Wat 'The Witcher' mij over vergeving leerde

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

In de Netflix-serie The Witcher duik je met hoofdpersoon Geralt of Rivia in een wereld waarin sprookjes een rauwe en realistische herinterpretatie krijgen. De serie riep goede herinneringen op aan Game of Thrones.
Dit eerste en helaas nog enige seizoen van The Witcher smaakte dan ook naar meer. Ik vond enige voldoening in de boeken waar de serie op gebaseerd is maar het was het computerspel, The Witcher III, dat me volledig van mijn sokken blies. De schoonheid, rauwheid, diepgang en immersion die dit spel biedt, heb ik nog niet eerder in een game meegemaakt. Qua verhaallijn gaat dit spel overigens verder waar de boeken zijn geëindigd. Met andere woorden: dit blog bevat spoilers…

Trouw aan mezelf

Als ik een spel met verhaal en keuzeopties speel, in dit geval in de persoon van the witcher Geralt of Rivia, probeer ik zo trouw mogelijk aan mezelf te blijven. In conflictueuze situaties probeer ik een vreedzame oplossing te kiezen die tot verzoening leidt. Dat blijkt lastiger dan gedacht. Want zelfs met manipulerende magie pakken de verzoeningen niet altijd goed uit.

Aan het einde van het spel, bij de tweede uitbreiding Blood and Wine, komt voor mij het hoogtepunt. De Hertogin van het hertogdom Toussaint verzoekt Geralt of Rivia om een aantal moorden die door een monster zijn gepleegd op te lossen. Dat monster is de machtige vampier Detlaf. Hij werd gechanteerd door zijn ex-vriendin Syanna om de moorden uit te voeren.

Deze Syanna blijkt de op tienerleeftijd verbannen zus van de hertogin te zijn. Volgt u het nog? De Hertogin neemt Syanna gevangen en verstopt haar. Detlaf is woedend en eist de uitlevering van Syanna. Dat is de hertogin niet van plan, waarop Detlaf met zijn soortgenoten de hoofdstad van het hertogdom belegerd. De mensen zijn kansloos; het wordt een slachting.

Verteerd door wraakzucht

Als Witcher Geralt heb ik nu twee keuzes: Syanna bevrijden en aan vampier Detlaf uitleveren of Detlaf zoeken en hem doden. Tegen beter weten in hoop ik op verzoening, dus laat ik Geralt op zoek gaan naar Syanna. Als hij haar heeft gevonden, brengt hij haar naar Detlaf. Deze is echter woedend op haar en valt meteen aan. Hij zou haar gedood hebben, als ze niet onverwacht in veiligheid wordt geteleporteerd (leve de magie!). Detlaf is furieus en valt Geralt aan. Deze woede en wraaklust van de vampier is zo overweldigend en verterend dat hij letterlijk in een duivel verandert. Gelukkig overwint Geralt na een intens gevecht.

Later worden de hertogin en haar zus Syanna herenigd. Maar voordat het zover is, heeft Geralt  de gelegenheid om met Syanna te praten en haar ten positieve of ten negatieve te beïnvloeden. Syanna is ooit door haar ouders verbannen, maar ze koestert ook wrok jegens haar toen machteloze jongere zus, de hertogin. Syanna is net als Detlaf verteerd door wraakzucht en staat op het punt om haar zus te vermoorden. Als Geralt de juiste woorden spreekt, kan Syanna inzien dat haar zus inderdaad machteloos was. Vergeving en verzoening worden mogelijk, wraak en wrok worden losgelaten.

Woekerende wrok

In de psychologische behandelingen die ik dagelijks doe, gaat het vaak over deze thema’s en merk ik dat cliënten net als Syanna in het verleden vast kunnen zitten. Ze hebben één visie op de gebeurtenissen en staan niet open voor een ander, meer volwassen perspectief. De wrok blijft woekeren, groei blijft uit. Behandeling is er dan op gericht om samen deze vaak heftige gebeurtenissen te bekijken en ruimte te maken voor verwerking en mogelijk vergeving.

Blood and Wine, heet die tweede uitbreiding. De naam doet me denken aan het ritueel van het avondmaal. Vergeving en verzoening: bepaald geen regenbogen, troetelberen en zoetsappigheid. Sommigen willen het, anderen daarentegen kunnen de wrok niet loslaten, worden door wraak verteerd en plegen duivelse gruwelijkheden.

Nieuw perspectief

Vergeving is rauw en hard; het is kapotgaan en je verlangen naar wraak laten sterven, zoals Jezus aan het kruis. Maar vergeving is ook een hard bevochten, nieuw perspectief krijgen. Loslaten en vrijheid ontvangen om een nieuw leven aan te kunnen gaan, zoals Jezus die opstaat uit de dood. Jezus laat ons zien dat vergeving en verzoening mogelijk is, tussen God en ons én tussen ons onderling. Zoals Syanna hulp nodig had van Geralt, hebben wij elkaar wel nodig om een ander perspectief te kunnen zien en uiteindelijk te kunnen vergeven.

P.S. Naast deze verhaallijn over vergeving zijn er nog talloze andere thema’s die in The Witcher III aan bod komen. Denk aan thema’s als rouw en loslaten, kiezen tussen twee kwaden, verschillende perspectieven op een tragische familiegeschiedenis, xenofobie, de grijsheid van oorlog, de monsterlijkheid van mensen en nog veel meer. Jazeker, dit blog was eigenlijk een heel positieve recensie. En nee, ik word niet gesponsord.