The Bowery: ‘Er is altijd wel iemand die jou op het licht kan wijzen’

Van de Nederlandse band The Bowery hoef je geen standaardliedjes over de liefde te verwachten; wel pure nummers over twijfel, pijn, verdriet en duisternis, maar ook over de zoektocht naar hoop, geloof en licht. De band zag het levenslicht in 2016 en bestaat uit ‘baardbroeders’ Rokus Maasland (37) en Ramon Scherrenberg (33). Het rauwe randje van de muziek hoor je niet alleen terug in hun teksten, maar ook in de Springsteen-sound en ongepolijste gitaargeluiden. In mei bracht The Bowery debuutalbum Broken jars uit.

The Bowery: 'We hoeven die gebrokenheid niet te verbloemen'

M: “Wie zijn Ramon en Rokus?”

Ra: “Mijn naam is Ramon en ik ben gitarist en zanger in The Bowery. Verder begeleid ik jongeren op woongroepen en ben ik vader van een zoon van 16 jaar.”

Ro: “Ik ben Rokus, zanger van The Bowery en in het dagelijks leven onder andere vader van een 9-jarige dochter en 5-jarige zoon. Ik houd ervan om grappen met ze te maken. Als ik mijn zoontje op bed leg, prop ik het puntje van zijn laken in mijn broekzak en loop ik weg, met het laken achter me aan. Dat is al vier maanden lang ontzettend grappig!”

M: “Wat heerlijk! Vertel eens: wat is er typerend aan The Bowery?”

Ra: “Vriendschap is een kernwoord. We delen het leven, maar dat klinkt misschien gelijk zo heftig.”

Ro: “The Bowery is een wijk in New York die ooit is gebouwd met het idee om een van de mooiste wijken van de stad te worden. Een tijdje was dat het ook, totdat het verval optrad en de drugsbendes kwamen. De wijk die ooit zo mooi was bedoeld, werd een puinhoop. Wij zingen ook over een gebroken wereld die ooit zo mooi bedoeld was, maar waar de bewoners een puinhoop van hebben gemaakt. In onze muziek willen we die gebrokenheid er laten zijn. We hoeven die gebrokenheid niet te verbloemen, maar willen mensen laten nadenken: wat doe jij ermee? En: hoe kun je leven vanuit een bepaalde hoop, ondanks dat er zoveel kapot is om je heen?”

The Bowery: 'We hopen en geloven dat het ooit allemaal anders wordt'

Ra: “Zonder dat we de oplossing hebben. We hopen en geloven dat het ooit allemaal anders wordt, maar we kunnen voor een ander niet invullen hoe hij of zij die hoop vormgeeft. We delen gewoon wat wij meemaken en merken dat anderen zich hierin herkennen.”

M: “Jullie hebben speciaal voor de lezeressen van Eva een lied geschreven, over donkere dalen en hoopvol licht.”

Ro: “We waren behoorlijk verbaasd toen we werden gebeld met deze vraag! We twijfelden of wij wel de juiste muzikanten waren voor de doelgroep van Eva. Toen in de gesprekken echter bleek dat Eva ook wil laten zien dat er in gebrokenheid altijd hoop is, ontdekten we dat we niets hoefden te forceren. Na veel sparren en stoeien werd het lied Travel light geboren.”

M: “Wat zegt het lied?”

Ro: “Het gaat over iemand die midden in een storm zit. In ieder couplet zit een roep om hulp, terwijl het refrein zegt: Als je het moeilijk vindt om het licht te zien, betekent dat nog niet dat je het niet kunt leven. Er is altijd wel iemand die jou op het licht kan wijzen. Waar het couplet in mineur staat, breekt het hoopvolle refrein open naar majeur.”

M: “Dan horen we jullie in een hoge stem zingen met alle kracht die in jullie zit. Dat raakt mij. Er zit donker in het lied, maar ook licht.”

Ro: “Dat is wel een belangrijke: het donker is er nog steeds. Ik vind het flauw om te zeggen: ik ben zo blij, want Jezus stierf voor mij, dus alles is nu goed. Nee, alles is nu niet goed, maar er is wel hoop en vrijheid.”

M: “Waarin vind jij die vrijheid?”

Ro: “Dat is per storm verschillend. Als het gaat over pijnlijke dingen, over dierbaren die ik ben verloren, dan is daar de gedachte dat op een dag de graven zullen opengaan en ik hen zal terugzien. We zullen weer samen dansen, zegt onze dominee altijd. Dat vind ik een supermooie gedachte, waar ik me aan vasthoud.”

M: “Ik denk dat jullie met het lied heel dicht bij veel levens zijn gekomen, want ieder leven gaat langs donkere dalen. Wat wensen jullie de vrouwen die dit lied gaan horen toe?”

Ra: “Voor de videoclip van Travel light maakten we in IJsland opnames bij een waterval. De twee vrouwen die de hoofdrol spelen in de clip, liepen ijskoud en doorweekt vanaf de set de berg weer op. En toch straalden ze enorm! Van dat beeld werd ik intens gelukkig. Dat zou ik veel meer vrouwen toewensen. Dat ze, ook al klimmen ze nog uit een dal en voelt het nog koud en donker, ze wel dat licht mogen uitstralen.”

Ro: “Als je gebukt gaat onder het gewicht van een veel te zware rugtas, wens ik je iemand die het gewicht desnoods samen met je kan dragen. Iemand die je oppept, zodat je niet gebukt gaat onder verdriet, maar naar boven kunt kijken en lichter kunt leven.”

Benieuwd naar het nummer Travel light? Beluister en bekijk de clip.

Beeld: Living Image
Interview: Minella van Bergeijk
Tekst: Charlotte van Egmond