren. Het is een chaos, maar het rommelige huis straalt een gevoel van ultieme gezelligheid uit. Je krijgt bijna heimwee als je de bioscoop uitloopt.

De zussen

Maar het is niet zozeer het huis waar je heimwee naar krijgt, het zijn de zussen. De vier March zussen – Jo (Saoirse Ronan), Amy (Florence Pugh), Meg (Emma Watson) en Beth (Eliza Scanlen) – lijken altijd in beweging te zijn. Ze vullen het huis met een bruisende en knetterende energie. Constant vallen ze elkaar in de rede en het ene woord struikelt over het andere. In het script kom je dan ook veel afgebroken zinnen tegen, waar de één ophoudt en de ander het meteen weer oppikt. Dat creëert de realistische werkelijkheid van het leven met zussen, waar Gerwig op hoopte.

Rommeligheid

Jo, Amy, Meg en Beth lachen met elkaar, schreeuwen naar elkaar, stoeien, knuffelen, dromen, huilen en kletsen tot in oneindigheid. Die rommeligheid van relaties – en het compleet accepteren en omhelzen ervan – is de rode draad die door Little Women verweven is. De zussen kunnen gemeen en haatdragend zijn, maar als het erop aan komt, kunnen ze ook vergeven. Ze zullen elkaar nooit laten vallen, want ze houden meer van elkaar dan van wie dan ook.

Hun eigen weg

Toch vertrekken ze één voor één uit het ouderlijk huis en proberen ze hun eigen weg te vinden. Jo verhuist naar New York om te schrijven. Amy vertrekt naar Parijs om te schilderen. Meg trouwt met haar grote liefde. Alleen Beth blijft thuis. De zussen groeien op en realiseren zich dat hun dromen niet alles blijken te zijn waar ze op hadden gehoopt. Amy’s schilderijen zijn mooi, maar niet bijzonder genoeg. Meg’s huwelijk blijkt een worsteling om het hoofd boven water te houden te zijn. Beth kan haar dromen niet waarmaken vanwege haar gezondheid. Jo schrijft verhalen die haar talent geen eer aan doen, om geld te verdienen voor haar familie.

Twee tijdlijnen

De zussen verlangen naar de warmte van thuis, toen ze nog samen waren, en naar wie ze dachten te worden. Daarom begint de film met de vier vrouwen als volwassenen, waarbij het verhaal van hun jeugd met hen meebeweegt – niet in flashbacks, maar als twee tijdlijnen waar steeds tussen gewisseld wordt. De vroegere tijdlijn, die begint in 1861, voelt warm en gezellig – een gevoel dat goed neergezet wordt door de kleur van de beelden. De latere tijdlijn begint zeven jaar later, in 1868, en voelt killer en gedimd. De rode gloed in Jo’s haar is daar niet meer zo rood.

Het gebruik van de twee tijdlijnen maakt deze verfilming van een inmiddels uitgekauwd verhaal uniek, want vanuit dit perspectief is het nog niet eerder verteld. Het maakt ook dat Little Women een stukje mysterie vasthoudt door de film heen. De puzzelstukjes vallen één voor één op hun plaats. Dat zorgt ervoor dat je, als je het boek nooit hebt gelezen, langzaam erachter komt hoe het zit. Maar ook als je het verhaal wel kent, geeft deze nieuwe versie een frisse kijk – terwijl het tegelijkertijd wel het klassieke aspect behoudt doordat het script zo veel mogelijk is geknipt en geplakt uit het originele boek.

Een klein nadeel is dat je door het wisselen van tijdlijn niet heel makkelijk in het verhaal komt en dat het soms wat afstandelijk voelt – de verhaallijn wordt immers steeds ‘gebroken’. Tegelijkertijd is dat wel zó goed aangepakt dat je dit minpuntje bijna door de vingers kan zien. Het wisselen tussen tijdlijnen wordt namelijk gedaan op momenten dat de zussen op dezelfde plek zijn als zeven jaar daarvoor/daarna. Gerwig zet zo een heel ‘rondgebreid’ verhaal neer. Daarnaast creëert het gewissel een reeks aan kleine cliffhangers, waardoor je aangehaakt blijft.

Wie gaan ze trouwen?

Wat deze nieuwe versie van Little Women ook uniek maakt is dat het de ‘teleurstellende’ relaties van de zussen – waar fans het al sinds 1869 mee oneens zijn – uitvergroot en tot kern van de film maakt. In eerdere films werd het verhaal van schrijfster Louisa Alcott enorm geromantiseerd.

Maar het verhaal was nooit romantisch bedoeld door de vrijgevochten (en nooit getrouwde) Alcott. Nadat het eerste deel van Little Women uitkwam, kreeg ze ladingen brieven van meiden die wilden weten wie Jo, Amy, Meg en Beth zouden trouwen. “Alsof trouwen het enige einddoel is van een vrouw”, schreef Alcott daarover aan een vriendin. Om de simpele reden dat ze weigerde ook maar iemand te pleasen, verraste ze iedereen door een andere weg in te slaan dan iedereen had verwacht en gehoopt.

Gerwig neemt voor deze film de rol in van Alcott’s bondgenoot. Ze verzet zich (grotendeels) tegen de drang naar het romantische en sprookjesachtige. Ze geeft het economische plaatje, dat in elk huwelijk in die tijd een rol speelde, een plaats in het verhaal. Daarmee laat ze zien dat het huwelijk voor de zussen niet alleen een romantische, maar ook een zakelijke keuze was.

Maar Gerwig doet meer dan dat. Meg is de enige zus die ervan droomt te trouwen, maar de film stopt niet bij het moment dat Meg en haar man elkaar het ja-woord geven. Gerwig pakt elk aspect van hun moeilijke huwelijk en vergroot ze: hun geldproblemen, schuldgevoelens, twijfels, miscommunicatie en onzekerheid. Wat ze vervolgens doet, is dat ze laat zien hoe de twee toch samen verder gaan, omdat hun liefde voor elkaar groter is dan het gebrek aan geld.

Boodschap

Het huwelijk van Meg sluit naadloos aan bij de boodschap van de film. De ‘little women’ leren je het lelijke van het leven niet buiten te sluiten en om de rommeligheid van het leven te omhelzen. Little Women is geen sprookje. Dat kan het ook bijna niet zijn, want het enige échte liefdesverhaal is dat tussen Jo en haar zussen. Maar doordat dát liefdesverhaal centraal staat in Gerwig’s Little Women, krijgt het verhaal voor het eerst een einde waar je blij mee bent.

Little Women is genomineerd voor 6 Oscars.

Little Woman

Lees ook: Just Mercy: advocaat Bryan strijdt voor onschuldige ter dood veroordeelden ★★★★☆

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Geschreven door

Wendy Verra

--:--