Nelinda Troost: ‘Onze dochter werd geboren met 28 weken’

Nelinda Troost: “Ik was twintig weken zwanger toen mijn vliezen braken. In eerste instantie had ik niet eens in de gaten dat ik vruchtwater verloor. Ik gaf bij de verloskundige aan dat ik de hele dag door wat vochtverlies had gehad, maar een echo wees uit dat er geen bijzonderheden waren. Gerustgesteld ging ik weer naar huis. Toen ik met 22 weken een pretecho had, gingen echter alle alarmbellen af. Ik was, in de weken daarvoor, ongemerkt al mijn vruchtwater verloren. Met spoed moest ik naar het ziekenhuis.  De grond zakte onder mijn voeten weg en mijn dromen spatten uiteen. Wij hadden vier jaar op deze zwangerschap gewacht en waren zó blij geweest dat ik eindelijk zwanger was geworden.

Nelinda Troost: 'De artsen konden niets doen: deze baby zou te vroeg geboren worden'

In het ziekenhuis werd ons verteld dat de bevalling weleens snel zou kunnen gaan beginnen en dat de artsen in dat geval niks konden doen om ons meisje te redden. De leeftijdsgrens, waarop zij zouden gaan vechten voor haar leven, was 24 weken. Als de bevalling op de één of andere manier nog twee weken op zich zou laten wachten zouden zij gaan kijken of er nog iets te redden viel, maar veel overlevingskansen had zij niet. Doordat zij al een paar weken zonder vruchtwater in de baarmoeder lag, konden haar longen niet verder groeien. De artsen waren bang dat zij hierdoor weleens ernstige afwijkingen zou kunnen hebben. We kregen te horen dat we er ook voor konden kiezen om haar te aborteren.

Bidden voor Rosa Vida

Omdat ze in het ziekenhuis niks meer voor ons konden doen, werd ik naar huis gestuurd om het moment van de bevalling thuis af te wachten. Ik gaf de hoop echter niet zomaar op en besloot er alles aan te doen om dit kindje een zo groot mogelijke overlevingskans te bieden. We bestelden een bed voor in de woonkamer en ik heb mij zo rustig mogelijk gehouden. We bedachten een naam met een hoopvolle betekenis voor haar: Rosa Vida. Rosa staat voor een bloem: mooi en kwetsbaar en Vida betekent leven. Om ons heen gingen veel mensen voor haar bidden. Er werd een bidstond bij ons thuis gehouden, maar ook door het hele land heen werd er, via sociale media, opgeroepen om te bidden.

Keer op keer kwamen de artsen binnen met slecht nieuws

Met 24 weken verloor ik bloed. In het ziekenhuis werd ons verteld dat ik haar nog nét weg kon laten halen, want de kans was zo klein dat ze het zou overleven. Als ze het al zou overleven zouden wij een kindje met heel veel ernstige afwijkingen krijgen, werd ons voorgehouden. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en keer op keer kwamen er artsen binnen met slecht nieuws. Net alsof de donkere wolken zich samenpakten in mijn kamer. Zoveel negatieve berichten, zoveel nare adviezen. Met elke echo nam de zorg toe. Dan was haar bovenlijfje veel te klein, dan groeiden haar longen niet meer door. We hebben veel gebeden samen.

Gods plan

Ik wist dat alles wat er met Rosa gebeurde Gods plan was. Hij wist wat het beste voor ons meisje was. Ik geloofde dat Hij een wonder zou kunnen doen als dat Zijn wil was en legde haar leven in Zijn handen. Ik had gedaan wat ik kon. In die vijf weken dat ik in dat kleine ziekenhuiskamertje heb gelegen heb ik Gods aanwezigheid zo duidelijk gevoeld. Hij was er elke dag bij. Achteraf hoorde ik van mensen die op bezoek kwamen dat ze ons erg naïef vonden en dachten dat wij geen idee hadden hoe ernstig de situatie eigenlijk was. Natuurlijk beseften wij de ernst van de situatie, maar ik voelde mij zo gedragen door God.

Nelinda Troost: 'Ik heb mijn handen op mijn buik gelegd en gebeden voor de baby'

Op de dag dat ik exact zes maanden zwanger was las ik in mijn bijbel ‘toevallig’ het verhaal van Elisabeth. In dat Bijbelgedeelte ging het erover dat Elisabeth zes maanden zwanger was en dat geen ding onmogelijk is bij God. Hij is een God van wonderen. Dit kwam bij mij zo binnen dat ik hier erg emotioneel van werd. Ik was tenslotte ook zes maanden zwanger. Er stond dat Maria naar Elisabeth ging en dat Johannes, het kindje waar Elisabeth zwanger van was, vervuld werd met de heilige Geest. Ik heb mijn handen op mijn buik gelegd en gebeden: ‘God, wilt u dit kindje óók vullen met de heilige Geest? Ik weet dat Johannes een hele bijzondere man was, maar dit kindje is ook heel bijzonder voor ons. Wilt u het vervullen met Uw Geest?’

De baby is geboren met 28 weken

Vlak daarna begonnen de weeën en is Rosa geboren. De eerste uren kon ik haar niet zien, want mijn placenta moest operatief verwijderd worden en de artsen waren uren bezig met Rosa. Ik was ‘s middags bevallen en ‘s avonds om tien uur zag ik haar voor het eerst. Ze was zo ontzettend klein en overal liepen draden en slangetjes. Ze moest volledig beademd worden. De artsen vertelden ons dat het er om zou gaan spannen.

Na drie dagen bleek het zó goed met haar te gaan dat ze zelfstandig kon ademen! Een onverklaarbaar wonder; haar longen waren wél doorgegroeid, ondanks alle sombere verwachtingen. Al die voorspellingen, dat ze het niet zou overleven, dat ze misschien nooit zelfstandig zou kunnen ademen, dat ze ernstige afwijkingen zou kunnen hebben; God had duidelijk andere plannen met haar leven!  Toen Rosa anderhalve week oud was ging het zo goed met haar dat zij overgeplaatst werd naar Ede.

Zo'n klein kindje

In Ede werd zij door een heel team opgewacht. Ze hadden nog nooit zo’n klein kindje op de afdeling gehad. Normaal werden kindjes pas overgeplaatst als ze 32 weken zijn. Dit was uitzonderlijk. Toen Rosa 36 weken was mocht ze naar huis.

Vervuld

Rosa is inmiddels zes jaar en een heel gezond en intelligent meisje. Elk kind is bijzonder, maar ik geloof vast dat zij iets van de Heilige Geest heeft meegekregen in mijn baarmoeder. Ze kan zo vol overgave God aanbidden. Als wij op het podium staan, staat zij vanuit haar hart mee te zingen en te dansen, met haar handen omhoog.

Afgelopen Pasen heeft zij een getuigenis gegeven tijdens de dienst in Mozaiek0318. Daar stond ons kleine wondermeisje te vertellen wat God in haar leven had gedaan. Voor ons als ouders een onvergetelijk moment. Als het aan de artsen had gelegen had ze nu niet meer geleefd, maar God heeft een plan met haar leven. Ik ben erg benieuwd wat zij in Zijn Koninkrijk zal mogen betekenen.”

Levi werd te vroeg geboren: 'We moesten toekijken hoe Levi vocht voor zijn leven'