Pavlo (25) brengt gesneuvelde soldaten thuis

"Ik haal de lichamen weg, ben erbij als ze geïdentificeerd moeten worden en stop ze in een zak", legt Pavlo uit. Openhartig vervolgt hij: "Het zijn vaak zwaar verminkte lichamen of slechts delen. De eerste maanden moest ik veel overgeven. Nu niet meer. Het is best gek hoe gewoon ik het inmiddels vind om mijn busje na elke rit weer schoon te maken. Daar ben ik al aan gewend.”

Intens verdrietig én troostvol

Arjan Lock: “Het verhaal van Pavlo is een ontzettend heftig verhaal dat alles te maken heeft met de dood. En is daarmee ook intens verdrietig. Maar tegelijk is het voor de familie van de gesneuvelde troostvol dat hun geliefde thuis is en niet anoniem in een blubberig oorlogsveld achterblijft.”

Gruwelijke oorlog

Arjan reist met Pavlo mee en ontmoet onderweg verschillende mensen met ieder hun eigen ervaringen in deze gruwelijke oorlog. Van achtergebleven dorpelingen in een verwoest dorp tot een priester die tijdens de kerkdienst de militairen zegent voordat ze naar het front gaan. Wat kan hij voor deze mannen, onderweg naar het slagveld, betekenen?

Grote tegenstelling

De reis eindigt bij familie van gesneuvelde soldaten en in de militaire kerk van Lviv. Op het overvolle kerkhof is het een komen en gaan van begrafenisstoeten. Er is bijna geen grotere tegenstelling te bedenken. Wat is Pasen als je dagelijks onderweg bent met een bus vol dode jongens? Of als je een zak met je gesneuvelde zoon terugkrijgt?