Marians man viel van vier meter hoogte – en dat liep wonderlijk goed af

“Wonderen bestaan nog!”, begint Marian vol overtuiging haar verhaal. “We wonen buitenaf en hebben enkele jaren geleden een kavel gekocht waarop we ons droomhuis bouwen. Elke vrije minuut klust Janwillem aan het huis. We hebben geen aannemer, dus nagenoeg elke steen heeft hij eigenhandig gelegd. Mijn schoonvader helpt vaak mee.” Zo ook de avond dat het vreselijk misgaat.

Spekgladde steiger

Het is wekenlang droog en warm weer geweest. Die dag heeft het voor het eerst sinds tijden weer geregend. Janwillem en zijn vader zijn druk aan het klussen. “Wat Janwillem niet in de gaten had, was dat de steiger door de regen spekglad is geworden. Behendig klauterde hij met één arm vol materialen naar boven. Net op het moment dat hij het bovenste platform van de steiger van vier meter hoog wil beklimmen, glijdt hij uit. Hij probeerde zich vast te grijpen, maar verloor zijn evenwicht en viel vanaf vier meter hoogte. Zijn val brak door een pak bakstenen, dat hij met zijn zij raakte”, vertelt Marian, nog steeds onder de indruk van het ernstige ongeluk van haar man.

De schrik slaat om het hart

De vader van Janwillem – die op dat moment aan de andere kant van het huis werkt – hoort een vreemd geluid en gaat nietsvermoedend op onderzoek uit. Tot zijn ontsteltenis ziet hij zijn zoon strompelend en met een spierwit gezicht zijn richting op komen.

“Hij begreep meteen wat er was gebeurd. Mijn schoonvader is normaal gesproken de kalmte zelve, dus toen hij in paniek naar binnen kwam rennen, wist ik meteen dat er iets heel ergs was gebeurd.” De schrik slaat Marian om het hart als ze hoort dat Janwillem van de steiger is gevallen. “Mijn schoonvader had op dat moment nog geen idee vanaf welke hoogte hij was gevallen en of hij op zijn hoofd terecht was gekomen.” Eén blik op Janwillem was voor hem voldoende geweest om te beseffen dat hij meteen naar de dokter moest gaan met hem.

Van slag

Marian is bang voor wat ze zal aantreffen op de onheilsplek en belt meteen de spoedlijn van de huisartsenpost. “Achteraf gezien heel onlogisch, want in zo’n geval bel je natuurlijk altijd de ambulance, maar ik was zo van slag dat ik het eerste deed dat in mij opkwam.” Al bellend komt zij bij Janwillem aan.

“Tot mijn grote opluchting zag ik dat hij al zelf naar de auto was gelopen. Daar zat hij te wachten om naar de dokter te gaan; hij besefte goed dat hij nagekeken moest worden na een val van zo’n hoogte en de pijn die hij had. Ik dacht nog dat, zolang hij nog kon staan en lopen, het allemaal wonderlijk genoeg heel erg meeviel. Omdat hij zo spierwit was, vermoedde ik wel dat hij iets gebroken had; hij had eerder een keer wat gebroken en zag er toen net zo wit uit.”

Om de ernst van de situatie te kunnen inschatten stelt de assistente van de huisartsenpost nog enkele vragen. “Ik legde uit dat hij wel weer kon staan, maar dat hij erg wit was en veel pijn in zijn zij had. Hoe groot de interne schade uiteindelijk bleek te zijn, was voor ons op dat moment onduidelijk. Adrenaline kan veel maskeren”, weet Marian. Geadviseerd wordt om snel naar het ziekenhuis te komen voor controle op inwendige verwondingen en interne bloedingen.

Interne bloedingen en operatie

Janwillem en zijn vader vertrekken in allerijl naar het ziekenhuis. “Eigenlijk had hij met een ambulance vervoerd moeten worden, maar het was zo’n klein stukje dat mijn schoonvader zelf wilde rijden.” Onwetend van de ravage die de val van binnen heeft aangericht, loopt Janwillem zelf het ziekenhuis in. “Na onderzoek werd duidelijk dat mijn man diverse interne bloedingen had en meerdere gebroken ribben. Hij wordt aan de monitoren gelegd en krijgt te horen dat wanneer zijn bloeddruk begint te dalen, hij meteen geopereerd moet worden.” Kort daarna begint zijn bloeddruk inderdaad te dalen en gaan alle alarmbellen af. Meteen wordt hij klaargemaakt voor de operatie.

Toen zijn bloeddruk begon te dalen, gingen alle alarmbellen af

Marian – die thuis bij de kinderen was gebleven – ruilt met haar schoonvader en komt snel naar het ziekenhuis. “Ik kon nog een paar woorden spreken voordat hij de operatiekamer in ging. We hadden geen idee hoe en of hij uit de operatie zou komen, maar vreemd genoeg was hij zelf erg kalm. Hij was ervan overtuigd dat hij in goede handen was.”

De operatie duurt twee en half uur. “Al die tijd moest Janwillem wakker blijven om de instructies van de artsen op te kunnen volgen. Ze zetten via zijn lies met een heel klein tangetje ringetjes om de bloedingen in zijn milt en nier te stelpen. Ondertussen maakten ze elke keer röntgenfoto’s om te zien of het goed ging. Gelukkig sijpelde het bloed uit kleine scheurtjes en was het geen grote scheur; dan was het slechter afgelopen.”

Troost en rust uit gebed

Marian is christelijk en put troost uit haar geloof in God. Omdat het haar op dat moment niet lukt om te bidden, vraagt zij de mensen uit een gebedsgroep om te bidden voor haar man. “Ik voelde langzaam de rust op mij neerdalen. Het was zo bijzonder; toen ik zelf niet kon bidden, waren er mensen die dit voor ons deden. Ik ervaarde de aanwezigheid van God heel sterk op dat moment.”

Het lukt de artsen om het bloeden te stelpen. “Na de operatie was het gevaar geweken. Ik was zó dankbaar; het had heel anders kunnen aflopen. Dat zet je stil. Ik besef meer dan daarvoor hoe betrekkelijk het leven is en lijk hierdoor meer te kunnen genieten van de momenten met ons gezin. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik merk dat ik door dit alles sindsdien meer in het moment leef.”

Na drie weken de steiger weer op

Slechts vijf dagen na zijn val mag Janwillem weer naar huis. Hij herstelt zo goed dat hij in zijn eigen omgeving verder mag herstellen. “Na drie weken klom hij de steiger weer op. Na onze vakantie enkele weken later, hervatte hij pas weer zijn werkzaamheden aan ons huis.” Marian is onder de indruk van de wonderlijke manier waarop alles is verlopen.

“Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Natuurlijk heeft Janwillem nog wel wat last van de gevolgen van zijn val en is hij nog niet volledig hersteld. Hij merkt regelmatig dat zijn kracht minder is dan voor het ongeluk. Ook staat hij nog steeds onder controle van het ziekenhuis. Zo heeft hij bijvoorbeeld morgen een CT-scan van zijn organen; één rib is niet goed hersteld en kan zo weer breken. Dat zijn relatief kleine gevolgen als je erover nadenkt hoe anders het had kunnen aflopen. De dankbaarheid overheerst.”