'Misschien moet ik een ander vak overwegen'

Ik aarzel. Ik weet hoe het is om in je eentje achter een tafeltje in een boekhandel te zitten. Dat heb ik al te vaak meegemaakt. “Ik denk niet dat daar iemand op afkomt”, zeg ik. “Als je Paul van Loon nou uitnodigt, of Tosca Menten, dan wel, maar kinderen komen echt niet vrijwillig naar de boekwinkel om mij te zien.”

“Maar we maken er reclame voor in onze nieuwsbrief en op de socials!” Ik ga overstag. Die plaatselijke boekhandel is belangrijk voor mij, dus als zij willen dat ik kom, dan doe ik dat. Ik maak voor de zekerheid flink reclame op Insta, wat zeg ik: ik smeek mijn Harense volgers meermalen om te komen, en roep ze op alle kinderen die ze kunnen vinden mee te nemen.

En ja: het zijn op woensdagmiddag toch mooi zes kinderen die met mij in het hoekje van de winkel zitten en van hun stoeltjes vallen, en die allemaal tegelijk willen spelen met de handpop van juf Fiep.

Wacht even, er komen meer mensen aan. Een moeder met twee dochters. Ze lopen mijn richting uit. Ik blijk voor de kast met 'Zoete Zusjes' te zitten. Ik sta op en schuif mijn stoel snel aan de kant, zodat de meisjes hun boek uit kunnen zoeken. De kinderen verdwijnen.

Een oude dame spreekt me aan. “Dat nieuwe boek van Tjibbe Veldkamp, weet u waar dat staat?”
Ik knik. “U bedoelt De jongen die van de wereld hield?” Ik loop met haar naar de kast met 12+. “Dat zou hier moeten staan. Ik heb het ook gekocht, het is prachtig.”
“Ik zie het niet.”
“U hebt gelijk, ik geloof dat het hier niet bij staat. Misschien dat u bij de kassa zou kunnen vragen?”
“O, u werkt hier niet.”
“Nee, ik keek ook even rond.”

Misschien moet ik een ander vak overwegen.