'Wat waren nou de lessen bij al dat speuren in en rond de kerk?'

Twee jaar lang maakte ik (en enkele medemakers bij de EO) elke week een podcast: eerst Kerk en ik en daarna Heilige Huisjes. Puffend vertelde ik aan mijn zwager-dominee dat ik opgelucht was dat die wekelijkse deadline op pauze ging. Hij moest lachen: “Ja, dan voel je eens wat een dominee heel z’n leven doormaakt met elke week weer die preek…”

Ach ja, ze vinden zichzelf graag een beetje zielig, die predikanten. Toch heb ik de afgelopen jaren respect voor ze gekregen. Het schip der kerk varende houden is een uitdagende klus. “Maar”, vroeg mijn zwager, “wat waren nou je lessen bij al dat speuren in en rond de kerk?” Hier komen ze:  

1. Het is heerlijk om je over te kunnen geven aan een traditie die groter is dan je eigen ik en jouw leventje. Om in te stappen in eeuwenoude gebruiken en woorden, als jij het allemaal niet meer zo precies weet. Altijd en overal moeten we een mening hebben en zeker van onze zaak zijn, maar in de kerk even niet. 

2. Een leven van zelfontplooiing en zelfliefde is ook maar eenzaam. Het samen van de kerk, op welke manier dan ook, is een cadeau. 

Zijn we bezig met de vragen van nu?

3. Dat we in de kerk met steeds minder zijn, moet geen reden zijn om in de paniekstand te schieten. En ook niet in berusting. Het is een kans om onszelf kritisch te bevragen. Zijn we bezig met de vragen van nu? En voelen we de vrijheid om met het voortschrijdende inzicht van Gods Geest, radicale, nieuwe keuzes te maken?

4. Mijn hernieuwde sympathie voor de kerk betekent niet gelijk dat ik verlost word van m’n commitment issues, of dat kerkgang ineens vanzelf gaat. En daarin ben ik vast niet de enige. Ik ontdekte dat een gezonde spiritualiteit routine vraagt en offers vergt. Iets wat velen op sportgebied wel prima klaarspelen trouwens. Is het dan een kwestie van afwachten tot de nood aan God groter wordt? Of ben je dan al te laat? Wat zijn heilige plekken en heilige routines waar je echt van moet weten? Daar ligt genoeg voor een gezamenlijke pelgrimage. Iets wat mijn collega Joram Kaat nu met Life Rules aan het onderzoeken is, inclusief de wekelijkse deadlines…