'Waar is het bij Matthijs van Nieuwkerk misgegaan?'

Hoewel verwacht, hakt het verhaal over de cultuur bij De Wereld Draait Door er diep in. Het programma dat aan de buitenkant straalde, bleek van binnen rot. Tientallen redacteuren en andere medewerkers zijn ziek uitgevallen. De presentator en de leidinggevenden zijn te vaak en te lang over de grenzen van anderen en zeer waarschijnlijk over die van zichzelf heen gegaan.

Meest pregnante voorbeeld van dat laatste: toen Twan Huys in 2012 aan Matthijs van Nieuwkerk vroeg wat het ergste is wat hij heeft meegemaakt, antwoordde hij: “Iemand die voor je staat, neus aan neus bijna, met een glazige blik en die je helemaal uitscheldt.” Het is precies wat Van Nieuwkerk nu door oud-collega’s wordt verweten.

“Hoe ga jij om met de druk waar je ongetwijfeld onder staat?” vroeg de verslaggever van het AD die me een paar dagen later belde. Daar moest ik even over nadenken. Heb ik weleens mensen uitgescholden of anderszins onheus bejegend? Irritaties zijn er zeker geweest, boosheid ook wel (vroeger meer dan nu, verbeeld ik me), maar agressie en scheldpartijen herinner ik me niet. Let me know als het anders is.

De crux – in Hilversum maar ook in de rest van het land – is toch vooral: normaal doen. Echt, dat klinkt simpel, maar meestal is dat het allerbeste wat je kunt doen. En meestal weten we ook allemaal wel wat normaal is.

Zeggen dat je ergens ontevreden over bent, is normaal (ja, millennials en Generation Z’ers, dat hoort erbij!). Schelden is niet normaal. Een foutje maken is normaal. Daar geen sorry voor zeggen en niet van leren, is niet normaal. Iemand vragen z’n werk op tijd af te hebben is normaal. Helemaal uit je dak gaan als dat niet gebeurt niet. Ook als de druk groot is.

Bij Van Nieuwkerk is dat, naar het zich laat aanzien, gruwelijk misgegaan. Kan gebeuren kennelijk, onder bijzondere omstandigheden. Dat is een aanmoediging om je vooral uit te spreken op je werk, als je dingen ziet ontsporen. Dingen waarvan je vermoedt of vindt dat ze niet normaal zijn, zijn dat meestal ook niet. En voor bazen (van presentatoren en anderen) geldt: wees moedig, grijp in. Ook en misschien wel juist als het pijn doet.